Αν ο ΠΑΟΚ είχε τον Μπόλονι και ο Παναθηναϊκός τον Γκαρσία 

Τα αποτελέσματα. Εκείνα ήταν και θα παραμείνουν ο απλούστερος τρόπος προσέγγισης ενός κατά τα άλλα δυσνόητου παιχνιδιού όπως το ποδόσφαιρο. Και όσο ο Πάμπλο Γκαρσία τρέχει ένα σερί με τον ΠΑΟΚ, και ο Λάζλο Μπόλονι δεν μπορεί να… βγάλει λαγούς από το καπέλο στον Παναθηναϊκό τόσο οι δύο ομάδες που συζητήθηκαν περισσότερο από όλες αυτό το Σαββατοκύριακο θα διανύουν βίους παράλληλους.

Με διαφορά δέκα ημερών έπιασαν δουλειά οι δύο τους. Ο Ρουμάνος για να σώσει ότι σώζεται από τον Παναθηναϊκό και ο λαοφιλής στη Θεσσαλονίκη Πάμπλο για να φορέσει το μπουφάν που άφησε αδειανό ο Αμπέλ Φερέιρα φεύγοντας –με τις ευλογίες του ΠΑΟΚ- για την Βραζιλία.

Δύο νίκες σε πέντε ματς ο Μπόλονι που πλέον τρέχει σερί με αρνητικά αποτελέσματα (Ατρόμητος, Ολυμπιακός) και νιώθει πίεση στα αποδυτήρια του από μια σειρά καλομαθημένους. Τέσσερα στα τέσσερα ο Ουρουγουανός που απολαμβάνει καθολική αποδοχή στην Τούμπα χάρη στις αναμνήσεις. Τώρα βεβαίως τι «τέσσερα στα τέσσερα»; Με τον Παναιτωλικό που ο Γεωργίου μας είπε εκείνο το περίφημο «τα μάθατε πούλησε και ο Κωστούλας στον ΠΑΟΚ» δίχως να προκύψει ποτέ κάποια παραπάνω ενημέρωση. Με τον Απόλλωνα του Βασίλη Γκαγκάτση στη Ριζούπολη σε ένα ματς που τόλμησε να μιλήσει για τη διαιτησία ο συμπαθής Γιώργος Παράσχος και τον πέρασαν από σαράντα θάλασσες τα νεροπίστολα του Ιβάν. Μια νίκη χθες στο 90΄+1’  με τa Γιάννενα που τα λόγια είναι περιττά για όσα έγιναν στο VAR. Και μια στην Ευρώπη με την PSV που εμφανίστηκε δίχως 14 παίκτες ελέω covid.

Ο Μπόλονι είναι προπονητής. Πρώην αν θέλετε, καθότι 67. Αλλά προπονητής. Πήρε έναν διαλυμένο Παναθηναϊκό και δείχνει να το παλεύει. Κάνει λάθη, κάνει σωστά. Ανακατεύει την τράπουλα όμως και προσπαθεί να παρέμβει στην εικόνα ενός συνόλου που σχηματίστηκε στην τύχη από τις «ορέξεις» ενός απίθανου τεχνικού διευθυντή. Σε αυτή την προσπάθεια έχει να διαχειριστεί ένα σωρό προβλήματα. Και κυρίως έχει να αντιμετωπίσει αποδυτήρια με πολύ κακή νοοτροπία. Από παίκτες που είναι (και εκείνοι)… πρώην αλλά τάχα δεν το ξέρουν. Από άλλους που ακόμη αναμένεται να γίνουν νυν αλλά λάδι-λάδι και από τηγανίτα τίποτα. Και από μπόλικους απίθανους που τον κανονικό Παναθηναϊκό για να τον δουν θα έπρεπε να πληρώσουν εισιτήριο.

Ο Γκαρσία δεν είναι προπονητής. Θέλει να γίνει. Και σίγουρα έχει άστρο όπως φαίνεται σε αυτή την αφετηρία του. Και μια λαμπερή προσωπικότητα που σε συνδυασμό με την αποδοχή στη Τούμπα του δίνουν καλές πιθανότητες. Όποιος είδε όμως χθες το ματς με τον ΠΑΣ όσο οι δύο ομάδες είχαν από 11 στο γήπεδο θα πρέπει να κατάλαβε αρκετά. Δεν είναι ακόμη σε θέση να βοηθήσει. Αυτός ο ΠΑΟΚ επί της ουσίας έχει ανάγκη έναν Μπόλονι. Τον Ρουμάνο που οδήγησε στα πρώτα του βήματα τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Που έκανε πρωταθλητισμό με τη Σταντάρ Λιέγης και την οδήγησε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Που πέρασε ακόμη και από τον ΠΑΟΚ άρα ξέρει και τις ιδιαιτερότητες του κλαμπ. Κάποιον που θα οδηγήσει με ασφάλεια τον Τζόλη και τους άλλους πιτσιρικάδες στο επόμενο σκαλοπάτι της καριέρας τους. Που θα βάλει ιδέες στο χορτάρι. Που θα δουλέψει με μια ομάδα η οποία πάει να σχηματίσει έναν νέο κορμό για την επόμενη 3ετία. Χρειάζεται κάποιος που ξέρει, όχι κάποιος που θα μάθει.

Ο Παναθηναϊκός πάλι έτσι όπως είναι δεν θέλει κάποιον σαν τον Μπόλονι. Κάποιον που αργά ή γρήγορα θα γίνει μαλλιά κουβάρια με τους παίκτες βλέποντας συμπεριφορές που δεν αρμόζουν ούτε στη σημερινή θέση των Πράσινων, ούτε στα αγωνιστικά κυβικά εκείνων που την… έχουν δει κάπως. Ή πιο σωστά κάποιον που μετά από αυτή τη σύγκρουση θα ψάξει για την επόμενη δουλειά του.  Με δεδομένο ότι η χρονιά μοιάζει ήδη χαμένη θα είχε περισσότερη ανάγκη έναν δικό του «Γκαρσία». Που να τον αποδέχεται και να τον αγαπά ο κόσμος του. Που θα τον στηρίξει όταν θα έρθει η ώρα να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Που δεν θα του κάνουν κριτική ένα μάτσο άσχετοι δημοσιογράφοι γιατί δήλωσε ευτυχισμένος από την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου στο Καραϊσκάκη. «Όταν είσαι στον Παναθηναϊκό και χάνεις από τον Ολυμπιακό δεν μπορείς να χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη» έλεγε χθες βράδυ στη τηλεόραση ένας τύπος που πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι στα χωράφια στο χωριού του εκείνα τα πράσινα που βγάζουν από τη Γη είναι μπάλες ποδοσφαίρου. Θα σε ρωτήσει ρε φίλε την επόμενη φορά. Να πάρει την έγκριση σου για το τι θα πει. Εσένα που έγραφες ότι ο Τσάκας θα φέρει τον Ροναλντίνιο.

Είναι δύσκολο πράγμα η αλήθεια φίλε αναγνώστη. Ειδικά σε αυτή τη συγκυρία που έχουμε γεμίσει κουκλοθέατρα. Ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός ούτε καλές ομάδες είναι, ούτε καλές πιθανότητες έχουν για να ανατρέψουν την κατάσταση. Πέντε σφυρίγματα από τη διαιτησία από τη μια, και ένα παρακμιακό σύστημα που αναπολεί το παρελθόν από την άλλη δεν βάζουν τον παρονομαστή που επιβάλλεται στα δύο κλαμπ. Ο ΠΑΟΚ το πάει για το… πουθενά και παραμυθιάζεται με αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός είναι στο πουθενά και δεν μπορεί να αλλάξει ως ότου εμπιστευθεί στα αλήθεια έναν άνθρωπο για να σχεδιάσει και να υλοποιήσει κάτι με αρχή, μέση και τέλος. Για εκείνον το μόνο σοβαρό που συμβαίνει είναι αυτή η ιστορία με το γήπεδο. Αυτό δίνει ένα «όραμα», μια ελπίδα. Τα άλλα είναι να χαμε να λέγαμε.

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Στην Ελλάδα υπάρχει ο Ολυμπιακός που είναι μια σκάλα παραπάνω. Υπάρχει η ΑΕΚ που κυριαρχεί στο παρασκήνιο και που φέτος σοβαρεύτηκε και έχει σχηματίσει ένα ικανό ρόστερ πρωταθλητισμού. Μετά  το χάος…