Το πέναλτι και το VARελότο της εξυγίανσης

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να λύσει κάποια ενδεχομένως σημαντικά προβλήματα στον επαγγελματικό αθλητισμό. Υπό κατάλληλες συνθήκες μάλιστα μπορεί να απομακρύνει και σημαντικό κομμάτι από την καχυποψία που εντείνεται τα τελευταία χρόνια γύρω από τον επαγγελματικό αθλητισμό γενικότερα και όχι μόνο το ποδόσφαιρο.

Αυτές οι κατάλληλες συνθήκες είναι το σημείο τριβής σήμερα. Ναι, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, ακόμη και στις πιο «άγριες» λόγω μεσογειακού ταπεραμέντου Ισπανία και Ιταλία, το VAR μπορεί να αποδειχθεί λυτρωτικό. Προφανώς για και για όσους ΘΕΛΟΥΝ να απομακρύνουν τη γκρίνια, τη μουρμούρα, την καχυποψία από τον χώρο δράσης τους και να φέρουν τη συζήτηση στην ουσία, στο άθλημα, στους αθλητές και στις συγκινήσεις που προσφέρονται στο κοινό.

Ας μη μιλάμε για θεωρίες. Από την Κυριακή το βράδυ η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΟΚ και των ελεγχόμενων απ’ αυτόν – είτε ευθέως είτε πλαγίως – μέσων ενημέρωσης έχει φέρει στο επίκεντρο τη φάση του πέναλτι του Φασίδη πάνω στον Φορτούνη. Ήταν; Δεν ήταν; Ήταν αυστηρό; Ήταν «ορισμός του πέναλτι κυρία μου» που έλεγε κι ο Ζουγανέλης στην ταινία «Ας περιμένουν οι γυναίκες»;

Ας μπούμε στη χρονομηχανή και ας προχωρήσουμε μερικούς (;) μήνες στο μέλλον, όπου θα έχουμε (;) μπει στην εποχή του VAR. Το ματς θα το βλέπει και ο διαιτητής που θα έχει επιφορτιστεί τον ρόλο του – ας τον πούμε VARούχα (προς τιμή του πρώην διαιτητή και μετέπειτα τηλεκριτικού διαιτησίας).

Ο διαιτητής στο γήπεδο βλέπει τον παίκτη της Ξάνθης να πηδάει και να γκρεμίζει με σώμα και αγκώνα τον Φορτούνη που πάει να κοντρολάρει τη μπάλα. Ο διαιτητής στο στούντιο τι βλέπει;
• Ο Περικλής Βασιλάκης που σχολιάζει τις φάσεις στο κρατικό κανάλι και την «Αθλητική Κυριακή» βλέπει για παράδειγμα πέναλτι.
• Από την άλλη πλευρά ο Ναούμ Μιντιούρης στην ιστοσελίδα της… εξυγίανσης θεωρεί ότι δεν υπάρχει παράβαση.

Επομένως κανένα VAR (Video Assistant Referee) δεν πρόκειται να διώξει τη δυσωδία από το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, αν το ίδιο δε θελήσει να το πράξει. Ο,τι κι αν αποφασίσει ο VARούχας του μέλλοντος σε μια παρόμοια φάση, η κουβέντα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν υποθέσουμε ότι ο τηλεδιαιτητής πείσει τον διαιτητή που είναι στο γήπεδο ότι πρέπει να αλλάξει την απόφασή του και εκείνος το πράξει (γιατί πάντα ο διαιτητής στο γήπεδο θα έχει τον τελευταίο λόγο) η κουβέντα θα πάει στο «ποιος είναι ο τηλεδιαιτητής, σε ποια ένωση ανήκει, τι ψήφισε αυτή η ένωση στις εκλογές τις ΕΠΟ, ποιοι είναι στην ΚΕΔ, ποιος είναι πρόεδρος της ΕΠΟ, ποιος ελέγχει την ΕΠΟ κλπ».

Ομοίως, αν ο τηλεδιαιτητής εκτιμήσει ότι σωστά έδωσε το πέναλτι ο διαιτητής στον αγωνιστικό χώρο, θα βρεθεί να δέχεται (όπως και ο ρέφερι) τα βέλη από τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης και τους αποδέκτες των κατευθυντήριων γραμμών των «ενδιαφερόμενων» ΠΑΕ.

Από τη στιγμή που μιλάμε για μια φάση που (θα) εμπίπτει στο πεδίο δράσης του VAR, μπορεί να απαντήσει κάποιος πώς θα λυθεί το πρόβλημα της αξιοπιστίας απλά και μόνο επειδή θα πληρώσει η κυβέρνηση τη χρήση βίντεο, όταν το πρόβλημα είναι αποδεδειγμένα αλλού και πιο συγκεκριμένα στο «ποιος ελέγχει το σύστημα».