Ο Ολυμπιακός στον δρόμο για τη μεγάλη υπέρβαση

Το πρωτάθλημα είναι (πάντα ήταν) μαραθώνιος. Ποτέ δεν είναι (και δεν ήταν) ένα απλό κατοστάρι ή άντε μια κούρσα τετρακοσίων μέτρων. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σύνθετη διαδικασία, στην εξέλιξη της οποίας συνδιαμορφώνονται τα δεδομένα και οι ισορροπίες, αλλάζουν και διαφοροποιούνται οι εκτιμήσεις, προστίθενται και αφαιρούνται παράμετροι σε μια αλληλουχία γεγονότων, τα οποία, πολλές φορές, έχουν μια αυτόνομη εξέλιξη και δύσκολα επηρεάζονται από εξωτερικές δυνάμεις.

Το φετινό πρωτάθλημα είναι, εκτός των παραπάνω, μια πολύ ιδιαίτερη διοργάνωση. Στις συμβατικές παραμέτρους που το χαρακτηρίζουν του προστέθηκαν η απουσία θεατών, οι επιπτώσεις του conid -19 στην ποδοσφαιρική ομάδα, η δύσκολη ανάρρωση κάποιες φορές όσων έχουν νοσήσει, η ελάχιστη ξεκούραση το καλοκαίρι, ο πυκνός χρόνος των υποχρεώσεων στις διοργανώσεις της UEFA (αγώνες κάθε εβδομάδα) και η παράνοια της FIFA να στηρίζει φιλικούς αγώνες εθνικών ομάδων εν μέσω πανδημίας σε χώρες με αντικειμενικά μειωμένο δείκτη προστασίας.

Στα παραπάνω προσθέστε και την νεοελληνική, την εξυγιαντική υστεροβουλία (ξεφτιλίστηκε η ΕΠΟ για χάρη της, αλλά σιγά τώρα μην κοκκινίσουν οι βλαχοπρόεδροι) να αναγκαστεί ο Ολυμπιακός να παίξει τρεις συνεχόμενους αγώνες εκτός έδρας (Τρίπολη, Αγρίνιο, Τούμπα) κι ενώ είχε προηγηθεί το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, μια συνθήκη, δηλαδή, εξαιρετικά δύσκολη στη διαχείριση της όσο προετοιμασμένη και να είναι μια ομάδα.

Ότι ο Ολυμπιακός, με όσα έχει τραβήξει από τον Ιούνιο του 2019 έως και χτες το βράδυ, βρήκε στους τέσσερις τελευταίους αγώνες του δέκα (10) βαθμούς (αντί των άριστων δώδεκα (12) που θα μπορούσε να πάρει), έβγαλε τέσσερις πολύ σκληρές αγωνιστικές υποχρεώσεις όρθιος και εξακολουθεί να διαφεντεύει την κούρσα για τον τίτλο είναι ένα μικρό θαύμα, όπως και να το δει κανείς.

Είναι λογικό στην καθημερινότητα να ξεφεύγει από την οπαδική ή την φίλαθλη λογική η μεγάλη εικόνα όπως τη διαμορφώνει μια ή συνεχείς διοργανώσεις, να εστιάζει ο νους και η επιθυμία στο μικρό, το ενεστός, το εύκολα προσεγγίσιμο, το επικοινωνιακό, αλλά η προσέγγιση αυτή δεν είναι (ποτέ δεν ήταν ) η αυθεντική, η ολοκληρωμένη.

Το πρωτάθλημα σπάνια το κερδίζει όποιος νικάει ή δεν χάνει στα ντέρμπι. Δεν είναι βέβαια κακό να κερδίσει κάποιος σε όλα ή στην πλειοψηφία των ντέρμπι, αλλά ο τίτλος περνάει, συνήθως, από όλους τους υπόλοιπους αγώνες που και περισσότεροι είναι και περισσότερους βαθμούς, συνολικά προσφέρουν.

Οι παλιότεροι είναι εύκολο να θυμηθούν εκείνες στις σκληρές για τον Ολυμπιακό περιόδους, που η ομάδα κέρδιζε ή δεν έχανε στα ντέρμπι και έφτανε στο τέλος δεύτερη και καταϊδρωμένη, επειδή έχανε ( δηλαδή την έστηναν για να χάνει) στα άλλα ματς, αυτά που «δεν τα έπιανε το μάτι της».

Στην εξίσωση του πρωταθλήματος όλες οι νίκες τρεις βαθμούς προσφέρουν. Δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη καμία που να προσφέρει τέσσερις. Αντιλαμβάνομαι την επικοινωνιακή ιδιαιτερότητα των ντέρμπι και αφουγκράζομαι την προσδοκία των οπαδών «να την πουν» στον αντίπαλο δημοσίως. Είναι ζητήματα που θεωρούνται σημαντικά και παίζουν ρόλο στην μεγάλη δημόσια εικόνα της ομάδας ή στην διαμόρφωση των απαραίτητων για την κυριαρχία της μύθων.

Επιτρέψτε μου να εκτιμώ ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει, στη σημερινή συγκυρία, μεγάλη ανάγκη από εθνικούς μύθους. Έχει συγκεντρώσει στην ιστορία του όλους τους μύθους του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχει διαχειριστεί ως πρωταγωνιστής όλες τις επιτυχίες, συνεπώς είναι σε θέση, σήμερα πλέον, να ψάχνει, να αναζητάει κάτι μεγαλύτερο, δυνατότερο, πιο ουσιαστικό. Κάτι που εξελίσσεται εκτός συνόρων, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και συνιστά κορυφαία πρόκληση για την μεγαλύτερη ελληνική ομάδα.

Αλλού είναι το ενδιαφέρον των ερυθρολεύκων πλέον, άλλα ποθούν, γι’ άλλα καίγονται. Για εκείνα που αν με το καλό έρθουν θα στείλουν την ομάδα σε άλλο ποδοσφαιρικό πλανήτη.

Το πρωτάθλημα της φετινής περιόδου είναι μια ισχυρή προϋπόθεση για να συμβούν όλα τα παραπάνω, επειδή οδηγεί στο επόμενο (τελευταίο με αυτή τη μορφή;) UEFA Champions league, ενδιάμεσο σταθμό για τις επόμενες ποδοσφαιρικές αναζητήσεις που ήδη εξελίσσονται στην Γηραιά Ήπειρο.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά είναι υποχρεωμένος να ισορροπεί ο Ολυμπιακός γεγονός που τον «αναγκάζει» (έτσι συμβαίνει με τα πρωταθλήματα) να βρίσκεται συνεχώς σε μια διαδικασία προσθαφαίρεσης από την οποία προσδοκά στο τέλος θετικό πρόσημο, να κατακτήσει το πρωτάθλημα για να κάνει το επόμενο, ενδιάμεσο βήμα.

MUST READ

Η άλλη ζωή του Μεντιλίμπαρ… και τα αγγλικά της Μαρικάρμεν (pics)

Γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό μιλάμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι σημαντικά μεν, όχι καθοριστικά δε.