Το κίνημα των «ορφανών» ΕΠΣ

Με την άμμο στην κλεψύδρα της διεξαγωγής των εκλογών της Ε.Π.Ο. στις 23 Νοεμβρίου να τελειώνει και εφόσον (ειρηνοδικείου θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος) δεν προκύψουν αντικειμενικά ανυπέρβλητα εμπόδια ένα νέο κίνημα ετοιμάζεται να εμφανιστεί και να διεκδικήσει ένα διευρυμένο ρόλο στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.

Είναι «το Κίνημα των «Ορφανών» Ε.Π.Σ.», των Ενώσεων, δηλαδή, που δεν προσμετρώνται, αυτή τη στιγμή, σε κανένα όχημα ή σχήμα, έχουν πάρει αποστάσεις από τα τεκταινόμενα στον Π.Α.Ο.Κ. (κυρίως) και συμπεριφέρονται ως «ελευθέρας βοσκής» απέναντι στις υπόλοιπες που είναι, ήδη, μαντρωμένες με τα σκυλιά έξω από το μαντρί να αλυχτάνε.

Το «Κίνημα» έχει ως βάση δημιουργίας τις πάλαι ποτέ «Ενώσεις του Π.Α.Ο.Κ.», δηλαδή το μεγαλύτερο κομμάτι των Ενώσεων της Ε.Π.Ο. για την απόκτηση του οποίου ξοδεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια, στην περίοδο που «όλα τά επισκιαζε η εξυγίανση και τα πλάκωνε η κάθαρση», εκατομμύρια επί εκατομμυρίων «ευχές και πορτοκάλια».

Τότε, που μια επίσκεψη στις σουίτες της Τούμπας ήταν η ευκολότερη και ασφαλέστερη επιλογή για κάθε Πρόεδρο Ε.Π.Σ., καθώς συνοδεύονταν, εκτός από την αίσθηση της δύναμης που προσφέρει η πλειοψηφία, από συγκεκριμένες προσδοκίες οφέλους, θρυλείται και προσωπικού.

Οι εξελίξεις στον Π.Α.Ο.Κ., η απόφαση του Ιβάν Σαββίδη να εγκαταλείψει άσπλαχνα τους ποδοσφαιρικούς υπηκόους του σε βαθμό που να μην καταδέχεται να τους ακούσει καν, η εγωιστική συμπεριφορά των στελεχών της Π.Α.Ε απέναντι τους και κάποιες συμφωνίες που έγιναν μεταξύ Μάκη Γκαγκάτση και Γιαννάκη Παπαδόπουλου στο όνομα των Ενώσεων, χωρίς αυτές να ρωτηθούν καν οδήγησαν ένα αριθμό από αυτές να διαχωρίσουν τη θέση τους ή να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις απέναντι στον ετεροκαθορισμό τους.

Για τις πιο «προχωρημένες» από αυτές η περίοδος προσφέρεται για ένα αναστοχασμό για το ρόλο και τις προοπτικές της Ε.Π.Ο., όπως είναι σήμερα οργανωμένη, με βασική τους προτεραιότητα να αποτελεί «η ενίσχυση των αδέσμευτων φωνών των Ενώσεων απέναντι στις εγκλωβισμένες σε διάφορα στοιχηματζίδικα συμφέροντα» (όπως υποστηρίζουν).

Οι Ενώσεις του «Κινήματος» συνομιλούν ήδη εδώ και καιρό, διευρύνουν τις επαφές καθημερινά, αναζητούν νέες συμμαχίες και οργανώνονται εκλογικά με προοπτική να παρουσιαστούν στις εκλογές ως διακριτός πόλος και να διεκδικήσουν μια ευπρόσωπη παρουσία, που θα μεταφράζεται σε ένα ικανοποιητικό αριθμό ψήφων.

Πρόεδροι Ενώσεων που παίρνουν μέρος στις διαδικασίες και δείχνουν απολύτως ενήμεροι για τις εξελίξεις υποστηρίζουν, ότι στην επιρροή του Π.Α.Ο.Κ. αυτή τη στιγμή δεν ανήκουν περισσότερες από εφτά ή οχτώ ενώσεις από τις συνολικά πλέον των είκοσι ( 22 – 24) που κάποτε έλεγχε με την τάση αποκοπής να μεγαλώνει καθημερινά.

Στις Ενώσεις που έχουν απελευθερωθεί ή δείχνουν να βαδίζουν σε αυτό το δρόμο θα πρέπει να προσθέσει κανείς και κάποιες που δεν ανήκαν ποτέ σε κανένα από τα δύο κυρίαρχα μπλοκ, οι οποίες εμφανίζουν μια διάθεση να προστεθούν στο «Κίνημα». Η εξέλιξη αυτή θα ενδυναμώσει έτι περισσότερο τη δυναμική του «Κινήματος» και θα καταστήσει δεδομένη την συμμετοχή του στις εκλογές με δικό του υποψήφιο πρόεδρο και δικούς του υποψηφίους για όλα τα όργανα της Ε.Π.Ο.

Κάπου, εκεί ανάμεσα προστίθενται και Ενώσεις που τις διοικούν νυν μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ε.Π.Ο. το μέλλον των οποίων στο κορυφαίο όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι «κατάμαυρο» και έχουν ειδοποιηθεί αρμοδίως ότι δεν έχουν καμία τύχη να επανεκλεγούν ή να μετέχουν καν των υποψηφίων προς εκλογή.

Σε τι άλλο προσβλέπει το «Κίνημα»; Στην εξαιρετικά αδύναμη, έως προκλητικά ανεπαρκή υποψηφιότητα του Σταύρου Ψαρόπουλου για την προεδρία της Ε.Π.Ο. Ο Πρόεδρος της Ε.Π.Σ. Λέσβου είναι από ετών «πασίγνωστος» στο χώρο της Ε.Π.Ο. Οι κατά καιρούς επιλογές του έχουν χαρακτηρισθεί (και έχουν χαρακτηρίσει και τον ίδιο) από την ελάχιστη σταθερότητα, η διεισδυτικότητα του σε ενώσεις που διαβιούν έξω από το μαντρί είναι μηδενική, η δημόσια εικόνα του, όπως διαμορφώθηκε στην πορεία των ετών, δημιουργεί αντισυσπειρώσεις. Η υπόδειξη του, ως υποψήφιου πρόεδρου, μέσα από συγκεκριμένο κανάλι παρά- εξουσίας προσφέρεται για άλλες αναζητήσεις και ευνοεί, σε ένα χώρο που όλοι τα γνωρίζουν όλα για όλους, άλλου είδους συσπειρώσεις γύρω από πρόσωπα με αυξημένο κύρος στο σώμα των Ενώσεων.

Τι θα συμβεί τελικά δεν είναι βέβαιο, αν, δηλαδή, θα προκύψει συγκεκριμένη και οργανωμένη παράταξη που θα διεκδικήσει εκλογικό αποτύπωμα «με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον» ή θα αποφασιστεί μια πιο εύκολη αντίδραση, όπως η μαζική προτίμηση στο λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο στις εκλογές.

Κρίσιμο για τις τελικές αποφάσεις θεωρείται το διήμερο Τετάρτη – Πέμπτη (σήμερα – αύριο) όταν θα ολοκληρωθούν οι επαφές και θα σχεδιαστούν οι επόμενες κινήσεις.

Οι πιθανότητες να προκύψει και δεύτερος υποψήφιος πρόεδρος είναι σημαντικές, χωρίς όμως να θεωρείται δεδομένη μια ανάλογη εξέλιξη. Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν.

Ακόμη και ως «χαβαλές» πάντως έχει ένα νόημα μια κίνηση με συγκεκριμένη εκλογική και πολιτική διάσταση. Εκτός των άλλων, θα σπάσει τη σημερινή μαυρίλα των αστείων επιλογών και θα αποκαλύψει γαργαλιστικές λεπτομέρειες από τις αντιπαραθέσεις ομάδων και διδύμων εξουσίας, που κινούνται στο περιθώριο και στο σκοτάδι και διαχειρίζονται την Ε.Π.Ο. ως λάφυρο.