Η Ολυμπιακή Πολιτεία δεν γίνεται να είναι ένα ακόμη αίτημα ή μια ακόμη υπόσχεση. Είναι μια αθλητική απαίτηση, μια ανταποδοτική υποχρέωση του κράτους στον μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο της Ευρώπης
Σοβαρά τώρα και χωρίς καμία διάθεση σπέκουλας υπέρ ενός απροσδιόριστου γενικού αιτήματος «εδώ και τώρα κολυμβητήριο για τον Ολυμπιακό», ως αποτέλεσμα της γενικής ευφορίας για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος πόλο γυναικών (εν αναμονή για την προσπάθεια των ανδρών): ο Ολυμπιακός, όπως και να το δει κανείς, όπως και να το αντιμετωπίσει, ό,τι και αν σκαρφιστεί για να το ακυρώσει, είναι ο μεγαλύτερος άστεγος πολυαθλητικός σύλλογος στην Ευρώπη, αναζητείται το ταίρι του (προς το παρόν δεν έχει βρεθεί ακόμη) στον κόσμο.
Η διαπίστωση δεν μπορεί να έχει μόνο μια ιστορική σημασία, ούτε να αποτελεί αφορμή για να μυξοκλαίνε οι οπαδοί του Ολυμπιακού στα social media και να σιχτιρίζουν όσοι τον διοικούν, είναι μια αδιανόητη πραγματικότητα στην Ελλάδα του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα και σε αυτή ακριβώς καταγράφεται το επίπεδο του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Κακά τα ψέματα: στον Ολυμπιακό των δεκαέξι ευρωπαϊκών τίτλων στα βασικά, εκτός ποδοσφαίρου, σπορ τίποτε δεν έχει χαριστεί από αθλητικές υποδομές. Απολύτως τίποτε από τα γήπεδα, τα κολυμβητήρια, τα κλειστά που χρησιμοποιούν οι ομάδες των ερυθρολεύκων δεν έχει πληρωθεί από το κράτος και δεν έχει παραδοθεί στην ιδιοκτησία του Ολυμπιακού να το αισθάνεται και να είναι ιδιοκτησία του, δικό του να το κάνει ό,τι θέλει.
Όλες οι πρωταθλήτριες Ευρώπης ομάδες των ερυθρολεύκων δημιουργούνται, προπονούνται, εξελίσσονται και μεγαλουργούν σε εγκαταστάσεις που ανήκουν ιδιοκτησιακά σε άλλους (κράτος, δήμος κ.λ.π.) και τις οποίες, είτε ενοικιάζει (καταβάλλοντας υπέρογκο αντίτιμο για την ποιότητα τους), είτε συντηρεί, βελτιώνει και καθιστά λειτουργικές (από παραιτημένες στο έλεος του Θεού που τις παραλαμβάνει) ο Ολυμπιακός.
Το χειρότερο όλων; Αυτός ο Ολυμπιακός των ευρωπαϊκών τίτλων έχει καταστεί άπειρες φορές αντικείμενο δημόσιας κριτικής, ως δήθεν ευνοούμενος του κράτους και των κυβερνήσεων, όταν κανένα κράτος και καμία κυβέρνηση δεν έχει προσφέρει το παραμικρό στο σύλλογο.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί έχει την ερμηνεία της και «φταίει» ολίγον και ο Ολυμπιακός για όσα περνάει. Τι συμβαίνει; Η δημόσια εικόνα του συλλόγου (της ΠΑΕ περιλαμβανομένης) δεν είχε ποτέ την παραμικρή σχέση με τη στάση της ζητιανιάς και της αθλητικής επαιτείας, δεν συνδυάστηκε ποτέ με διάφορες πατρίδες (χαμένες ή όχι), δεν έκανε χρήση πολιτικών ή εθνικών εκβιασμών, δεν κορύφωσε κανένα «εθνικό δράμα», ούτε ανακάλυψε προς χρήση «τα δίκαια της ομάδας και του λαού της».
Αντίθετα, πολιτικοί έσυραν τους ανθρώπους του σε ανακριτές και δικαστήρια και επεδίωξαν να τους καταδικάσουν με διάφορες φανταστικές κατηγορίες.
Πολιτικοί κάθε παράταξης και συμφερόντων όλα αυτά τα χρόνια δεν αισθάνθηκαν ποτέ το μαχαίρι στο λαιμό τους για να εξυπηρετήσουν τον Ολυμπιακό, δεν απειλήθηκαν οι ίδιοι και τα πολιτικά τους γραφεία, δεν έγιναν αντικείμενα επιθέσεων, δεν φοβήθηκαν να περπατήσουν στο δρόμο ή να αγνοήσουν (όταν ήρθαν στην εξουσία) εντελώς τις διάφορες υποσχέσεις τους.
Η εικόνα του Ολυμπιακού παραπέμπει σε ένα αυτοσυντηρούμενο σύλλογο, που έχει τρόπο και τα καταφέρνει, που πάντα κάποιος Μαρινάκης θα πληρώσει στο τέλος, που είναι, με ένα περίεργο τρόπο, αυτάρκης, σχεδόν πλούσιος, άρα κανείς δεν ασχολείται μαζί του, επειδή «εντάξει τώρα μωρέ, σιγά μην έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός».
Τώρα, πως έγινε και αυτή η κατασκευασμένη (και ολίγον λόγω ερυθρόλευκης περηφάνιας) εικόνα κυριάρχησε παντού, την αποδέχθηκαν οι πάντες και η πολιτική ηγεσία είναι μια πολύ περίεργη ιστορία και σε κάθε περίπτωση αληθινή μεν, ψευδεπίγραφη δε.
Ποιο είναι το θέμα; Ο Ολυμπιακός όντως είναι ένα πλούσιος σύλλογος στο πως καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να οδηγεί τον ελληνικό αθλητισμό με μηδενική έξωθεν βοήθεια και χωρίς τις βασικότερες των απαιτήσεων. Δεν έχει απαιτήσει το παραμικρό μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός κι ό,τι, υποτίθεται, πως πήρε το χρυσοπλήρωσε, επειδή ήταν (και είναι μερικά ακόμη) προς κατεδάφιση.
Τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξει η πλάκα! Ήρθε η ώρα να έρθουν τα πάνω κάτω και να σταματήσει να παρακαλάει για μια διαδρομή ή για μια προπόνηση ο Ολυμπιακός στην κολύμβηση και στο πόλο ή να μην έχει γήπεδο να δηλώσει έδρα για το CEV Champions League, δηλαδή ένα κλειστό 3.000 θέσεων!!!
Αυτή η κακομοιριά στην οποία έχει εγκλωβίσει τον Ολυμπιακό η πολιτική παραδοξότητα να αποκτούν γήπεδα και κολυμβητήρια στις πλάτες των δικών του επιτυχιών ανταγωνιστές του (λέμε τώρα!!) ή ο κάθε τυχάρπαστος πρέπει να σταματήσει αμέσως.
Η προσφορά του Ολυμπιακού στον ελληνικό αθλητισμό είναι ανεκτίμητη, όσο και να θέλει ο καθένας να την μειώσει, μιλάνε οι αριθμοί για όσα έχει πετύχει και για όσα ακόμη προγραμματίζει και στου3ες αριθμούς δεν υπάρχουν απαντήσεις.
Η Ολυμπιακή Πολιτεία (υγρός στίβος, βόλεϊ, χάντμπολ κ.λ.π.) δεν είναι, δεν γίνεται να είναι ένα ακόμη αίτημα ή μια ακόμη υπόσχεση που την χλευάζει (και δικαιότατα) ο προπονητής της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Είναι μια αθλητική απαίτηση, μια ανταποδοτική υποχρέωση του κράτους στον μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο της Ευρώπης και ως τέτοια μόνο μια απάντηση δέχεται: την άμεση εξαγγελία και την ταυτόχρονη έναρξη όλων των προβλεπόμενων διαδικασιών. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει δεκτό!
Η συνταγή δημιουργίας πρωταθλητών Ευρώπης δεν μπορεί να περιμένει …