Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;

Το κείμενο, όπως παρουσιάζεται, δεν (μπορεί να) ανταποκρίνεται τις προσδοκίες του κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών του για τις αλλαγές που έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο και υπονομεύει (αν δεν ακυρώνει ευθέως) κάθε σχετική απόπειρα να προκύψουν οι αλλαγές αυτές από την δομική προσκόλληση των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών στη, δήθεν, αυτονομία και την ανεξαρτησία του αθλήματος, άρα σε κάθε κυβερνητική απόπειρα να εξορθολογιστεί η λειτουργία της Ομοσπονδίας με βάση τις αρχές της καλής διακυβέρνησης.

Η Μελέτη είναι ένας αποδεκτός «μέσος όρος», που εύχεται (δεν είναι ικανή να επιβάλλει) να προκύψουν αλλαγές, καίριες για την επόμενη μέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, πάντα υπό την αίρεση της υιοθέτησης των αλλαγών αυτών από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ο λόγος της οποίας παραμένει πολιτικά κυρίαρχος σε ο,τιδήποτε αφορά στο ποδόσφαιρο. Ένα σύνολο ευχών, η ευθύνη για την υλοποίηση των οποίων ανήκει (και πάλι) εξ ολοκλήρου στα υποκείμενα των αλλαγών αυτών. Δεν είναι καταπληκτικό;

Κακεντρεχής παρατηρητής των ποδοσφαιρικών εξελίξεων αμέσως μετά την πρώτη ανάγνωση της περίληψης της Ολιστικής Μελέτης (όπως από τον κ. Αυγενάκη δημοσιοποιήθηκε) διατύπωσε την άποψη «ώδινεν όρος και έτεκεν μυ». Έχει απόλυτο δίκιο.

Όταν οι καταληκτικές διατυπώσεις μιας Ολιστικής Μελέτης, για τις δήθεν «φοβερές και τρομερές αλλαγές», υπονομεύονται αφετηριακά από τις ισχυρότατες δεσμεύσεις της περιβόητης Ρήτρας Ανεξαρτησίας και οι σχετικές διαδικασίες επαφίενται στις πολιτικές επιλογές της διοίκησης της Ε.Π.Ο. ( είτε της σημερινής, είτε κάποιας που θα προκύψει) τίποτε θετικό δεν μπορεί να προκύψει για το άθλημα.

Είναι απλό: Συνιστά την απόλυτη παράνοια να εύχεσαι (και πολύ περισσότερο να απαιτείς) από ένα οργανισμό (την Ε.Π.Ο.) να αποφασίσει και να επιβάλλει αλλαγές στην οργάνωση και στη λειτουργία του, οι οποίες στην ολοκλήρωση τους ακυρώνουν τον ίδιο τον οργανισμό ή μειώνουν σημαντικά το πεδίο της εξουσίας του. Είναι αδύνατο στην πράξη η Ε.Π.Ο. (και ειδικά αυτή η απολύτως ελεγχόμενη Ε.Π.Ο.) να οδηγηθεί σε πολιτική αυτοκτονία, να αποστεί των εξουσιών που σήμερα διαθέτει και να δεχθεί συμπαίκτες στη διαχείριση του ελληνικού ποδοσφαίρου πλάϊ στην απόλυτη εξουσία των γνωστών χαλίφηδων και των διάφορων βεζύρηδων. Εκτός, αν τρελαθεί …

Καμία αλλαγή, ακόμη και η ελάχιστη δεν είναι βέβαιο πως θα υιοθετηθεί, άρα θα προκύψει και θα θεσμοθετηθεί, αν δεν επιλυθεί άμεσα, με την πρωτοβουλία και την αποκλειστική ευθύνη των διεθνών ομοσπονδιών, η απάντηση στην ερώτηση του εκατομμυρίου « ποιος θα εγγυηθεί και θα επιβάλλει τις αλλαγές αυτές;».

Ειδικότερα, «ποια διοίκηση της Ε.Π.Ο. θα δεχθεί ή θα υιοθετήσει την προτροπή των διεθνών ομοσπονδιών για τις προτεινόμενες αλλαγές, χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς τις γνωστές κωλυσιεργίες κάθε εξουσιαστή όταν χρειάζεται να περιορίσει την εξουσία του;»

Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό θα κριθεί η ίδια η Ολιστική Μελέτη, η τύχη των προτεινόμενων αλλαγών, ο χρόνος υιοθέτησης τους και η ταχύτητα με την οποία θα υλοποιηθούν και θα αποδειχθεί αν οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές σοβαρά ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Έλληνα πρωθυπουργού για την επόμενη μέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου ή παρουσίασαν ένα γονατογράφημα, ένα ευχολόγιο απλώς για να βγάλουν την υποχρέωση, αδιαφορώντας πλήρως για το σοβαρό πολιτικό πρόβλημα που δημιουργείται στο Μέγαρο Μαξίμου.

Καμία διοίκηση της Ε.Π.Ο. (πόσο μάλλον τα σημερινά και τα επόμενα ενεργούμενα) δεν πρόκειται να αποδεχθεί την παραμικρή αλλαγή που θα επηρεάσει την απόλυτη, τη δικτατορική εξουσία της στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τελεία και παύλα. Τα όσα ακολούθησαν την δημοσιοποίηση της Μελέτης απέδειξαν «με το καλημέρα» ότι η Ε.Π.Ο. δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει ούτε κόκκο εξουσίας αν δεν αναγκαστεί. Και καλά πράττει.

Οι διαβόητες διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές (FIFA/UEFA) συνειδητά δεν απαντούν στο ερώτημα αυτό, επειδή, πολύ απλά, δεν επιθυμούν την παραμικρή ρωγμή στην απολυταρχική εξουσία τους, στάση που μεταφέρεται σε εθνικό επίπεδο και προσδιορίζει τις μελλοντικές αποφάσεις της σημερινής (και της αυριανής) Ε.Π.Ο.

Την ίδια ώρα οι πρακτικές δυνατότητες της ελληνικής κυβέρνησης να επιβάλλει, με τις διαδικασίες του νόμου, μια «διοίκηση ειδικού σκοπού» ακυρώνονται στην πράξη από τις συνέπειες μιας ανάλογης απόφασης. Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης θα είναι συγκλονιστικές για τις ομάδες, εκτός εάν …

Τι απομένει; Μια συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών (με την ευθύνη της πρώτης και την αιγίδα των άλλων δύο) υπέρ μιας «διοίκησης κοινής αποδοχής ειδικού σκοπού», την οποία θα συγκροτήσουν οι λεγόμενοι Big 4, θα εγκαταστήσουν στο Πάρκο Γουδή και θα νομιμοποιήσει, για ορισμένο χρόνο και για συγκεκριμένο έργο, η Γ.Σ. της Ε.Π.Ο.

Χωρίς την κορυφαία αυτή αλλαγή τίποτε, από όσα δήθεν προτρέπουν οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές και η ελληνική κυβέρνηση, δεν πρόκειται να συμβεί, τίποτε δεν πρόκειται να προκύψει.
Όποιος πιστεύει το αντίθετο, απλώς ονειρεύεται.