Συνηγορία υπέρ μιας συνηγορίας

Προφανώς ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ δεν χρειάζεται τη συνηγορία κανενός (ειδικά τη δική μου που δεν έχω και άριστες σχέσεις με την εκκλησία) σε όσα δημοσίως κατέθεσε, μέσω σχετικής ανακοίνωσης, και αφορούν στην ομόφωνη αθώωση (και όχι δια παραγραφής κύριε Κωνσταντινέα) του κ. Μαρινάκη και των άλλων είκοσι εφτά (27) κατηγορουμένων στην περιβόητη δίκη της δήθεν «συμμορίας» στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο κ. Σεραφείμ  ερμήνευσε όσα η απόφαση του δικαστηρίου ανέδειξε και η προηγηθείσα ακροαματική διαδικασία κατέγραψε σχετικά με τον πυρήνα, την ουσία της υπόθεσης αυτής, η οποία θα παραμείνει στα ελληνικά δικαστικά χρονικά ως μια κορυφαία στιγμή στην οποία η κανονική δικαιοσύνη ανέτρεψε μια σκευωρία κατασκευασμένη σε επιχειρηματικά γραφεία και έδρας ποδοσφαιρικών ομάδων.

Πριν, λοιπόν, κάποιος επιτεθεί ή έστω αμφισβητήσει τις δημόσιες τοποθετήσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς θα πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος πως εισέπραξε αυτός μια ομόφωνη αθωωτική απόφαση σε μια υπόθεση που ταλάνισε επί οχταετία ανθρώπους (και ομάδες), που αποδείχθηκε ότι δεν είχαν καμία σχέση με όσα σε βάρος τους καταγγέλθηκαν κάποτε χωρίς το παραμικρό στοιχείο, χωρίς την παραμικρή μαρτυρία, χωρίς ίχνος απόδειξης.

Για να συνεννοηθούμε λοιπόν, ανεξάρτητα από το πώς ο καθένας εκτιμάει ή όχι τη γενικότερη στάση του κ. Σεραφείμ σε μείζονα ζητήματα με τα οποία ασχολείται κατά καιρούς:

Ο κ. Μαρινάκης και οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοι αυτής της απίθανης υπόθεσης μιας δήθεν «συμμορίας» στο ελληνικό ποδόσφαιρο αθωώθηκαν στην ουσία με ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου υπό την κα Αριστέα Τσαμαδιά και όχι «δια της παραγραφής», όπως ο εισαγγελέας κ. Λακαφώσης πρότεινε.

Η ομόφωνη επί της ουσίας αθώωση σημαίνει στην πράξη πως κατά την ανεξάρτητη δικαστική κρίση δεν προέκυψε σε βάρος τους κανένα, το παραμικρό, το ελάχιστο στοιχείο που να δικαιολογεί την επιβολή κάποιας ποινής, ως αποδεικτικό πράξης ή πράξεων που παραβίασαν τον νόμο ή τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου.

Στην ομόφωνη αθωωτική απόφαση οδήγησε μια μακρά και αναλυτικά ακροαματική διαδικασία, υποδειγματική σε συνέπεια, στη διάρκεια της οποίας κατέπεσαν και ακυρώθηκαν πλήρως όλες οι δήθεν κατηγορίες, καθώς το σύνολο των μαρτύρων κατηγορίας δεν εισέφερε το παραμικρό στοιχείο, αλλά παραδέχθηκαν όλοι πως τα όσα σε βάρος των κατηγορουμένων μαρτυρούσαν ήταν απλώς εκτιμήσεις, υποψίες, πιθανολογήσεις και ερμηνείες με τη δική τους οπτική γωνία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι κορυφαίοι των «μαρτύρων», στις καταθέσεις των οποίων στηρίχθηκαν όλη η προδικασία, η ανάκριση και το παραπεμπτικό βούλευμα άμα τη εμφανίσει τους στο δικαστήριο έστριψαν δια του αρραβώνος, δηλαδή παραδέχθηκαν πως όσα κάποτε καταμαρτύρησαν εναντίον του κ. Μαρινάκη και των υπόλοιπων δεν έχουν καμία πρακτική αξία. Τα ονειρεύτηκαν ή έτσι τα κατάλαβαν οι ίδιοι.

Υπέρ της ομόφωνης αθωωτικής απόφασης έστερξαν και όλες οι εισαγγελικές έρευνες που προηγήθηκαν, οι διάφορες τηλεφωνικές συνομιλίες, οι αναλύσεις των επίμαχων φάσεων των αγώνων και όλες οι απόπειρες διασύνδεσης του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού με δήθεν περίεργα αποτελέσματα διάφορων αγώνων και δήθεν παρερμηνευμένες συμπεριφορές αντιπάλων προέδρων , προπονητών και ομάδων.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο εισαγγελέας της έδρας κ. Λακαφώσης, που κάποτε είχε «εισβάλλει» στην ΕΠΟ συνοδεία του έτερου εισαγγελέα κ. Κορέα και μιας εικοσάδας αστυνομικών της Διεύθυνσης Οικονομικού Εγκλήματος για να συλλάβει τα στελέχη της για τη δήθεν υπόθεση των «πλαστών φορολογικών και ασφαλιστικών ενημεροτήτων στη διαδικασία έκδοσης των δελτίων», αρκέστηκε σε μια πρόταση «αθώωσης δια της παραγραφής» και μόνο για ένα διάστημα ( αρχές έως τέλος του 2012) επειδή κάτι έπρεπε να πει για «να κρατήσει χαρακτήρα», λόγω της θέσης του. Ότι το δικαστήριο δεν την άκουσε καν είναι ενδεικτικό των πραγματικών περιστατικών, τα οποία υπήρξαν απολύτως αθωωτικά για τους κατηγορούμενους.

Εννοείται, πως της απόφασης του Εφετείου είχε προηγηθεί η αντίστοιχη ομόφωνη και πάλι απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ, στο σκεπτικό της οποίας ρητώς κατοχυρώθηκε η πρωτοκαθεδρία των θεσμικών ποδοσφαιρικών ιδιοτήτων και οργάνων ( π.χ. παρατηρητής διαιτησίας και έκθεση παρατηρητή διαιτησίας) απέναντι στις επιδιώξεις των εν ενεργεία δικαστικών λειτουργών να υποκαταστήσουν τους ρόλους και να κρίνουν εν τη αγνοία τους «με το υποδεκάμετρο» φάσεις αγώνων λες και μετράνε τιμές στη λαϊκή αγορά.

Συνέβησαν, είναι πραγματικά όλα αυτά;  Βεβαίως και τα αποθέωσε με την απόφαση του το δικαστήριο με την περίφημη πλέον φράση του « το δικαστήριο κρίνει όλους τους κατηγορούμενους αθώους». Τελεία.

Τι διαφορετικό από όλα αυτά «είπε» με τις δηλώσεις του ο Μητροπολίτης Πειραιώς; Τίποτε, είτε τα ίδια ακριβώς. Τα υπόλοιπα σχετικά με τον βίο και τον χαρακτήρα του κ. Μαρινάκη εκτιμώ πως επιτρέπεται σε ένα Μητροπολίτη Πειραιώς μάλιστα να τα κρίνει όπως ο ίδιος πιστεύει, καθώς, εκτός των άλλων, έχει ιδίαν γνώση των ενεργειών του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού υπέρ της Μητρόπολης και του έργου της.

Εντάξει, μπορεί να μην ακούστηκαν καλά σε περιορισμένους κύκλους οι χαρακτηρισμοί του κ. Σεραφείμ για τον κ. Μαρινάκη, αλλά… περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Η ουσία παραμένει μια. Η ομόφωνη αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου, χωρίς αγκύλες και υποσημειώσεις. 

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…