Μια τελευταία ευκαιρία για το ποδόσφαιρο

Από την εκλογή ή όχι του Θόδωρου Ζαγοράκη στην προεδρία της Ε.Π.Ο. και την εγκατάσταση ενός εντελώς νέου συστήματος διακυβέρνησης του ελληνικού ποδοσφαίρου θα κριθεί αν το 2021 θα είναι μια χρονιά τομή για το άθλημα στην πορεία του προς την αναγκαία κανονικότητα ή ένα, ακόμη, βήμα προς την προβλεπόμενη από πολλούς καταστροφή του.

Η προοπτική να διαχειριστεί τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου μια διοικητική ομάδα ανεξάρτητων στελεχών, που μπορούν να εγγυηθούν την ελάχιστη, έστω, αντικειμενικότητα, ώστε να διασωθεί η ακεραιότητα των αγώνων και η αξιοπιστία των διοργανώσεων, δείχνει να συνέχει περισσότερους του ενός παράγοντες του αθλήματος και να συσπειρώνει τις κυβερνητικές επιθυμίες και τις διαθέσεις των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών.

Βεβαίως, η υλοποίηση του σχεδιασμού δεν είναι καθόλου εύκολη όχι τόσο για τις δεδομένες ποδοσφαιρικές αντιπαραθέσεις (που θα συνεχίσουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό να υπάρχουν), αλλά επειδή στην υπόθεση εμπλέκονται επιχειρηματικά συμφέροντα που ξεπερνούν το πεδίο του ποδοσφαίρου και εκτείνονται σε κομβικότερες οικονομικές δραστηριότητες.

Με άλλα λόγια, κάποιοι από τους εμπλεκόμενους πρωταγωνιστικά στην ιστορία επιχειρούν (έτσι συμβαίνει πάντα) να διευθετήσουν, μέσω της συμφωνίας τους, επιχειρηματικές υποθέσεις που τους αφορούν, ώστε, είτε να νομιμοποιήσουν σημερινές προβληματικές δραστηριότητες τους, είτε να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση για να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν άλλες που είναι σε εξέλιξη και παρουσιάζουν δυσκολίες να συνεχιστούν και να τελειώσουν απρόσκοπτα στον προβλεπόμενο χρόνο. Άλλοι, πάλι, βάζουν στο τραπέζι ποδοσφαιρικές εκκρεμότητες για τις οποίες «απαιτούν» να κλείσουν θετικά υπέρ τους, έστω και αν προκύπτουν σημαντικά ζητήματα εφαρμογής των διατάξεων των κανονισμών και του αθλητικού νόμου 2725/1999, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει.

Τι σημαίνει στην πράξη η διασύνδεση αυτή; Ότι η τελική συμφωνία, το εύρος της και ο χρονικός της ορίζοντας δεν είναι μια απλή ποδοσφαιρική διεργασία, αλλά ότι πάνω στο τραπέζι έχουν πέσει αιτήματα για να διευθετηθούν και εκκρεμότητες έξω-ποδοσφαιρικές από την τελική έκβαση των οποίων θα κριθεί η ποιότητα της συμφωνίας και τα πρόσωπα που θα την υπηρετήσουν.

Είναι μονόδρομος η κοινής αποδοχής επιλογή του Θόδωρου Ζαγοράκη και όσων συνεργατών ο ίδιος προτείνει για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Στην ουσία ναι, ειδικά από την ώρα που όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν και αποδέχονται πως οποιαδήποτε άλλη επιλογή υποψηφίου προέδρου είναι, κατά τεκμήριο, ελλειμματική και θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα, υποτίθεται, μπορεί να λύσει μια μονομερής εκλογική διαδικασία. Καλώς ή κακώς αυτός ή ένας άλλος Ψαρρόπουλος ( ολυμπιακάκιας ή όχι) θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα μπορεί να λύσει, θα ακυρωθεί σχεδόν αμέσως και αυτό που σίγουρα θα πετύχει είναι να φέρει πιο κοντά την καταστροφή, όπως την περιγράφει η τετραετία της παρακμής στην οποία οδήγησε η δήθεν εξυγίανση και όσοι τη στήριξαν.

Στην επιλογή του Θόδωρου Ζαγοράκη φαίνεται ότι συγκλίνουν και οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές, ανεξάρτητα αν, τυπικά, είναι δεσμευμένες υπέρ των εκλογών στην Ε.Π.Ο. και επιμένουν πως μόνο με αυτή τη διαδικασία μπορεί να νομιμοποιηθεί μια νέα διοίκηση, αντιλαμβανόμενες, προφανώς, σε τι παγίδα έπεσαν το 2016 και κατάφεραν να διαλύσουν το άθλημα. Μάλιστα, εμφανίζονται, υποσχόμενες πολυμερή και ευρεία βοήθεια (και οικονομική) στο ελληνικό ποδόσφαιρο στο πρόσωπο του αρχηγού της πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004, δείγμα ότι εμπνέονται από την υποψηφιότητα του και τη δυνατότητα που αυτή προσφέρει να διευκολύνει τη συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Έχει ή πρόκειται να προκύψει κάποιο αρνητικό από την εκλογή Ζαγοράκη για το άθλημα; Δια της τεθλασμένης «ναι, έχει ένα κακό». Θα αναγκάσει όλες τις δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου να αναπροσαρμόσουν τις προτεραιότητες τους, να επανεκτιμήσουν την τακτική τους και να σχεδιάσουν μια νέα προσέγγιση στο ποδόσφαιρο.

Θα τους οδηγήσει, δηλαδή, να αποφασίσουν να ασχοληθούν με την ομάδα τους, με την ποιότητα της, με τα γήπεδα και τους αγωνιστικούς χώρους, με τις εταιρείες και τα έσοδα, με την ακεραιότητα των αγώνων και την αξιοπιστία των διοργανώσεων, δηλαδή, με όλα εκείνα που συνθέτουν την υγιή ποδοσφαιρική επιχειρηματικότητα και διαμορφώνουν την σύγχρονη επιχειρηματική αντιπαράθεση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε ολόκληρο, σχεδόν, τον πλανήτη.

Άμαθοι, όπως είναι, κάποιοι από τους εμπλεκόμενους στην ιστορία θα δυσκολευτούν στην αρχή να λειτουργήσουν σε ένα νέο τοπίο που απαιτεί εξειδικευμένη γνώση, τεχνοκρατική αντίληψη, εκπαιδευμένα στελέχη και όχι μεταφερόμενες με πούλμαν «μεραρχίες» για τις εκλογές στις Ενώσεις.

Είναι το κόστος της μετάβασης σε μια νέα εποχή και δεν είναι όλοι οι «μεγάλοι» έτοιμοι να το αναλάβουν ή να το υπερασπιστούν. Δεν είναι εύκολο ν’ αφήσει ο καθένας τη βολή του και να αναγκαστεί να ανοιχτεί στη θάλασσα, δηλαδή να εξελιχθεί από νταραβεριτζής σε ποδοσφαιρικό επιχειρηματία. Το χειρότερο όλων; Ακόμη κι αν ο ίδιος θέλει το σύστημα που οργάνωσε τόσα χρόνια κι έκατσε στο σβέρκο του ποδοσφαίρου (σε όλες τις κατηγορίες) δεν πρόκειται εύκολα να δεχθεί να παραγκωνιστεί, δηλαδή να σταματήσει να πλουτίζει στις πλάτες προέδρων ομάδων και στοιχηματζήδων.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ο Θόδωρος Ζαγοράκης αυτό το σύστημα θα ξεβολέψει. Τα «παλληκάρια» απανταχού της χώρας δεν θα παραδοθούν χωρίς αντίσταση κι είναι ικανά να καταστρέψουν κάθε πιθανότητα συμφωνίας αρκεί να συνεχίσουν να κονομάνε.