Ολυμπιακός, η επόμενη μέρα

Στο ποδοσφαιράκι και ειδικά σε ένα αγώνα, σε ένα Τελικό Αγώνα, κανένας δεν χάνει ένα τίτλο, πάντα τον κερδίζει ο αντίπαλος του.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον τίτλο του Κυπελλούχου 2021, δεν τον έχασε ο Ολυμπιακός επειδή, πολύ απλά, δεν ήταν δικός του. Μπράβο στον «Δικέφαλο» που τα κατάφερε, το χάρηκε, το διασκέδασε, από ένα σημείο και πέρα το έκανε ιδεολογική σημαία ευκαιρίας (συμβαίνουν πάντα αυτά σε πεινασμένους για διακρίσεις) κι εκεί κάπου χάθηκε η μπάλα, ακούστηκαν και απαράδεκτες ύβρεις για τον Ολυμπιακό, τον Πειραιά και τη Θύρα 7 από ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο του, αλλά συμβαίνουν αυτά, αύριο κανένα δεν θα απασχολούν.

Το θέμα που από χθες το βράδυ απασχολεί όσους έχουν το μυαλό τους μέσα στο κεφάλι τους και βουτάνε σε αυτό τη γλώσσα πριν μιλήσουν είναι η επόμενη μέρα, οργανισμοί που πρωταγωνιστούν και παίζουν, ταυτόχρονα, σε πολλές και κορυφαίες διοργανώσεις δεν έχουν κανένα περιθώριο να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους γελώντας ή κλαίγοντας. Υπάρχουν πάντα σε συνάρτηση με την επόμενη μέρα.

Λογικά, οι δυο ομάδες του Τελικού θα είναι οι πρωταγωνίστριες και στην επόμενη αγωνιστική περίοδο στις εθνικές διοργανώσεις.

Ο ΠΑΟΚ βρήκε το τελευταίο διάστημα πατήματα, απόκτησε έναν οδικό χάρτη εντός του γηπέδου, διαμόρφωσε μια εικόνα πολύ βελτιωμένη, κατέθεσε απαιτήσεις και λογικά θα συνεχίσει και στη νέα περίοδο να διεκδικεί.

Οι διεκδικήσεις του θα σηματοδοτηθούν από την ισχυρή ανταπόκριση του στο σύνολο των υποχρεώσεων του, την αγωνιστική του ενίσχυση και τη διαμόρφωση μιας καθαρής εικόνας σε όλο τον οργανισμό για το τι θέλει να γίνει και πώς να το πετύχει. Λίγα είναι δεδομένα αυτή τη στιγμή για τον «Δικέφαλο», τα περισσότερα μένει να διαμορφωθούν στην πορεία αρχής γενομένης από την αναδιοργάνωση του οργανισμού του και τη συμμετοχή του στο Conference League, όπου τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα από ότι στην αρχή εμφανίζονταν.

Ο Ολυμπιακός ζει το δικό του τριήμερο αυτομαστίγωμα, εξέλιξη ιστορικά «υποχρεωτική», κάτι σαν κάθαρση, σε ένα κλαμπ που δεν βολεύεται ποτέ όταν δεν κερδίζει ένα τίτλο και έχει διαμορφώσει μια κουλτούρα αναζήτησης ευθυνών πάντα στο πρόσωπο του προπονητή για να δικαιολογήσει την ήττα αλλά και την οπαδική ψυχοπαθολογία των χιλιάδων «προπονηταράδων της εξέδρας» που το ακολουθούν πιστά. Θα περάσει κι αυτό το «θαύμα» κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους σε πείσμα των διάφορων καταστροφολόγων που ευδοκιμούν περί το Καραϊσκάκη.

Τι χρειάζονται περισσότερο από ό,τιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή οι ερυθρόλευκοι; Διακοπές, ξεκούραση, ξάπλα, ήλιο, ανάσες και πνευματική αποφόρτιση. Να σπάσουν τον ρυθμό μιας ολόκληρης διετίας, να αφήσουν πίσω τους μια σκληρή, πνευματικά κυρίως, καθημερινότητα και να σταματήσουν να ακούν εντολές και να βλέπουν μετρήσεις.

Στο Ρέντη και στην ΠΑΕ θα παραμείνει ένα προπονητικό τιμ και μια διοίκηση (με τα στελέχη της), ένας οργανισμός, να αγωνιούν για την επόμενη μέρα, για την ενίσχυση της ομάδας, για την αγωνιστική προσθαφαίρεση, για το νέο πρόσωπο που θα κληθεί να παρουσιάσει απέναντι σε νέες υποχρεώσεις, είναι αέναος αυτός ο κύκλος.

Ο Ολυμπιακός θα μπει στον τρίτο χρόνο μιας καταπληκτικής αγωνιστικής πορείας σε δύσκολες συνθήκες, δυσκολότερες από αυτές των δύο προηγούμενων περιόδων. Στην πάγια διεκδίκηση του εθνικού πρωταθλήματος θα προστεθεί (ελέω της νέας φόρμας διεξαγωγής του Champions League στο άμεσο μέλλον) η ανάγκη να επιτύχει μια πολύ καλύτερη από την προηγούμενη πορεία στις διοργανώσεις της UEFA, ώστε να μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του στηριγμένος στην «ατομική του βαθμολογία» ( η εθνική βαθμολογία είναι, έτσι ή αλλιώς, στα τάρταρα).

Η εξίσωση είναι τόσο σύνθετη, που δυσκολεύεται κανείς να την διαβάσει, πόσο μάλλον να τη λύσει.

Οι ερυθρόλευκοι θα πιεστούν πολύ περισσότερο στο πρωτάθλημα από ότι φέτος συνήθισαν. Μετά τον ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δείχνει ότι κινείται να ξεπεράσει το μαύρο της το χάλι και να ξεκινήσει να διεκδικεί και πάλι επιτυχίες, ενώ και ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να συνεχίσει να απαξιώνει την ιστορία του και τη δυναμική του. Κι οι τρεις θα βρεθούν απέναντι στον Ολυμπιακό πεινασμένοι και θα τον πιέσουν πολύ περισσότερο από ότι φέτος κατάφεραν να κάνουν.

Στην αγωνιστική πίεση θα πρέπει να προσθέσει κανείς και την άλλη, την περίεργη, την διαιτητο – διοικητική, η ΕΠΟ «ανήκει» και δεν θορυβείται καθόλου να πρέπει να παραδέχεται ότι στις «υποχρεώσεις της» είναι να προσπαθήσει να κόψει τον βήχα στους ερυθρόλευκους με όποιο τρόπο μπορεί.

Ο Ολυμπιακός θα κληθεί να απαντήσει, αρχής γενομένης, λογικά, από τον Ιούλιο, σε συνδυασμένες και σκληρές αγωνιστικές προκλήσεις, εντός και εκτός συνόρων, να ικανοποιήσει μεγάλες απαιτήσεις (ακόμη και ) των δικών του ανθρώπων, να ισορροπήσει σε πολύ λεπτές επιφάνειες. Ο χρόνος είναι σήμερα σύμμαχος του, αύριο θα είναι αντίπαλος.

Η ευτυχία στον Ολυμπιακό είναι πως όντως «έχουν γνώσιν οι φύλακες» για όσα μελλούμενα θα συμβούν. Ο ερυθρόλευκος οργανισμός είναι έτοιμος, δεν αναζητείται. Έχει αποδείξει την αξιοσύνη του, δεν χρειάζεται προσθήκες, δεν απαιτεί καμία αναδιοργάνωση, δεν ψάχνεται. Τεράστια υπόθεση!

Στον οργανισμό αυτό πέφτει τώρα όλο το βάρος να διαμορφώσει τις συνθήκες για μια νέα χρονιά καλύτερη ακόμη από τις προηγούμενες. Υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία, ισχυρή θέληση και μεγάλη αποφασιστικότητα για να γίνουν όλα ακόμη καλύτερα.

Ο Ολυμπιακός μπαίνει στη νέα περίοδο με το βασικό όπλο του, την ετοιμότητα και την εμπειρία του οργανισμού του, on fire, ζεστό και ισχυρό την ώρα που όλοι οι άλλοι ψάχνονται ή αυτομαστιγώνονται.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Μη γελιέστε! Με τον προπονητή, παρέα με το επιτελείο του, παρόντα για μια, ακόμη, χρονιά όλα θα εξαρτηθούν από την απόδοση του οργανισμού σε όσα του έχουν ανατεθεί.