Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου ενεστώτος έτους κηδεύτηκε, μετά πολλών επαίνων, στο νεκροταφείο της ιστορίας η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική και επιχειρηματική σκευωρία από καταβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τεθλιμμένοι συγγενείς στην εξόδιο ακολουθία «η αγία τριάδα» του ΣΥΡΙΖΑ (Κοντονής, Φλαμπουράρης, Παππάς), οι γνωστοί και δεδομένοι επιχειρηματίες με του οποίους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συναγελάζονταν (εντός και εκτός του Μαξίμου), ο Π.Α.Ο.Κ., η Α.Ε.Κ. κι ο Παναθηναϊκός και κάθε τρίτος τυχάρπαστος του χώρου, που όλα τα προηγούμενα χρόνια πουλούσε εξυπηρετήσεις και κονομούσε επισείοντας «την εξυγίανση και την κάθαρση» και «σταύρωνε» τον Ολυμπιακό και τον ιδιοκτήτη του.

Επιβεβαιώνεται, πως η απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας της Ε.Π.Ο. προκάλεσε μεγάλη ταραχή και καρδιακές επιπλοκές σε μεγάλο αριθμό ενδιαφερομένων, ου μην και στα υψηλά κλιμάκια της «εξυγίανσης», όχι μόνο στους παρατρεχάμενους.

Με άλλα λόγια ελάχιστοι από τον εσμό των σκευωρών περίμεναν την αθωωτική απόφαση. Οι περισσότεροι, ακόμη και υψηλά ιστάμενοι, είχαν πεισθεί, από δικηγορίσκους και άλλους νταραβεριτζήδες της ελληνικής δικαιοσύνης, ότι η απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας θα ήταν καταδικαστική για την πλειοψηφία των κατηγορούμενων (κυρίως για τον Ολυμπιακό και τον κ. Μαρινάκη).

Δεν είναι δα κρατικό μυστικό ότι επικοινωνούσαν παντού τη βέβαιη, κατ’ αυτούς, καταδίκη των ερυθρολεύκων με «σκορ» 2-1 και πανηγύριζαν, όχι τόσο για το αποτέλεσμα, αλλά για όσα αυτό το αποτέλεσμα θα παρήγαγε.

Οι πρόωροι πανηγυρισμοί τους αφορούσαν στην βέβαιη (κατ’ αυτούς) καταστροφή του Ολυμπιακού, δηλαδή στην ακύρωση από την UEFA της συμμετοχής του στις διασυλλογικές διοργανώσεις της, καθώς θα ήταν, όπως έλεγαν, εντελώς παράταιρο η Επιτροπή Δεοντολογίας της εθνικής ομοσπονδίας να έχει καταδικάσει, έστω σε πρώτο βαθμό, τον Ολυμπιακό και η UEFA να του επιτρέπει να συμμετέχει στο Champions League.Το κόλπο που είχε στηθεί αυτό ήταν.

Το ίδιο κόλπο εξυπηρετούσε και η μετάθεση για τις 09.10.2020 (από τον Ιούνιο του 2020 που έπαψε να υπάρχει μετά τις αθρόες παραιτήσεις των εφετών, λόγω του bulling του Π.Α.Ο.Κ.) της συγκρότησης της νέας Επιτροπής Εφέσεων της Ε.Π.Ο. (αυτή η τρομακτική ξεφτίλα της Ε.Π.Ο. των Γραμμενο-Λασκαράκηδων, με ολίγη από Βακάλη και Παπαχρήστου), ώστε, όταν η προσδοκώμενη καταδικαστική απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας εκδοθεί, να μην μπορεί ο Ολυμπιακός να ασκήσει το δικαίωμα του στην έφεση, συνεπώς να είναι απολύτως σίγουρη η ατιμωτική αποπομπή του από τις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA με ότι σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη για την ομάδα και την εταιρεία.

Σύμφωνα με τον περιρρέοντα το Πάρκο Γουδή αστικό μύθο η βεβαιότητα για την καταδίκη του Ολυμπιακού προέρχονταν από μια «ειδική» ερμηνεία της έκθεσης της κας Σπανού και την προσδοκώμενη συμπόρευση με τα συμπεράσματα της έκθεσης, είτε της ολότητας, είτε της πλειοψηφίας της Επιτροπής Δεοντολογίας. Το σύστημα της εξυγίανσης είχε πειστεί πως «είτε έτσι, είτε αλλιώς το αποτέλεσμα που θέλουμε θα έρθει»… Πως κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό κανείς σωφρων δεν γνωρίζει. Προφανώς, ταύτισαν τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα και πίστεψαν, πως οι τακτικοί δικαστές της Επιτροπής Δεοντολογίας θα δικάσουν με βάση «όσα ξέρουν κι οι πέτρες», όπως είπε καταθέτοντας κάποιος ποδοσφαιρικός μεγαλοσχήμων, βέβαιος για την κατάθεση – καταπέλτη που του πουλούσαν οι δικοί του.

Την άμεση απάντηση της Προέδρου της Επιτροπής Δεοντολογίας της Ε.Π.Ο. κας Ιωαννίδου «ναι, αλλά εδώ δεν καταθέτουν οι πέτρες» ούτε καν την άκουσε.

Το σχεδιασμό σε βάρος του Ολυμπιακού τον εξυπηρέτησε, όσο περισσότερο μπορούσε, η Ε.Π.Ο. Η εθνική ομοσπονδία ήταν σε ευθεία συνεργασία (στην ουσία εντολές εκτελούσε) με τους ηγέτες (και τους παρατρεχάμενους) της «εξυγίανσης», μετείχε ενεργά στο project για την καταστροφή του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου, διευκόλυνε όλους τους σχεδιασμούς των σκευωρών και έκανε ότι περνάει από το χέρι της για να διασφαλίσει από τη μια την καταδίκη του Ολυμπιακού (και του κ. Μαρινάκη) και από την άλλη την ακύρωση του δικαιώματος τους να ασκήσουν την έφεση και να κριθούν σε δεύτερο (και οριστικό) βαθμό.

Πρόκειται για την ίδια Ε.Π.Ο. που είναι το αγαπημένο παιδί της FIFA και της UEFA, που λειτουργεί υπό την εποπτεία τους, που νομιμοποιείται από τις αποφάσεις τους, που στηρίζεται από τις επιστολές τους όταν η κατάσταση στριμοκωλιάζει.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό: Θα συνεχίσουν οι διεθνείς Ομοσπονδίες να στηρίζουν αυτή την Ε.Π.Ο.; Θα συνεχίσουν να διευκολύνουν τους σχεδιασμούς των εξυγιαντών, να νομιμοποιούν τους εκβιασμούς, τους χρηματισμούς, τις απειλές, την άσκηση βίας, τις σωματικές βλάβες σε βάρος παραγόντων σωματείων για τις εκλογές των Ενώσεων; Θα συνεχίσουν να ανέχονται τα διαιτητικά και εκλογικά συνεργεία, την ανεμπόδιστη και πανταχόθεν ελεύθερη δράση των στοιχηματζήδων, τις καθοδηγημένες ψηφοφορίες στην Ομοσπονδία και την τραγική αιχμαλωσία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου από μερικούς επαγγελματίες προεδράρες ενώσεων με δέκα σωματεία της κακιάς ώρας και κακοστημένες ή ανύπαρκτες διοργανώσεις;

Την Παρασκευή ετελεύτησε και ο τελευταίος δράκος από το παραμύθι της εξυγίανσης, άρα τίποτε δεν εμποδίζει την καταλυτική παρέμβαση τους υπέρ της νομιμότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή υπέρ των κανονικών και νόμιμων επενδυτών και της ανάγκης να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων το σαθρότερο οικοδόμημα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, το καθεστώς της Ε.Π.Ο.

Μέχρι και τα παπαγαλάκια των «εξυγιαντών» αυτό επικοινωνούν πλέον τα καημένα…