Ο χαβαλές του πρωτοκόλλου και η Super League

Εξαιρετικά διδακτική (και αποκαλυπτική) η εικόνα από τις εξέδρες της Τούμπας: ένας Πασχαλάκης μαινόμενος, μερικοί υπερευαίσθητοι να τον καθυβρίζουν, πίσω του ένας Σίνζι Γκαγκάβα σε τρελό mud να τον πάνε και να τον φέρνουν οι διάφοροι επαγγελματίες αγανακτισμένοι οπαδοί, την αστυνομία να παρατηρεί επισταμένως τις εξελίξεις και να υποχωρεί συντεταγμένα προς ασφαλέστερες περιοχές του διαζώματος με στόχο «να κλείσει τους επιτιθέμενους στην περιοχή της», δυο – τρεις να την έχουν δει « ρε παιδιά, δεν κάνει ρε παιδιά, μας βλέπει κόσμος» και τη διοργανώτρια του πρωταθλήματος περί άλλων να τυρβάζει και να επικαλείται ένα νεκρό υγειονομικό πρωτόκολλο.

Η εικόνα θα ήταν εξαιρετικά αστεία, γραφικότερη. ίσως, της Σαντορίνης, αν δεν ήταν εξαιρετικά σοβαρή.

Στην ουσία, εν έτει 2021 και εν μέσω πανδημίας, η διάρκεια της οποίας ξεπερνάει το ένα έτος, υπάρχει μια διοργανώτρια αρχή, εν προκειμένω η Super League, η οποία παριστάνει ότι διοργανώνει αγώνες πρωταθλήματος με βάση ένα σκληρό και ανελαστικό υγειονομικό πρωτόκολλο (και τις αριθμητικές προβλέψεις που αυτό περιέχει για όσους δικαιούνται να παρευρίσκονται στις εξέδρες) και κάποιες ΠΑΕ που παριστάνουν ότι «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις».

Πίσω από την κουρτίνα γίνεται της παλαβής, έχει χαθεί κάθε έλεγχος, κανείς δεν ασκεί καμία εξουσία, ακόμη και μεταφερόμενοι οπαδοί έχουν κάνει την εμφάνιση τους και όλα επαφίενται στην καλή πρόθεση των ομάδων να διαφυλάξουν την ποδοσφαιρική τους οικογένεια από τιε3ς αρνητικές επιδράσεις του covid – 19 περιορίζοντας τις «μη κατάλληλες επαφές».

Στην Τούμπα χάθηκε και ο τελευταίος επιφανειακός έλεγχος! Όχι μόνο εισήλθαν στο γήπεδο όποιοι είδαν φως και μπήκαν, όχι μόνο προκάλεσαν σκληρά επεισόδια στην εξέδρα, όχι μόνο επιτέθηκαν στον Πασχαλάκη (σκεφθείτε τι θα είχε συμβεί να είχε αγωνιστεί κιόλας), αλλά ελεύθεροι κι ωραίοι, ανεμπόδιστα βρήκαν το δρόμο προς τα αποδυτήρια της ομάδας στην είσοδο των οποίων επιτέθηκαν στους ποδοσφαιριστές, τους καθύβρισαν κι ύστερα, σίγουροι ότι έπραξαν το καθήκον τους, αποχώρησαν όταν αυτοί το ήθελαν και με τους δικούς τους όρους.

Κανένας έλεγχος, καμία διάθεση αποτροπής, καμία ανάληψη ευθύνης για τις εικόνες που όλοι είδαν και στις οποίες αναγνώρισαν την παλιά, καλή εποχή προ κορωνοϊού με τους οπαδούς να υπερασπίζονται την τιμή της ομάδας και τους ποδοσφαιριστές στη στραβή να ψάχνουν γωνία να κρυφτούν.

Να ζητήσει κανείς ευθύνες από την ελληνική αστυνομία είναι χαμένος κόπος, ποτέ άλλωστε δεν τις ανέλαβε ούτε και τώρα επιθυμεί να το πράξει, ειδικά όταν ό,τι συμβαίνει εξελίσσεται εντός του αυτόνομου κράτους της Τούμπας, στην επικράτεια του οποίου ισχύει ο νόμος της Θύρας 4, οι υπόλοιποι βρίσκονται σε αναστολή.

Να ψάξει τους υπεύθυνους στη διοίκηση ( ό,τι έχει απομείνει από αυτή τέλος πάντων) του ΠΑΟΚ είναι μια παραδοσιακή ποδοσφαιρική αστειότητα, όλοι ξέρουν πως επιβιώνει κάποιος στη διοίκηση του «Δικεφάλου» και για πότε μπορεί να τρακάρει πάνω σε μπουνιές ακόμη και μέσα στα γραφεία, άρα ουδείς διανοείται μια τέτοια αναζήτηση.

Τι απομένει; Η διοργανώτρια (και οι άνθρωποι της), αυτή, δηλαδή, που έχει την ευθύνη της διεξαγωγής και την επιτήρηση των συμφωνηθέντων, ώστε να διαφυλάσσεται η ισονομία και να τηρείται το υγειονομικό πρωτόκολλο, όπως αυτό προέκυψε από τις συνεννοήσεις με την πολιτεία και τους ειδικούς.

Αλήθεια, πως επεξεργάστηκαν στη Super League την αμείλικτη τηλεοπτική εικόνα, πως εκτίμησαν τις συνθήκες διεξαγωγής αγώνα που διαμορφώθηκαν με την ευθύνη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, τι έχουν να πουν για τη στάση της αστυνομίας ( ούτε το πανό που είχε απλωθεί σαν μπουγάδα στο σχοινί δεν έστερξαν να διατάξουν να απομακρυνθεί), τι έχουν καταγράψει οι σχετικές εκθέσεις των αρμοδίων, τι σκοπεύει να πράξει η Λίγκα με αυτό τον γενικευμένο χαβαλέ που αποκαλεί «διοργάνωση αγώνων επαγγελματικού πρωταθλήματος;».

Η Τούμπα κατέστη, με τη συμπαιγνία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και την ανοχή της αστυνομίας και της Λίγκας, μέτρο σύγκρισης για τους αγώνες που θα έρθουν σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Αγώνες, που θα είναι σημαντικότεροι βαθμολογικά, σκληρότεροι αγωνιστικά και φορτισμένοι επικοινωνιακά πολύ περισσότερο από αυτούς που πέρασαν.

Από μια έννοια ό,τι συνέβη στις εξέδρες και στα αποδυτήρια της Τούμπας στη διάρκεια και μετά τον αγώνας με τον Άρη είναι «θείο δώρο», αλλάζει εντελώς τις έως τώρα παραδοχές, δημιουργεί νέα δεδομένα για τα play off που θα ξεκινήσουν οσονούπω και βάζει στο τραπέζι δεδομένα πολύ διαφορετικά από όσα μέχρι τώρα ίσχυαν.

Ζητείται διοργανώτρια να τα αξιολογήσει, να εκτιμήσεις την επίδραση τους στην εικόνα των αγώνων, να αποφασίσει αν είναι συμβατά με όσα η ίδια θεωρεί ή υποχρεούται να θεωρεί ως σημαντικά για την ομαλή διεξαγωγή της διοργάνωσης μια να πάρει αποφάσεις.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κι επειδή στα ματς που ακολουθούν ο ΠΑΟΚ θα έχει ως αντιπάλους ομάδες που δεν πρόκειται να επιτρέψουν να τους αντιμετωπίσουν κάποιοι ως πρόβατα επί σφαγή, καλό είναι οι αποφάσεις να είναι σκληρές, επικαιροποιημένες και πρόσφατες.