Δομική ανικανότητα εγγεγραμμένη στο dna

«Πρόκειται για δομική ανικανότητα που έχει εγγραφεί στο dna της ομάδας. Η εικόνα της στο γήπεδο αντανακλάει την διοικητική ανυπαρξία, την έλλειψη στοιχειώδους σχεδιασμού, τον πανικό των στελεχών και την αδυναμία τους να κατανοήσουν καν τις προτεραιότητες της ομάδας και της εταιρείας. Ο Π.Α.Ο.Κ., ως οργανισμός, λειτουργεί με τη λογική «ό,τι κάτσει» και αυτό εισέπραξε σήμερα».

«Δύσκολη» στην ανάλυση της, στις 23.55 τη νύχτα, η «ανάλυση» του φίλου με μήνυμα στο κινητό για την τραγική εικόνα του Π.Α.Ο.Κ., αλλά τόσο αληθινή!

Τι συνέβη, στ’ αλήθεια, με την ομάδα του κ. Ιβάν Σαββίδη και κατέληξε, για μια ακόμη φορά, στα αζήτητα τη κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του πλανήτη; Τα πρόσωπα που διοικούν την εταιρεία, εμποτισμένα με τη δύναμη της αδράνειας, δεν κατάλαβαν το παραμικρό από την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί (ως προϊόν των δικών τους, επίσης, ενεργειών και αποφάσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια) στο τέλος Ιουλίου 2020, ανέγνωσαν εντελώς λάθος τις υποχρεώσεις και τις δυνατότητες της συγκυρίας, έπαθαν πανικό και κατέληξαν στην επιλογή της ομαδικής αυτοκτονίας.

Σε απλά ελληνικά, ο «Δικέφαλος» πλήρωσε, με σκληρό τρόπο, μια προφανή και γνωστή σε όλους δυσαρμονία μεταξύ των προτεραιοτήτων της ομάδας και της πασίγνωστης ανικανότητας των διοικητικών της στελεχών να ανταποκριθούν σχεδιασμένα στις ανάγκες αυτές.

Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ποδοσφαιρικά αναλφάβητος! Κινείται και λειτουργεί τόσο στις εθνικές διοργανώσεις όσο και στις διεθνείς με μοναδική του πυξίδα τη συναισθηματική νοημοσύνη ( την αδράνεια δηλαδή), η αξία της οποίας είναι προφανής όταν χρειάζεται να επικοινωνήσει μια δήθεν ιστορία και μια δήθεν διεθνή απήχηση της ομάδας και καταστροφική όταν στο τραπέζι πέφτουν, για να αντιμετωπιστούν, ζητήματα που απαιτούν κανονικό, δηλαδή ψυχρό, επαγγελματικό προγραμματισμό και ανάλογες ενέργειες.

Μια ματιά στη μεγάλη εικόνα, που προκύπτει από το πώς ο Π.Α.Ο.Κ. επιχείρησε να ξεφύγει από τα προβλήματα που του προκάλεσε το Financial Fair Play (FFP) της UEFA, αρκεί για να εμπεδώσει κανείς την εκτίμηση πως ο «Δικέφαλος» πελάγωσε και κατέληξε σε επιλογές πανικού, το αποτέλεσμα των οποίων φάνηκε στα δύο ματς με τους συμπαθείς (και όχι «θηρία») Ρώσους.

Αποδεικνύεται πως η ομάδα δεν περίμενε σε καμία περίπτωση την πρόκριση στη φάση των play off, είχε διαφορετικό σχεδιασμό, άλλες προτεραιότητες και όταν (με τη βοήθεια της συγκυρίας) βρέθηκε εκεί που μετράει μόνο το καθαρό μυαλό και η ορθή προετοιμασία όλη την προηγούμενη περίοδο κατέρρευσε, επειδή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει.

Γι’ αυτό το λόγο πούλησε ποδοσφαιριστές «κοψοχρονιά» την ώρα που οι αγωνιστικές υποχρεώσεις έτρεχαν, γι’ αυτό το λόγο περιθωριοποίησε τα λεγόμενα «βαριά συμβόλαια», γι’ αυτό το λόγο επικοινώνησε τη δήθεν επένδυση στην ακαδημία και φόρτωσε με ασήκωτο βάρος ένα καλό ταλέντο όπως ο νεαρός Τζιόλης.

Η εντελώς τυχαία πρόκριση στον ματς με την Μπενφίκα κατέστρεψε εντελώς τον υπαγορευμένο από την πίεση του FFP, δήθεν σχεδιασμό της εταιρείας. Άλλαξε τις προτεραιότητες, έβαλε στο τραπέζι νέες προοπτικές και … γέννησε στην εταιρεία ένα συναισθηματικό πανικό, που κατέληξε να εμφανίζεται ο Π.Α.Ο.Κ. στο γήπεδο με τον Κρέσπο δεξί μπακ, χωρίς καθαρό επιθετικό, με ελλειμματική αμυντική διάταξη και να επενδύει αποκλειστικά στις ατομικές ικανότητες ενός – δύο ποδοσφαιριστών του για να διασωθεί.

Σε αυτόν τον Π.Α.Ο.Κ. ο Ελ Καντουρί είναι κάτι μεταξύ Τσάβι και Ινιέστα, ο Γιαννούλης κάτι σαν τον Ρόμπερτσον και … πάπαλα. Από εκεί και πέρα το απόλυτο, το βαθύ, το αξεπέραστο αγωνιστικό σκοτάδι, όσο και αν η επικοινωνία της εταιρείας έχει βαλθεί να κάνει τον Πέλκα Μαραντόνα και τον Τσόλακ Λεβαντόφσκι.
Ο Π.Α.Ο.Κ. αυτοκτόνησε, επειδή, πολύ απλά, ο ίδιος επέλεξε σε συνθήκες πανικού την αυτοκτονία. Ήλπισε ότι η ποδοσφαιρική του τύχη, που τον διέσωσε με την Μπενφίκα, θα κρατήσει και στα ματς με την Κράσνονταρ, αλλά το joker μια φορά το πιάνει κανείς.

Δεν είχε την ικανότητα ούτε να διαβάσει τις ισορροπίες της μετά Μπενφίκα περιόδου, ούτε να ανταποκριθεί στις νέες προτεραιότητες, ούτε να συσπειρώσει την ομάδα για δύο ματς (αυτά με την Κράσνονταρ) που ήταν «η μητέρα όλων των μαχών».

Οι τελευταίοι που φταίνε για τον αποκλεισμό και για το όνειρο που εχάθη είναι οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής. Οι πρώτοι τόσοι είναι και ο δεύτερος αυτούς είχε. Απλώς, η ποδοσφαιρική τύχη τους κράτησε ζωντανούς και τους έστειλε στα play off, γιατί κανείς δεν πιστεύει πως σε διπλούς αγώνες με την Μπενφίκα θα είχε ο «Δικέφαλος» την παραμικρή πιθανότητα να προκριθεί σε βάρος της πορτογαλικής ομάδας.
Αποδείχθηκε ότι η πρόκριση αυτή ήταν μια θεαματική παγίδα, την οποία κανένας στον Π.Α.Ο.Κ. δεν πήρε χαμπάρι.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Δεύτερη ευκαιρία πολύ δύσκολα θα βρεθεί. Θα περάσουν χρόνια για να αποφασίσει ο ίδιος ο Π.Α.Ο.Κ. να κάνει το βήμα παραπάνω, έτσι εγκλωβισμένος που κατέληξε από τη φετινή του εμπειρία.
Φοβάμαι πως και στο Europa League που ακολουθεί ο «Δικέφαλος» δεν θα πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει και θα βρεθεί και πάλι να επιχειρεί να συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτα. Δεν είναι εύκολη η γρήγορη προσαρμογή σε οργανισμούς όπως ο Π.Α.Ο.Κ., που έμαθαν δεκαετίες να κινούνται με τη δύναμη της αδράνειας.