Οι «φάπες» του Γιαννάκη, στον Κουτσιαύτη που δεν χώρεσαν ποτέ στο φύλλο αγώνα

Μου διηγήθηκε την ιστορία ένας καλός φίλος. Και ομολογουμένως κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Όχι τόσο για το «γεγονός», όσο για την μια ακόμη πράξη επιβεβαίωσης ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι «δεμένο» χειροπόδαρα. Από τους Χαλίφηδες και από το… προσωπικό τους.
Αρχές του χρόνου, η ΑΕΚ δοκίμαζε τις… αγωνιστικές αντοχές της έπειτα από τα 3 γκολ που δέχθηκε από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη.

Νίκησε με το ζόρι τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ και λίγα 24ώρα αργότερα βρέθηκε στην Λαμία: Εκεί την περίμενε μια μάλλον δύσκολη αναμέτρηση. «Παρτίδα» που έγινε δυσκολότερη από το 55΄και έπειτα όταν ο διαιτητής Κουτσιαύτης, απέβαλλε σωστά τον Εμάνουελ Ινσούα.

Τέλος πάντων τα κατάφερε και πήρε το τρίποντο. Οι διοικούντες της όμως «έβραζαν» με τον ρέφερι. Με τον τρόπο που αντιμετώπισε την ομάδα τους.

Και για να σας βάλω πιο βαθειά στο κλίμα, ιδού ένα «κιτρινόμαυρο» ρεπορτάζ εκείνης της νύχτας. «Έξαλλοι είναι όλοι στην ΑΕΚ, για την φάση της αποβολής Ινσούα, την οποία όταν οι παίκτες έλεγαν στον Κουτσιαύτη να τσεκάρει στο VAR τους έλεγε ότι δεν χρειάζεται γιατί του υπέδειξε ο VARίστας Κουμπαράκης».

Απαραίτητη σημείωση: Σε αυτές τις περιπτώσεις για να πιάσεις συναίσθημα (και να συμπληρώσεις κείμενο όταν δεν υπάρχουν στοιχεία)… επαναλαμβάνεις: «Άπαντες στην ΑΕΚ είναι έξαλλοι με τη συγκεκριμένη απόφαση και μάλιστα εκφράστηκε έντονη δυσαρέσκεια προς τη διαιτητική ομάδα. Το εκπληκτικό είναι ότι στους παίκτες μέσα στο γήπεδο, ο Κουτσιαύτης, όταν του έλεγαν να τσεκάρει στο VAR την αποβολή, τους έλεγε ότι δεν χρειάζεται γιατί του… υπέδειξαν την αποβολή από το VAR και συγκεκριμένα ο Κουμπαράκης».

«Ο Ινσούα δε, ωρυόταν και παραλίγο να γκρεμίσει τα αποδυτήρια όταν έφυγε από το γήπεδο και φώναζε «δεν έκανα τίποτα, δεν έκανα τίποτα» κατέληγε το απολύτως χαρακτηριστικό απόσπασμα.

Μεταξύ μας, και εμένα ο φίλος μου με έναν τρόπο μου το επιβεβαίωσε ότι παρολίγον να γκρεμιστούν τα αποδυτήρια. Όχι όμως από την οργή του Ινσούα. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γιαννάκης, είναι που θέλησε να τα ανακαινίσει. Επισκέφτηκε λέει το καμαράκι των διαιτητών, και με έναν τρόπο δύο φορές συναντήθηκε η παλάμη του με το πρόσωπο του ρέφερι. Τώρα μάγουλο ήταν, σβέρκος ήταν θα σας γελάσουμε.

Τέτοιες λεπτομέρειες δεν… ταξίδεψαν από το καμαράκι, αν και ήταν αρκετό το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί θέλοντας να έχει την ετικέτα του «αυτόπτη μάρτυρα». Και παίκτες λέει είδαν. Και παράγοντες. Όπως παλιά στις γειτονιές που τσακώνονταν σε ένα διαμέρισμα και άνοιγαν τα παράθυρα ολόκληρης της πολυκατοικίας.

Γιατί η ιστορία κυκλοφορεί αποκλειστικά από στόμα σε στόμα και έχει μείνει ενάμιση μήνα τώρα στα… κρυφά; Μα, γιατί ο Αριστομένης Κουτσιαύτης δεν έκανε την παραμικρή αναφορά για το συμβάν στο φύλλο αγώνα. Γιατί δεν έκανε τη παραμικρή αναφορά; Ίσως διότι είναι τιμητής της έκφρασης που θέλει τη μάνα του φευγάτου να μην έκλαψε ποτέ. Ίσως πάλι, να τον έπεισαν όλοι εκείνοι οι κύριοι που έσπευσαν να του τηλεφωνήσουν λίγα λεπτά αργότερα από το συμβάν. Για να του… εξηγήσουν, πως δεν χρειάζεται μια «παρεκτροπή» της στιγμής να γίνει και θέμα συζήτησης. Έχουν τον τρόπο τους αυτοί, όταν το θέλουν. Μπορούν να σε πείσουν για πολλά.

Ως γνωστόν ο διαιτητής συμπληρώνει το φύλλο αγώνα μιας αναμέτρησης. Εκείνος λοιπόν, το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου στη Λαμία δεν έγραψε τίποτα. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Γιατί σου εκμυστηρεύθηκα αυτή την ιστορία; Σίγουρα όχι για να σε στείλω να βρεις σύννεφο να πέσεις. Είπαμε δεν είναι το «γεγονός». Η… γαρνιτούρα είναι. Άλλωστε νν ο Γιαννάκης κάποια στιγμή έχει όρεξη, θα διηγηθεί πολύ πιο σπουδαία κατορθώματα του. Και όπως λένε οι φίλοι του, τα «εξιστορεί» και με πολύ ωραίο τρόπο.

Τον είδες ποτέ να αναφέρεται σε κάποιο φύλλο αγώνα;

Θα μάθαινες ποτέ για την επίσκεψη Μελισσανίδη στο καμαράκι των διαιτητών σε εκείνο το ματς κυπέλλου με τον Άρη στο ΟΑΚΑ, αν ο ρέφερι δεν ήταν Πορτογάλος;

Έγινε ποτέ κάποιο ντοκιμαντέρ για το πως ο Ιβάν Σαββίδης έφυγε εκείνο το βράδυ του ΠΑΟΚ-ΆΕΚ από τη Τούμπα με την πιστόλα στη ζώνη έπειτα από το «ντου» ενώ φρουρούνταν από την ελληνική αστυνομία; Έγινε ποτέ κάποιο ντοκιμαντέρ για το πως δεν τον συνέλαβε κανείς στο σπίτι του, με το «αυτόφωρο» ένα 48ώρο; Ή έγινε ποτέ αυτή η δίκη;

Όχι. Έμαθες όμως ότι «καίει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, το φύλλο αγώνα που συνέταξε ο Σιδηρόπουλος» για το ματς Ολυμπιακός-Άρης. Και ας μην τους καίει. Γιατί το έμαθες; Διότι στα φύλλα αγώνα που αφορούν τους Ερυθρόλευκους γράφονται όσα γίνονται, καμιά φορά μάλιστα και όσα δεν γίνονται (!).

Είναι τα ίδια που γίνονται «χαρτοπόλεμος» στο μιντιακό «σύστημα» της Εξυγίανσης (άραγε πως τα παίρνουν ρε παιδία από την ΕΠΟ;). Εκείνα που δίνουν αφορμή σε τύπους που παριστάνουν ταυτόχρονα –όχι και τόσο πετυχημένα- τους δημοσιογράφους και τους δικαστές να «εισηγούνται» τροποποιήσεις των κανονισμών για τιμωρία αφαίρεσης βαθμών κλπ.

Ο Ολυμπιακός είναι μονίμως στο «σημάδι». Σα να λέμε ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή. Την ίδια στιγμή προτροπές του στιλ «θα κυνηγήσω μέχρι να σβήσει ο ήλιος» σε κιτρινόμαυρο φόντο και όχι μόνο, συχνά-πυκνά- κάνουν τα φύλλα αγώνων των άλλων, πληκτικά. Αδιάφορα.

Αλήθεια μήπως κάποια στιγμή εκτός από τις 350.000 ευρώ που του επιδίκασε ο Δέδες του Γιαννάκη ως αποζημίωση από την ΕΠΟ ως «εξωδικαστικό συμβιβασμό», να του έδιναν και κάποια τιμητική πλακέτα; Μια σαν αυτή που έδωσαν πριν από μερικά χρόνια στον τιτάνα Αχιλλέα Μπέο; Για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο. Στις εκλογές του. Και στην ελληνική διαιτησία!