Σούπερ Λιγκ εμπιστευτικό: Ο Μαρτίνς, ο Άρης και οι «φούσκες» που έσκασαν

Είναι γνωστό πως «ο χρόνος είναι σχετικός». Πολλώ δε μάλλον σε αυτή την τόσο ιδιαίτερη συγκυρία της νέας πραγματικότητας που όλα μοιάζουν να κινούνται σε slow motion. Από την άλλη; Πότε ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος του πρωταθλήματος της Σούπερ Λιγκ (3/1), πότε τελείωσε η κανονική της διάρκεια; Σχεδόν δεν το καταλάβαμε. Μέσα σε 70 ημερολογιακές ημέρες 13 αγωνιστικές, συν τη διαπραγμάτευση όλων των «ανοιχτών λογαριασμών» που σχημάτισε η πανδημία. Κούρσα ταχύτητας. Έστω και με την παραξενιά ότι οι περισσότεροι απέδειξαν πως δεν μπόρεσαν να την τρέξουν.

Ναι, συνοπτικές οι διαδικασίες διεξαγωγής του δεύτερου μισού. Αντίστοιχες όμως και εκείνες που ο Ολυμπιακός απέσυρε το «ενδιαφέρον» σε ότι αφορά στην κορυφή του παγόβουνου. Μπήκαν με προβάδισμα οι ποδοσφαιριστές του Πέδρο Μαρτίνς, αλλά σε αυτούς τους 2.5 μήνες ξεσάλωσαν. Διαφορά 16 βαθμών από τον δεύτερο. Την ίδια στιγμή οι «βασικοί» του αντίπαλοι αγνώριστοι. Σε ελεύθερη πτώση. Σχεδόν παραδομένοι πια στη μοίρα τους. Από τον Γενάρη -επί της ουσίας- κανείς δεν συζητά για τον επόμενο πρωταθλητή. Ο «νυν» θα είναι. Με το σπαθί του. Και μια αξιοθαύμαστη συνέπεια: 66 βαθμούς πέρσι σε αήττητη διαδρομή. Στους 67β. φέτος: 41 νίκες, 10 ισοπαλίες και μόλις 1 ήττα σε αυτή την διετία. Με 117 γκολ ενεργητικό και 22 παθητικό. Ποιος να συγκριθεί μαζί του…

Φυσιολογικά

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί οι Ερυθρόλευκοι έχουν μετατρέψει το πρωτάθλημα σε «υπόθεση προσωπική». Η καλύτερη επίθεση, η καλύτερη άμυνα, ο πρώτος σκόρερ (Γιουσέφ Ελ Αραμπί 19 γκολ), ο πρώτος δημιουργός (Κώστας Φορτούνης, 11 ασίστ) είναι στον αφρό της στατιστικής, επιχειρηματολογώντας. Επί της ουσίας όμως η ανωτερότητα δεν καταγράφεται από αριθμούς. Τουλάχιστον από… επιφανειακούς. Με τον Πέδρο Μαρτίνς στην τρίτη του σεζόν, τις απώλειες στον πρώτο γύρο –με τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ σε εξέλιξη- μετρημένες στα δάχτυλα και το βάθος του ρόστερ εκτός ελληνικής πραγματικότητας, ουσιαστικά το φετινό ήταν αναμενόμενο. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που μέχρι πέρσι ανταγωνιστές, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ κατέρρευσαν…

Την πάτησαν

Τι συνέβη με τους Δικέφαλους; Στον ΠΑΟΚ οι συνθήκες έφεραν μπροστά ένα «τέλος εποχής» μετά από μια επιτυχημένη τετραετία. Και οι λανθασμένοι χειρισμοί το επέβαλλαν. Ο κακός σχεδιασμός, η αποψίλωση του ρόστερ, τα προβλήματα με το Financial Fair Play, η συμφωνία ως και για την πώληση του προπονητή Αμπέλ Φερέιρα. Όλα κομμάτια του ίδιου παζλ. Πέρσι στο τέλος της κανονικής διάρκειας οι Θεσσαλονικείς είχαν 59 βαθμούς. Φέτος έχουν 47. Η διαφορά είναι μεγάλη. Και η συνέπεια του Ολυμπιακού την κάνει να φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Για την ΑΕΚ το πρόβλημα είναι στο… τραπέζι από την περσινή σεζόν. Μια ομάδα που επένδυσε στη βελτίωση της από τη μέση και μπροστά και ξέχασε το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα του ρόστερ της (ειδικά μετά από τις αποχωρήσεις του Μπάρκα και του Βράνιες). Την άμυνα της. Το πρόβλημα της είναι αμιγώς ποδοσφαιρικό. Και όσο δεν το αποδέχονται οι άνθρωποι της, τόσο και θα απομακρύνεται από τον ανταγωνισμό. Και θα νιώθουν «συνήθεια» διαχειριζόμενες ήττες όπως η χθεσινή από τον Βόλο.

Η άμυνα του Άρη

Αντίθετα, οι σωστές ποδοσφαιρικές κινήσεις είναι που έχουν ανεβάσει επίπεδο τον Άρη. Πέρσι οι Κιτρινόμαυροι μπήκαν στα πλει-οφ με 34 βαθμούς. Φέτος έχουν ήδη +17 (51β.). Ανέβασαν την «συγκομιδή» σε επίπεδο 50% και το μυστικό είναι ότι αυτό συνέβη γιατί κατέβασαν 50% το παθητικό τους. Πέρσι δέχτηκαν 32 γκολ. Φέτος είναι στα 16. Από τα 26 ματς της Σούπερ Λιγκ δεν έχουν δεχθεί γκολ στα 16! Σε αυτά έχουν συγκεντρώσει συνολικά 44 βαθμούς. Μια ομάδα που αμύνεται σωστά, και που την ίδια στιγμή από τη μέση του γηπέδου και μπροστά έχει την ποιότητα για εκείνο το ένα γκολ που μπορεί αυτομάτως να μεταφραστεί σε τρίποντο. Ένα ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικό σχέδιο το οποίο υλοποιείται υπό τον Άκη Μάντζιο που προφανώς και είναι ο «πιο βελτιωμένος» Έλληνας προπονητής της σεζόν.

Η θεωρία του χάους

Στον Παναθηναϊκό αν κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι που πλασαρίστηκαν εύκολα και γρήγορα στην εξάδα των πλει-οφ. Δεν είναι (ή τέλος πάντων δεν ήταν μέχρι χθες). Και αυτό επιβεβαιώνει πως το πηγάδι με τις ποδοσφαιρικές ιδέες τους, έχει στερέψει. Είναι φυσιολογικό μια ομάδα με αυτή την ιστορία να μην χωρά σε… τέτοια παπούτσια και να συμβιβάζεται με την ιδέα πως ήδη έμεινε έβδομη χρονιά μακριά από τους τίτλους. Δεν είναι φυσιολογικό όμως να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου. Πέρσι τέτοια εποχή ήταν κοινό μυστικό ότι ο Γιώργος Δώνης θα αποτελέσει παρελθόν. Κάποιος που δεν είχε τη συνδρομή της διοίκησης, που τον εκτιμούσαν τα αποδυτήρια και το κοινό της ομάδας. Ακολούθησε το δίδυμο Ρόκα (τεχνικός διευθυντής) –Πογιάτος (προπονητής) που μετά τον σχεδιασμό της φετινής σεζόν έμεινε στη θέση του για τρεις αγωνιστικές (!). Και έπειτα κατέφτασε ένας προπονητής (Μπολονί) που επέλεξε εκείνος τον επόμενο τεχνικό διευθυντή (Ντρεοσί). Άλλους παίκτες και άλλο ποδόσφαιρο άφησε ο Δώνης. Άλλους παίκτες και άλλο ποδόσφαιρο ήθελε το Ισπανικό δίδυμο. Άλλο οι επόμενοι. Για αυτό λέμε: Και πάλι καλά για τους Πράσινους που έστω για λίγο ξεπέρασαν την περσινή βαθμολογική συγκομιδή (45β φέτος-44β πέρσι).

Ευχάριστες εκπλήξεις

Την εξάδα των πλει-οφ την συμπληρώνει ο Αστέρας Τρίπολης. Οι Αρκάδες από τις 10 Γενάρη και πέρα έτρεξαν ένα αήττητο σερί 10 αγώνων στο οποίο μάζεψαν 24 βαθμούς από το σύνολο των 4. Στις τελευταίες 16 αγωνιστικές (από τις 26) έχουν μόνο δύο ήττες –από τον Ολυμπιακό και χθες από τον ΠΑΣ-. Πέρσι ολοκλήρωσαν τη διαδρομή στους 30β άρα τα λόγια για την πρόοδο τους είναι περιττά. Ο ΠΑΣ από την άλλη είναι νεοφώτιστος. Κάθε άλλο παρά έξω από τα νερά του έδειξε φέτος. Έχει 31 βαθμούς και είναι μακριά από τις ανησυχίες κοιτάζοντας πίσω. Παράλληλα προκρίθηκε στους ημιτελικούς του κυπέλλου. Και τα κάνει όλα αυτά με έναν προπονητή, τον 40άχρονο Αργύρη Γιαννίκη που όπως φαίνεται σύντομα θα εμπλακεί σε άκρως ενδιαφέροντα σενάρια. Τρεις νίκες σερί επί του Παναθηναϊκού σε λιγότερο από δύο εβδομάδες είναι μια συνθήκη που δικαιολογεί τον «θόρυβο» γύρω από τους Γιαννιώτες. Αλλά και από τον προπονητή τους. Μην παραλείψουμε βεβαίως και τον άλλο νεοφώτιστο.

Έμπλεξαν…

Στον αντίποδα; Ο ΟΦΗ και η ΑΕΛ. Οι δύο σημαντικότερες ομάδες της «επαρχίας» σε χαμηλές πτήσεις και σενάριο… τρόμου. Οι Κρητικοί πέρσι έφτασαν ως τα πλει-οφ. Φέτος με αποκορύφωμα το σερί που τρέχει (10 ήττες) έχουν κολλήσει στους 19 βαθμούς. Πέρσι ολοκλήρωσαν τη διαδρομή με 34. Η διαφορά είναι χαοτική και η πρόσφατη αλλαγή στον πάγκο τους (Νιόπλιας αντί Σίμου) μάλλον αναπόφευκτη. Από την άλλη η Λάρισα είναι σχεδόν όλη τη χρονιά σε μια κατάσταση «σοκ». Ξεκίνησε δίχως νίκη σε πέντε ματς. Έκανε μια εκτός έδρας (ΠΑΣ Γιάννενα-ΑΕΛ 1-2, στις 4 Νοεμβρίου) και είδε ξανά τρίποντο στις 28 Φεβρουαρίου (Λάρισα-Παναιτωλικός 1-0). Είχε δηλαδή 1 νίκη ως την 22η αγωνιστική. Με δυο λόγια: Και πάλι καλά που είναι «ζωντανή» και ικανή να ανατρέψει την κατάσταση στα πλει-άουτ. Εκεί που πέραν του ΟΦΗ τον χορό των… καταραμένων θα τον χορέψει και η Λαμία αλλά και ο Παναιτωλικός.

Περιμένοντας το φινάλε

MUST READ

Έτσι… γεννήθηκε η Boxing Day – Το μακρινό 1860 και τα πρώτα παιχνίδια στην ιστορία

Ποιοι μένουν εκτός συζήτησης; Το τρίγωνο Ατρόμητος, Βόλος και Απόλλωνας. Για τον πρώτο η εξέλιξη προφανώς και είναι αρνητική, καθώς με άλλα όνειρα ζήτησε από τον Νταμίρ Κάναντι να επιστρέψει στο Περιστέρι. Τον Αυστριακό που καιρό τώρα είναι –και αυτός- ανάμνηση. Για τους άλλους δυο; Το γεγονός ότι δεν έχουν μπλέξει σε περιπέτειες και ότι βγάζουν με σχετική άνεση τη σεζόν, δεν το λες άσχημο. Ειδικά στην περίπτωση του Βόλου; Με όσα ακούγονται για την μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ, η σεζόν έχει γίνει καιρό τώρα «μεταβατική». Ο Απόλλωνας μόλις επέστρεψε στην Σούπερ Λιγκ. Ο βασικός στόχος είναι η παραμονή. Άρα το πράγμα κυλάει καλά. Παρά ταύτα ο Γιώργος Παράσχος αποτελεί παρελθόν. Έτσι για να μην «ξεχάσουμε» τι σημαίνει ελληνικό ποδόσφαιρο.