Της κεντρικής διαχείρισης το σιδηρούν κιγκλίδωμα

«Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε» την περιβόητη «κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Super League 1», δηλαδή τον βασικό λόγο για τον οποίο το σωτήριο έτος 2006 προέκυψε, από την διάλυση της τότε ΕΠΑΕ, η Super League Ελλάδα.

Για μια ακόμη αγωνιστική περίοδο, 2021/2022, οι ΠΑΕ –Μέλη της Λίγκας θα πορευτούν «έκαστος εφ’ ω ετάχθη» με το ειδικό του βάρος, τις αγωνιστικές επιτυχίες, την ιστορική διαδρομή του, την εμπορικότητα του, την κοινωνική του απήχηση, τη δημοτικότητα του, δηλαδή τα διαπραγματευτικά του όπλα για να πετύχει μια συμφωνία οικονομικά και επικοινωνιακά (υπάρχει και αυτή η πλευρά της υπόθεσης) συμφέρουσα.

Με «κεκηδευμένο και αναληφθέν εις τους ουρανούς» το εγχείρημα του ΠΑΟΚ με εκείνο το κωμικό PAOK TV (κανείς, ακόμη, δεν γνωρίζει για πόσο καιρό θα το πληρώνει ο Ιβάν μετά την «τεράστια επιτυχία που γνώρισε!») τα συνδρομητικά κανάλια είναι η μόνη ελπίς του επαγγελματικού ποδοσφαίρου εν Ελλάδι για να προκύψει, έστω κατά μόνας, συμφωνία και να εισρεύσουν στα ταμεία των ΠΑΕ ένα ή περισσότερα (ανάλογα με το «ειδικό βάρος») εκατομμύρια.

Αν και αυτά ( NOVA – COSMOTE) αποσυρθούν από την αγορά, είτε για πραγματικούς λόγους («έλλειψη κεφαλαίων, αποεπένδυση, μικρή απόδοση, πειρατικές μεταδόσεις κ.λ.π.»), είτε για επικοινωνιακούς λόγους (άσκηση πίεσης στις ΠΑΕ για να προσαρμόσουν τις απαιτήσεις τους σε μια αποεπενδυμένη αγορά) η κατάσταση θα θυμίσει έντονα το περιβόητο «τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιώνται» του γίγαντα Αυγολέμονου με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο να ζει μέρες Πομπηίας μετά την έκρηξη του Βεζούβιου!

Από το 2017, όταν ο ΠΑΟΚ με την πολύτιμη συνδρομή της κυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων, έσπασε την κεντρική διαχείριση προσβλέποντας στα δεκάδες εκατομμύρια (τριάντα εκατομμύρια για τρία χρόνια το συνολικό κόστος) της ΕΡΤ μέχρι και σήμερα το τοπίο κάθε χρόνο δυσκολεύει, οι πιθανότητες για να κανονική (και όχι μαϊμού) κεντρική διαχείριση σβήνουν αργά αλλά σταθερά.

Σήμερα κανένας στη Λίγκα δεν ασχολείται σοβαρά με την κεντρική διαχείριση, κανένας δεν την επιθυμεί, κανένας δεν την υπερασπίζεται. Ο Ολυμπιακός ήταν η μοναδική ομάδα που σε κάποια στιγμή της διαδρομής έβαλε στο τραπέζι όρους και προϋποθέσεις για μια κανονική κεντρική διαχείριση, αλλά αυτός τα είπε, αυτός τα άκουσε.

Η απέναντι πλευρά αμολούσε αητό (και τώρα αυτό κάνει) επιλέγοντας να διατηρήσει ακέραιο ένα σύστημα επιρροής στις ΠΑΕ με προφανές το μελλοντικό αγωνιστικό όφελος, παρά να συζητήσει και να εστιάσει σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, κανονικών εταιρειών, κανονικών μετόχων και μεγαλομετόχων που δεν είναι μπροστινοί και υπάλληλοι.

Το «τρομακτικό» στην υπόθεση είναι πως υπάρχουν, εντός της Λίγκας, «αφανείς μέτοχοι/ εμφανείς μπροστινοί» που πιστεύουν πως με απόπειρες επικοινωνιακών εκβιασμών της κακιάς ώρας μπορούν να γίνουν ξαφνικά παίκτες και να επιβάλλουν όρους σε αυτό το σκληρό μπρα ντε φερ με έπαθλο εκατομμύρια λες κι είναι στραγάλια κι αυτοί που τα έχουν ψάχνουν να τα μοιράσουν.

Το πρόβλημα παραμένει και θα παραμένει στο ακέραιο για όσο χρονικό διάστημα η Λίγκα προσιδιάζει περισσότερο σε άθροισμα εταιρειών που διασυνδέονται ( η πλειοψηφία τους) με σκληρά, ανελαστικά αγωνιστικά ( συνεπώς και οικονομικά) συμφέροντα, δεν έχει αυτόνομο λόγο, δεν εκφράζει αυθεντικές μετοχικές συνθέσεις, δεν προκύπτει ως μια λειτουργική ενότητα πέρα και πάνω από τα μέλη της, δεν καταγράφεται ως ένα σύστημα που είναι κάτι περισσότερο από απλή συνισταμένη αριθμών και προσθαφαιρέσεων.

Αυτή η κακορίζικη εικόνα που αποπνέει η Λίγκα (και) στο θέμα της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων δεν έχει, προς το παρόν, γιατρειά, είναι πρακτικά αδύνατο να αντιμετωπιστεί, τα ειδικά συμφέροντα που την στηρίζουν είναι ισχυρότατα, συνεπώς καμία συζήτηση δεν έχει νόημα, χαμένος χρόνος είναι.

Αν, προσεκτικά, κοιτάξει κανείς την εικόνα θα δει στο βάθος του τούνελ ΠΑΕ με ισχυρό αγωνιστικό, κοινωνικό και οικονομικό αποτύπωμα να είναι (στην ουσία) αιχμάλωτες «νταραβεριτζήδων» με «μακραίωνη ποδοσφαιρική ιστορία» που έμαθαν να επιβιώνουν με τα λεφτά των άλλων, να κονομιώνται με διαφόρων ειδών «επενδύσεις», να «πορεύονται» με οικονομικές ενέσεις από το αφεντικό και την ίδια ώρα να τολμάνε να διατυπώνουν δημόσιο λόγο και να απαιτούν «σεβασμό» από επιχειρήσεις αγοράς τηλεοπτικών δικαιωμάτων, που υπάρχουν για να επενδύουν και να κερδίζουν, να αγοράζουν φθηνά και να πουλάνε ακριβά.

Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για ένα καλοκαίρι σκληρών εκατέρωθεν εκβιασμών, την κατάληξη των οποίων κανείς δεν την γνωρίζει, το βέβαιο είναι πως η φετινή χρονιά δεν έχει καμία σχέση με την προηγούμενη.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Το διαθέσιμο «μαρούλι» φαίνεται ότι μειώθηκε, δεν φτάνει για όλους (όπως τουλάχιστον το ονειρεύονταν), άρα η κατάσταση θα γίνει «αίμα και άμμος» γι’ αυτά τα ολοένα και λιγότερα που είναι προς διανομή.