Αν ήταν στη φωτογραφία ο Μαρινάκης αντί για τον Μελισσανίδη;

Είμαστε μια όμορφη ατμόσφαιρα… Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις. Την λες και οικογενειακή. Μελλισανίδης δίπλα σε Θωμά και Βακάλη. Για αλλάξτε την λίγο. Βγάλτε τον «Τίγρη» και βάλτε τον Μαρινάκη. Θα είχαμε θεματάκι έτσι; Τώρα, με την κανονική φωτογραφία βεβαίως ήταν απλά… Παρασκευή.

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα της παγκόσμιας ιστορίας έγιναν στο όνομα των πιο αγνών προθέσεων. Το ίδιο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ολοι επιζητούν την «κάθαρση» από το καθεστώς των προηγούμενων. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται με τη μόνη διαφορά ότι κάθε καθεστώς αποδεικνύεται χειρότερο από το προηγούμενο

Απλά δείτε τις συμπεριφορές των ανθρώπων που υποστήριξαν ότι θα φέρουν την «εξυγίανση» στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο μεν πρόεδρος του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης χωρίς κανένα ίχνος ντροπής ξεκαθάρισε σε δημόσια τοποθέτησή του ότι «ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι δικός μας» και ουδέποτε έκρυψε ότι βοήθησε στον προεκλογικό αγώνα του Βαγγέλη Γραμμένου.

Την ίδια στιγμή ο εξ Αθηνών σύμμαχός του Δημήτρης Μελισσανίδης, συμμετείχε κι αυτός στην προώθηση του Γραμμένου στο ύπατο αξίωμα της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, σφραγίζοντας με τις κινήσεις του κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε αρκετές ποδοσφαιρικές περιφέρειες.

Παράλληλα ο Σαββίδης συνεργάζεται στενά με δύο Ελληνες πρώην αρχιδιαιτητές (Τεβεκέλη και Σαραϊδάρη) και με έναν ξένο διεθνή διαιτητή (Μίχελ), ενώ βοήθησε και στην επιστροφή του Βασίλη Γκαγκάτση σε επιτελικό πόστο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο δε Μελισσανίδης δεν έχει κανένα πρόβλημα να πηγαίνει σε εκδηλώσεις ποδοσφαιρικών ενώσεων και να φωτογραφίζεται δίπλα στον άλλοτε «παραγκάρχη» Θωμά Μητρόπουλο. Είναι φίλοι θα πει κάποιος, από παλιά. Εντάξει πέρασαν και μια μπόρα όταν συνέπραξε ο Θωμάς με τον κουμπάρο του, τον Σωκράτη Κόκκαλη, αλλά μάλλον κι αυτή η εποχή ανήκει στο «περασμένα – ξεχασμένα». Αλλωστε πριν την αποχώρηση του Κόκκαλη απ’ τον Ολυμπιακό είχε αρχίσει να αποσύρεται διακριτικά και ο Θωμάς απ’ το προσκήνιο.

Τα «φαντάσματα» του παρελθόντος είναι και πάλι εδώ. Απλά αυτή τη φορά αγωνίζονται με άλλη φανέλα. Αν ήταν ποδοσφαιριστές θα μπορούσαν να αποτελούν «ηχηρές» μεταγραφές, ωστόσο η ουσία παραμένει η ίδια. Απλά φανταστείτε τον Βαγγέλη Μαρινάκη να φωτογραφίζεται δίπλα στον Θωμά Μητρόπουλο ή να δηλώνει δημόσια ότι «ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι δικός μας». Το πόπολο θα είχε βγει στους δρόμους και θα παρέμενε εκεί επ’ αόριστο…

Θυμηθείτε απλά ότι η τυχαία συνάντηση του προέδρου του Ολυμπιακού με τον πρόεδρο της ΕΠΟ σε κεντρικό ξενοδοχείο όπου είχαν βρεθεί ο μεν Μαρινάκης για να συμμετάσχει σε συνέδριο εφοπλιστών, ο δε Σαρρής για προσωπικούς του λόγους, μπήκε στη δικογραφία για την «εγκληματική οργάνωση».

Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι προαναφερόμενες κινήσεις Σαββίδη και Μελισσανίδη που προκαλούν το κοινό ποδοσφαιρικό αίσθημα, θα έπρεπε να αποτελούν μοναδικό ειδησεογραφικό θέμα. Και αποτελεί για όσους θέλουν κανονική εξυγίανση και όχι εντός εισαγωγικών.

Να το πούμε «η εκδίκηση των Δικέφαλων»; Να το πούμε, καθώς οι παραδοσιακά ισχυροί Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι στην απ’ έξω. Εντελώς – τελείως όμως. Ετσι το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαναζεί καταστάσεις και πρόσωπα απ’ τις οποίες (υποτίθεται ότι) θα έπρεπε να έχει απεμπλακεί.

Το έχουμε ξαναγράψει. Αυτή τη στιγμή το πρωτάθλημα έχει ενδιαφέρον για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στην εποχή Σαββίδη έχει χτίσει μια αξιόλογη ομάδα με υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο ρόστερ των ανταγωνιστών του, η ΑΕΚ έχει ενισχυθεί και αυτή διατηρώντας παράλληλα τον περυσινό της κορμό και προπονητή, ο Ολυμπιακός έχει κάνει αρκετές αλλαγές σε παίκτες και προπονητές που του κόστισαν κάποιους βαθμούς και παράλληλα το σύστημα της «εξυγίανσης» ελέγχεται από δύο «πυλώνες», αυτόν του Βορρά και αυτόν του Νότου, οι οποίοι – νόμος της φύσης είναι αυτός – θα διεκδικήσουν τον θρόνο ο καθένας για τον εαυτό του…