Μία πολύ περίεργη και ακραία απόφαση

Η απόφαση του κ. Μάρκου, της Πειθαρχικής Επιτροπής της Super League 1, με την οποία τιμωρήθηκε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης με πεντάμηνη απαγόρευση εισόδου στο γήπεδο είναι, κατά κοινή ομολογία, μια πολύ «περίεργη» απόφαση.

Περιλαμβάνεται, ως εύρος ποινής, στα άρθρα του ΚΑΠ και του Πειθαρχικού Κώδικα με τα οποία ασκήθηκε η δίωξη, αλλά απέχει μίλια από το να χαρακτηριστεί αναλογική και είναι σε ευθεία αντίθεση με αποφάσεις του ίδιου οργάνου σε παρόμοιες ή και ίδιες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Ενώ η δίωξη σε βάρος του κ. Μαρινάκη ασκήθηκε, στην ουσία, για «απλή εξύβριση του κ. Σιδηρόπουλου» κι ενώ το εύρος της προβλεπόμενης ποινής για την παράβαση της «εξύβρισης» ξεκινάει από λίγες μέρες και φτάνει στους έξι μήνες, η ποινή που αποφάσισε ο κ. Μάρκου προσιδιάζει ευθέως στην «έργω εξύβριση» ή ακόμη και στην «επίθεση» και εντελώς ανεξήγητα αγγίζει το ανώτατο προβλεπόμενο χρονικό όριο.

Τυπικά, η ποινή είναι εντός του περιθωρίου που θέτει ο κανονισμός, στην ουσία, όμως, είναι μια περίεργη ιστορία και μια περίεργη ποινή. Είναι εξαιρετικά και προκλητικά δυσανάλογη της βαρύτητας της παράβασης, με δεδομένο πως και ο ίδιος ο Κανονισμός ουσιαστικά κατηγοριοποιεί τις περιπτώσεις «εξύβρισης» και για το λόγο αυτό προβλέπει ένα ευρύτατο χρονικό πλαίσιο ( από δεκαπέντε μέρες έως έξι μήνες) εντός του οποίου μπορεί ο δικαστής να κινηθεί ανάλογα και με τα διαλαμβανόμενα στο Φύλο Αγώνα και στην έκθεση του Παρατηρητή και της αστυνομίας.

 Δεν είναι τυχαίο πως κανείς δεν την ανέμενε, ενώ εξεπλάγησαν ακόμη κι εκείνοι που καθημερινά προσεύχονται (και απεργάζονται) την εξόντωση ( ποδοσφαιρική εννοείται) του Προέδρου του Ολυμπιακού και της ομάδας του. Οι πανηγυρισμοί τους στο άκουσμα της πεντάμηνης απαγόρευσης εισόδου στο γήπεδο είναι χαρακτηριστικοί της ικανοποίησης που τους προκάλεσε η απόφαση του κ. Μάρκου.

Υποστηρίζεται ότι το ύψος της ποινής δείχνει, ως εάν ο κ. Μάρκου να επιχειρεί να εξισορροπήσει με την απόφαση για τον κ. Μαρινάκη την διάσημη περίπτωση του κ. Δ. Μελισσανίδη με την επίθεση του στον Πορτογάλο βοηθό στους διαδρόμους και στα αποδυτήρια στο Ολυμπιακό στάδιο στο ματς Κυπέλου ΑΕΚ – Άρης, Μάρτιος 2020 και τα όσα τότε κατηγορήθηκε στο Φύλο Αγώνα ότι διέπραξε  «ο διοικητής της ΑΕΚ», συνοδεία και πάλι του πασίγνωστου Γιαννάκη Παπαδόπουλου, με τα … μέζεα (για να θυμηθούμε και τον Ζουράρι) του μαρτυρικού βοηθού. Τότε που, αντί για νόμισμα, έστριψε τα γεννητικά όργανα του βοηθού με τη συνοδεία γαλλικών διαρκείας με αποτέλεσμα η διαιτητική τετράδα να θέλει να εγκαταλείψει το γήπεδο στο ημίχρονο και να τρέχει ο Μέλο Περέϊρα να τους «μαζεύει από το διάδρομο» παρακαλώντας να γυρίσουν πίσω για να συνεχιστεί ο αγώνας.

Είναι δεδομένο ότι η μαρτυρία του κ. Σιδηρόπουλου, όπως αποτυπώθηκε στο Φύλο Αγώνα ( δημοσιεύθηκε στα ΜΜΕ του «συστήματος» με αστρική ταχύτητα) ουδεμία σχέση έχει με όσα περιέγραφε στο αντίστοιχο Φύλο Αγώνα ο Πορτογάλος ρέφερι σχετικά με όσα ο ίδιος και ο κακομοίρης ο βοηθός του υπέφεραν καθοδόν προς τα αποδυτήρια αλλά και μέσα σε αυτά από τον μαινόμενο Μελισσανίδη (υπό την υψηλή εποπτεία του Γιαννάκη Παπαδόπουλου).

Ούτε επίθεση στοιχειοθετείται από τη μαρτυρία του κ. Σιδηρόπουλου, ούτε καν «έργω εξύβριση». Οι  διαμαρτυρίες του Βαγγέλη Μαρινάκη και οι επίμαχες εκφράσεις του απευθύνθηκαν στον κ. Σιδηρόπουλο από «το βάθος κήπος», ήταν (πιθανόν) ισχυρές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθετείται η βαρύτητα ή το ειδεχθές της παράβασης που οδηγεί τον δικαστή να εξαντλήσει την αυστηρότητα του και να πλησιάσει το ανώτατο όριο ποινής, να επιβάλλει δηλαδή μια τόσο εξοντωτική ποινή.

Είναι σαφές πως η σκέψη και η απόφαση του κ. Μάρκου προκάλεσαν πολλές και βάσιμες απορίες σε όσους έχουν μια εμπειρία από ανάλογες ποδοσφαιρικού χαρακτήρα κλήσεις σε απολογία και θυμούνται πολύ καλά την παράδοση που έχουν δημιουργήσει τα ποδοσφαιρικά δικαστικά όργανα σε ανάλογες αποφάσεις,  ενώ άφησαν άφωνο τον Ολυμπιακό με τη βαρύτητα της ποινής που ανακοινώθηκε.

Εύκολα μπορεί κανείς να θυμηθεί και να παραθέσει σχετικές αποφάσεις για αξιωματούχους ομάδων, όπως η 193/2020 για τον ΠΑΟΚ ( 15 μέρες απαγόρευση εισόδου στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια), η 196/2020 για τον Παναιτωλικό ( 15 μέρες απαγόρευση εισόδου στον αγωνιστικό χώρο), η 24/2021 για τον ΝΠΣ Βόλο ( 15 μέρες απαγόρευση εισόδου στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια), η 25/2021 για τον Απόλλωνα Σμύρνης ( 15 μέρες απαγόρευση εισόδου στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια), η 27/2021 για τη Λάρισα ( 15 μέρες απαγόρευση εισόδου στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια), ταυτόχρονα με εξαιρετικά μικρές χρηματικές ποινές ( η ανώτερη έως 7.500 ευρώ και η μέση τιμή στις 5.000 ευρώ).

Ακόμη και αν δεχθεί κανείς, εκτός πάσης λογικής, ότι η παράβαση του Κανονισμού εκ μέρους του κ. Μαρινάκη είναι ιδιαίτερης βαρύτητας, λόγω της θέσης του στην ιεραρχία της ΠΑΕ, και αποδεχθεί να του επιβληθεί μια ποινή «εκπαιδευτικού χαρακτήρα» δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πεντάμηνη απαγόρευση εισόδου στο γήπεδο, χωρίς καν να είναι υπότροπος ή να έχει απασχολήσει προηγουμένως την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη εντός του ορίου της υποτροπής.

Συνεπώς, είναι βάσιμη απολύτως η άποψη ότι στον πρόεδρο του Ολυμπιακού θα έπρεπε να επιβληθεί, ως πρώτη προσέγγιση, μια ( η συνήθης, όπως παραπάνω παρατίθεται) ποινή απαγόρευσης εισόδου στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια, που θα ανταποκρίνονταν περισσότερο στη βαρύτητα του παραπτώματος του και, όντως, θα είχε ένα χαρακτήρα «εκπαίδευσης» αλλά και προειδοποίησης για το μέλλον.

Η δεδομένη άσκηση έφεσης από τον κ. Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό και η βάσιμη βεβαιότητα περί της σημαντικής διόρθωσης ( με βάση την ουσία της παράβασης) της ποινής από την Επιτροπή Εφέσεων σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν την έκπληξη που δημιουργήθηκε στους ερυθρόλευκους από τη στάση του κ. Μάρκου και την απόφαση του.

Περίεργοι καιροί, περίεργες αποφάσεις, περίεργα ήθη!