Ο Αγραφιώτης και η ΕΠΟ που «καίγεται» για εκλογές

Τι είπε ο κ. Αγραφιώτης στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ, προχθές Σάββατο 06.02.2021, σχετικά με το ακανθώδες θέμα των εκλογών; Ζήτησε από την Ομοσπονδία να αλλάξει διαχείριση στο κορυφαίο ζήτημα της ανάδειξης μιας νέας διοίκησης, να μην εμφανίζεται με τις συνεχείς μηνιαίες αναβολές σαν τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, να αποφασίσει να διοικήσει κανονικά και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν (κανείς δεν γνωρίζει πότε θα συμβεί αυτό) η Ε.Π.Ο. θα ενημερωθεί αρμοδίως να προχωρήσει στη διεξαγωγή των εκλογών.

Έως τότε έχει στη διάθεση της ένα ισχυρότατο νομιμοποιητικό στοιχείο (πέραν των υπουργικών αποφάσεων προς τις οποίες εκδηλώνει μια απαξία, λόγω του κακοποιημένου από την ίδια ποδοσφαιρικού αυτοδιοίκητου), που δεν είναι άλλο από την απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία η θητεία της σημερινής διοίκησης ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2021.

Ο κ. Γραμμένος αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να αναγνωρίσει την ισχύ της δικαστικής απόφασης, επέμενε στην σχετική αξία της απόφασης του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει γιατί η ΕΠΟ δεν προσέβαλε την απόφαση του Ειρηνοδικείου στη δικαιοδοσία του οποίου η ίδια προσέτρεξε το καλοκαίρι για να νομιμοποιήσει (όπως υποχρεούται να το πράξει) τις αποφάσεις της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης της 16ης Ιουνίου 2020 για τον δόκιμο χρόνο των εκλογών. Απότυχε παταγωδώς και έκτοτε αντιμετωπίζει την απόφαση αυτή με τη λογική της στρουθοκαμήλου και με το κεφάλι χωμένο στην άμμο.

Ότι ο κ. Αγραφιώτης έχει απόλυτο δίκιο είναι βέβαιο. Μπορεί, δε, εύκολα να αποδειχθεί, αν σε ενδεχόμενη διαδικασία εκλογών πριν τον Αύγουστο 2021 κάποιος προσφύγει στο Ειρηνοδικείο και καταγγείλει τη διαδικασία επικαλούμενος τη σχετική απόφαση. Εκεί θα δουν όλοι πόσα απίδια παίρνει ο σάκος και ποια είναι η αξία της απόφασης του Δ.Δ.Π. της ΕΠΟ (ανεξαρτήτως ότι αυτό συγκροτείται από ανώτατους τακτικούς δικαστές) απέναντι σε μια κανονική δικαστική διαδικασία.

Το σημαντικό στην υπόθεση δεν είναι η άρνηση της ΕΠΟ απέναντι στη δικαιοδοσία του Ειρηνοδικείου. Είναι η πρωτοφανής για αθλητική Ομοσπονδία σε παγκόσμιο επίπεδο εμμονή της να σηκωθεί και να φύγει από το Πάρκο Γουδή μια ώρα αρχύτερα, ακόμη και αν η φυγή αυτή μπορεί να συνδεθεί επικοινωνιακά με περίεργες διεργασίες.

Τι συμβαίνει; Δεν είναι δα κρατικό μυστικό ότι οι ποδοσφαιρικές δυνάμεις (ΑΕΚ και ΠΑΟΚ) που διοικούν σήμερα ( δηλαδή από το 2017 τυπικά) την Ε.Π.Ο. δεν επιθυμούν ή στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζονται εξαιρετικά δυσκοίλιες απέναντι σε εξελίξεις όπως η πιθανή υποψηφιότητα του κ. Ζαγοράκη, ως προϊόν κοινής συμφωνίας των λεγόμενων Big 4.

Η πιθανότητα αυτή δεν έχει τύχει ακόμη (με βάση τα γραπτά που μένουν) της απόλυτης αποδοχής του ΠΑΟΚ (μάλλον υπάρχουν ζητήματα καλής συνεννόησης μέσω skype μεταξύ Θεσσαλονίκης και Ροστόφ), ενώ η ΑΕΚ δείχνει με κάθε ευκαιρία, δημοσίως τουλάχιστον, ότι αρνείται απολύτως την υποψηφιότητα του πρωταθλητή Ευρώπης και νυν ευρωβουλευτή, χωρίς προς τούτο να διστάζει να επικαλεστεί (μέσω τρίτων) ακόμη και εκλογές με επιστολική ψήφο, ενώ γνωρίζει πως κάτι ανάλογο ρητώς απαγορεύεται από το ισχύον Καταστατικό.

Ο κ. Αγραφιώτης, χωρίς να υπεισέλθει στην αξιολόγηση ή, πολύ περισσότερο, στην υπεράσπιση της υποψηφιότητας του κ. Ζαγοράκη (μαθαίνω δεν αναφέρθηκε καν το όνομα του), ζήτησε από την ΕΠΟ να πάψει να είναι Ομοσπονδία περιορισμένου χρόνου, να μεταφέρει την εξουσία της στο ελληνικό ποδόσφαιρο από μήνα σε μήνα, να ορίζει εκλογές, ενώ γνωρίζει άριστα πως δεν πρόκειται να διεξαχθούν (ούτε στις 19 Μαρτίου) και να παρουσιάζει την εικόνα ενός οργανισμού υπό αίρεση που ζει για το τώρα αρνούμενος να προγραμματίσει πέρα από τη μύτη του.

Η απάντηση της ΕΠΟ; «Να κάνουμε ψηφοφορία επί της πρότασης του κ. Αγραφιώτη» λες και η κανονικότητα της διοίκησης είναι ζήτημα ψηφοφορίας μεταξύ ανθρώπων, η πλειοψηφία των οποίων βιάζεται περισσότερο του κανονικού να εγκαταλείψει τα ποδοσφαιρικά εγκόσμια και να αναχωρήσει προς άλλες πολιτείες. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας επιβεβαίωσε, απλώς, τη σκληρή πραγματικότητα.

Επείγεται, βιάζεται πολύ, «καίγεται και τσουρουφλίζεται» η διοίκηση της ΕΠΟ να ολοκληρώσει τις εκλογές, ως εάν από την ταχύτατη και σε κάθε περίπτωση μη σύννομη προκήρυξη των εκλογών εξαρτώνται σημαντικά ζητήματα της ζωής του καθενός που μετέχει στη σημερινή Εκτελεστική Επιτροπή. Λες και η πλειοψηφία έχει αναλάβει μια μυστική υποχρέωση και πρέπει οπωσδήποτε να την ικανοποιήσει, ακόμη και σε βάρος διαδικασιών που εξελίσσονται έξω από αυτή, αλλά αφορούν το ποδόσφαιρο και το μέλλον του.

Είναι ενδεικτικά όλα αυτά των διαθέσεων με τις οποίες αντιμετωπίζεται η πιθανή (ακόμη τέτοια μαθαίνω ότι είναι) υποψηφιότητα Ζαγοράκη, που ανακοινώθηκε ενώπιον του πρωθυπουργού, άρα αποτελεί μια ισχυρή δέσμευση του αρχηγού της πρωταθλήτριας Ευρώπης.
Ο κ. Αγραφιώτης έριξε απλώς το τυράκι, όλοι οι υπόλοιποι (πλην της έκπληξης που επεφύλαξε ο κ. Ψαρρρόπουλος με ένα μεγαλοπρεπές «παρών») έπεσαν στη φάκα και έκαναν ό,τι έπρεπε για να αποδείξουν το άγχος που τους διακατέχει.