Να σώσει ποιο ποδόσφαιρο και για ποιο λόγο ο Ολυμπιακός;

Η απάντηση στο ερώτημα (τέθηκε μετά το ματς με την PSV) «αν μπορεί ο Ολυμπιακός να σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο» είναι «κατηγορηματικά όχι, ακόμη και να κατακτήσει το Europa League».

Ο λόγος απλός και προφανής: το πρόβλημα του αυτοαποκαλούμενου «ελληνικού ποδοσφαίρου» δεν είναι αριθμητικό, δεν προκύπτει από μια μεγαλύτερη ή μικρότερη συγκομιδή βαθμών για να βελτιωθεί η θέση της χώρας στο UEFA Ranking, δεν αφορά σε μια συγκυριακή υποχώρηση των ελληνικών ομάδων εξαιτίας εξωγενών παραγόντων.

Όλα αυτά θα μπορούσαν, με ένα Ολυμπιακό να υπερβάλλει εαυτόν και να βρίσκεται, είτε στα ημιτελικά, είτε στον Τελικό της διοργάνωσης που παίρνει μέρος, να «λυθούν» περιστασιακά έστω, ώστε να διαμορφωθούν συνθήκες κατάλληλες για να ανθίσει και πάλι ( σαν τον Γιαν Εμβιλά ένα πράμα) το ελληνικό ποδόσφαιρο και οι ομάδες που συγκροτούν την πρώτη κατηγορία.

Φευ! το πρόβλημα ή, μάλλον, ο κατάλογος των προβλημάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν αφορά καν στη θέση του στο UEFA Ranking, στην ουσία δεν το απασχολεί καν η διεθνής προοπτική, η οποία τελεί, στην καλύτερη περίπτωση, υπό καθεστώς αμφισβήτησης και εντάσσεται στη λογική «της κατσίκας του γείτονα».

Ο Ολυμπιακός ό,τι και να κάνει, όσα και να προσφέρει, ό,τι και να πετύχει δεν μπορεί μόνος αυτός να διασώσει ένα ποδοσφαιρικό προϊόν που είναι (κοινή παραδοχή) το τοξικότερο σε ολόκληρο τον πλανήτη, το πλέον ανυπόληπτο και ελεγχόμενο από μια κανονική συμμορία παρα-ποδοσφαιρικών συμφερόντων στις δραστηριότητες της οποίας πρωτεύουσα θέση κατέχουν στοιχηματζήδες, διαιτητονταραβεριτζήδες, προστάτες ομάδων και προέδρων και μια δεκάδα (συν ένας) βλαχοπρόεδροι της κακιάς ώρας – εκπρόσωποι δήθεν Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων με λιγότερα από δέκα ενεργά σωματεία και ελάχιστη έως μηδενική αγωνιστική δραστηριότητα.

«Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει», αυτό που όλοι βλέπουν, διαβάζουν, κατανοούν και ερμηνεύουν και κανένας Ολυμπιακός δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την προδιαγεγραμμένη προς την απόλυτη καταστροφή πορεία, ούτε καν να σκεφθεί να επιχειρήσει μια οποιαδήποτε αλλαγή δεν προλαβαίνει.

Σε αυτό το ποδόσφαιρο, αυτές τις ώρες που η διεθνής εικόνα του, στην ουσία η ίδια η ύπαρξη του εκτός συνόρων, εξαρτάται αποκλειστικά από την πορεία της ομάδας του Μαρτίνς η αρμόδια Ομοσπονδία τελεί σε αναμονή μιας ακόμη παρέμβασης της FIFA υπέρ των δικαίων των ανύπαρκτων ποδοσφαιρικά βλαχοπροέδρων. Μεταξύ όσων μετέχουν στον σκληρό πυρήνα της «αντίστασης» διακινείται ήδη το σενάριο ότι η νέα παρέμβαση θα θέτει ευθέως θέμα Grexit αν ο Υφυπουργός Αθλητισμού δεν ακυρώσει τη διάταξη για τη συμμετοχή στις εκλογές των Ενώσεων μόνο των σωματείων που θα είναι απολύτως νόμιμα, όπως ο νόμος 4726/2020 προβλέπει.

Το λένε δεξιά –αριστερά με μια ανεπιτήδευτη μακαριότητα, το ζυμώνουν μεταξύ τους, το θεωρούν βέβαιο και οι πλέον προχωρημένοι από αυτούς προσδιορίζουν χρονικά την πολυπόθητη παρέμβαση έως το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας.

Καμία συναίσθηση της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί την τελευταία τετραετία από τις δικές τους πολιτικές και πρακτικές, με τις οποίες ξεφτιλίστηκαν τα πάντα, καμία επαφή με την ποδοσφαιρική κανονικότητα, καμία πιθανότητα να διατυπωθεί ο παραμικρός λόγος υπέρ της ποδοσφαιρικής εξέλιξης, ουδεμία διάθεση να ασχοληθούν, τυπικά έστω, με τις τεράστιες σωτήριες αλλαγές που η ίδια η FIFA έθεσε στο τραπέζι μέσω της περιβόητης Ολιστικής Μελέτης.

Οι ίδιοι απίστευτοι τύποι δεν έχουν συζητήσει ακόμη την Μελέτη αυτή, δεν την έχουν παρουσιάσει στην Εκτελεστική Επιτροπή, δεν έχουν σχεδιάσει πως θα πορευτούν για να την υλοποιήσουν στο μέτρο που τους αφορά, δεν αισθάνθηκαν την παραμικρή ανάγκη να επικοινωνήσουν στις Ενώσεις το περιεχόμενο της Μελέτης και τις απόψεις της ΕΠΟ για όσα αυτή περιλαμβάνει. Εγγράφουν την FIFA εκεί που δεν πιάνει μελάνι, οχυρώνονται πίσω από τις διατάξεις του διάτρητου καταστατικού τους, εξαντλούν τα όρια του ανερμάτιστου (όπως το κατάντησαν παρέα με τον Κοντονή για να γίνουν διοίκηση στην ΕΠΟ) «αυτοδιοίκητου», το οποίο, δήθεν, υπερασπίζονται απέναντι στις κυβερνητικές παρεμβάσεις. Ανάθεμα κι αν έχουν ιδέα τι είναι η Ρήτρα Ανεξαρτησίας !!!

Μόνος (μονότονος) στόχος τους η πάση θυσία διατήρηση της κωμικής εξουσίας τους στο χειρότερο, στο τοξικότερο ποδοσφαιρικό προϊόν του πλανήτη. Μια εξουσία που εξαρτάται από την «παραγωγική» εμπλοκή τους στις κολλεγιές με τους περιφερόμενους εκλογικούς νταβατζήδες, από τις καθημερινές αλλαξοκωλιές με τους νταραβεριτζήδες της διαιτησίας, από τις υποσχέσεις «αιώνιας πίστης» σε εκείνους που μπορούν να διασφαλίσουν την επανεκλογή τους και, σε κάθε περίπτωση, από την διάλυση, την καταστροφή του Ολυμπιακού.

Περί αυτού πρόκειται. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια κακοπαιγμένη κωμωδία και δεν αφορούν παρά μια κάστα μυημένων «στα κόλπα» που θησαυρίζουν από τις «δουλειές και τα έργα» κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε αγωνιστική.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Αλήθεια, τι (και ποιους) ακριβώς «μπορεί να σώσει ο Ολυμπιακός;» Για ποιους (και για ποιους λόγους) οι ερυθρόλευκοι να παλέψουν; Για να ωφεληθούν ποιοι και για να υπηρετηθεί ποιος στόχος, ποιο όραμα;
Κάθε απάντηση δεκτή!