Ο Βασίλης Δεκάρικος επιστρέφει με αποκαλυπτική διάθεση για την ΑΕΚάρα της καρδιάς του και της (τρύπιας) τσέπης του Μελισσανίδη.
Ξέρω, σας έλειψε ο Βασίλης Δεκάρικος αναγνώστες μου. Πήρα κι εγώ τις ανάσες μου, ζύγιζα τις καταστάσεις, περίμενα να δω λίγο τις πρώτες αγωνιστικές, λίγο τα ευρωπαϊκά ματς. Και είμαι εδώ για να σας ανοίξω τα ματάκια γύρω από όλα όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ του «τίγρη».
Αν και όπως το βλέπω τελευταία, κοιτάζοντας στην πιάτσα, κοντεύει να γίνει η ΑΕΚ ενός γραφικού που καλεί τον απλό κόσμο να… αφήσει ήσυχη την ομάδα του! Αλλά θα μιλήσουμε άλλη φορά γι’ αυτό. Τώρα προέχει να σας αποκαλύψω τι συμβαίνει με τον «τίγρη» και γιατί όλοι τα έχουν βάλει μαζί του για το χάλι που παρουσιάζει η ομάδα του Καρέρα.
Και να μιλούσαμε μόνο για αγωνιστικό χάλι; Συμβαίνει φίλοι μου οι ομάδες να έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Αλλά εδώ τα αποδυτήρια έχουν γίνει παιδική χαρά. Όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει, οι βεντέτες κάνουν ό,τι τους κατέβει, ο προπονητής δεν πιστεύει σε όσα βλέπει. Και ο διοικητικός ηγέτης; Άφαντος.
Και γιατί να φανεί; Τι να πει; Εγώ σας έκανα μεταγραφάρες, έχωσα το χέρι στην τσέπη, άρα εσείς φταίτε; Πέρασε ο ΑΕΚτζης ένα καλοκαίρι να βλέπει άλλες ομάδες να ενισχύονται και τον «τίγρη» να φέρνει κάτι παίκτες τύπου Νεντελτσεάρου, που για να το πεις πρέπει να έχεις βγάλει σχολή Ραμπεσαντρατανά, κάτι Τάνκοβιτς που μας τον παρουσιάζουν οι διάφοροι σαν τον Κριστιάνο της Σουηδίας, αλλά δεν μας εξηγούν γιατί ήταν ελεύθερος τέσσερις μήνες και κανείς δεν τους έπαιρνε και κάτι Ενομπακάρε, που δεν έκανε τίποτα παραπάνω απ’ αυτά που κάνουν οι βεντέτες της ομάδας, αλλά εκεί είχε την πυγμή να τον στείλει εκτός ομάδας πριν καλά – καλά τον δούμε.
Χαμηλού επιπέδου ήταν οι μεταγραφές της ΑΕΚ φίλε αναγνώστη. Αλλά που να τα διαβάσεις και ποιος να στα πει αυτά; Αυτοί που σε καλούν να την αφήσεις ήσυχη; Λες και είναι δική τους η ομάδα; Και δεν είναι μόνο οι μεταγραφές φίλοι μου, που βρέθηκαν καβούρια στις τσέπες. Είναι και οι αναπροσαρμογές.
Να είσαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Να σε θέλει η Φενέρμπαχτσε, να ζητάς δύο δραχμές παραπάνω, επειδή όλοι ξέρουν ότι είσαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, αλλά να σε παζαρεύει η διοίκηση ένα δίμηνο. Και τελικά να μη στα δίνει. Εσύ, φίλε αναγνώστη, δε θα ξενέρωνες; Δε θα αδιαφορούσες αν ήσουν σαν τον Λιβάγια; Δεν ζήτησε νερό στην έρημο ο άνθρωπος. Λεφτά που βάσει αξίας δικαιούται ζήτησε. Και τους άκουγε να του κάνουν παζάρια για φραγκοδίφραγκα. Και πάρε τώρα τα επακόλουθα αυτής της τσιγκουνιάς.
Αμ το άλλο. Πού το πάτε το άλλο; Να παίζει η ΑΕΚ στας Ευρώπας και ο ηγέτης της να μην μπορεί να ταξιδέψει μαζί της. Πώς να ταξιδέψει; Φαντάζεστε να προσγειωθεί σε καμιά πόλη και να τον μαζέψουν; Φαντάζεστε να κάτι εντάλματα να ενεργοποιηθούν και τα προβλήματα με την Aegean Marine Petroleum Network («Aegean») και το αμερικανικό χρηματιστήριο να βγουν πάλι στη φόρα. Δεν είναι να παίζεις μ’ αυτά. Όταν ξέρεις από «φρέσκο», δεν θες ποτέ να επιστρέψεις, εκτιμάς τον ήλιο…
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ο «μεγάλος διοικητής» να μένει στην Αθήνα και να μην έχουν οι παίκτες ένα στήριγμα. Έναν άνθρωπο να βάλει πλάτη. Έναν άνθρωπο που αν χρειαστεί, βρε αδερφέ, να μπει στα αποδυτήρια των διαιτητών και να τους πιάσει κανένα «καλαμπαλίκι», μπας και κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Τίποτα φίλοι μου, κανείς δεν είναι εκεί για να τους προστατέψει.
Έχουν μείνει μόνοι κάτι κωμικοί να φωνάζουν «αφήστε ήσυχη την ΑΕΚ» και να τα βάζουν με τον κόσμο. Και να κράζουν τον κόσμο, γιατί «εσείς δεν ξέρετε». Για τέτοια κατάντια μιλάμε…