H νέα τάξη πραγμάτων που χρειάζεται η ΕΠΟ

Αποδεκτή ως λογική, αλλά με επιλογή των ελάχιστων, προς το παρόν, αντιδράσεων έγινε προ ημερών η επιστολή που απηύθυνε ο Ολυμπιακός προς τις Π.Α.Ε. της Super League 1 με αντικείμενο τις σχέσεις του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.

Η Λίγκα παρέμεινε, σε πρώτο στάδιο, στην επισήμανση της «έλλειψης σεβασμού προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τις ομάδες του», την οποία καταλόγισε στην Ε.Π.Ο. και, ταυτόχρονα, ανακοίνωσε την μη συμμετοχή των εκπροσώπων της στις διαδικασίες της Ε.Π.Ο. στις οποίες μετέχουν, ως ένδειξη δυσφορίας.

Ο Ολυμπιακός στην επιστολή του περιέγραψε τα πεδία στα οποία χρειάζεται να εκδηλωθεί η αντιπαράθεση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την ομάδα των «αρχαίων» ερασιτεχνών επαγγελματιών προέδρων Ενώσεων, που διοικεί αυταρχικά, δικτατορικά σχεδόν, το άθλημα. Δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τα πεδία που παρατέθηκαν ή με την ανάγκη να υπάρξει οργανωμένη επαγγελματική απάντηση στον έσχατο και ανεπρόκοπο ερασιτεχνισμό των δήθεν Ενώσεων Ερασιτεχνικών Σωματείων.

Από εκεί και η ανάγκη, η άμεση ανάγκη, να προκύψει, με ταχύτατες διαδικασίες, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, μια πλήρης πρόταση για τον απεγκλωβισμό του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (αρχικά στο επίπεδο της Super League 1) από το καθεστώς αιχμαλωσίας, στο οποίο διαβιεί εξαιτίας ενός «προκαπιταλιστικού σταδίου καταστατικού» της Ε.Π.Ο. και υπό την ακραία ανοχή των διεθνών ομοσπονδιών, ειδικά της UEFA.

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ( η αναφορά για τη Super League 1) χρειάζεται, ήρθε, δηλαδή, η ώρα να διατυπώσει (και στη συνέχεια να εγκρίνει) ένα πλήρες σχέδιο θεσμικών (δηλαδή καταστατικών) αλλαγών, που θα ακυρώσουν το ισχύον παρανοϊκό καταστατικό τις Ε.Π.Ο. και θα ανατρέψουν όλες τις προπολεμικές διατάξεις του, ώστε το άθλημα να απελευθερωθεί από την κατσαπλιάδικη διαχείριση δήθεν προέδρων, δήθεν ενώσεων, δήθεν ερασιτεχνικών σωματείων, να αποκτήσει μια αυθεντική, αυτόνομη καταστατική οντότητα και λειτουργία και να πορευτεί «εντός της Ε.Π.Ο., αλλά με δική του Ρήτρα Ανεξαρτησίας».

Στην προοπτική αυτή δεν μπορεί να προκύψει, ούτε για λόγους ιδιωτικού συμφέροντος, καμία αντίρρηση από καμία Π.Α.Ε., ακόμη και από εκείνες που εμφανίζονται (και είναι, ως γνωστόν) άρρηκτα συνδεδεμένες με τη σημερινή Ε.Π.Ο. των Γραμμενο -Λασκαράκηδων, των Διακοφώτηδων και των Βακάληδων προσδοκώντας σε οφέλη περιοριστικά για τους δικούς τους σκοπούς.

Το σημερινό καθεστώς εξέπνευσε, μόνο χειρότερο μπορεί να εξελιχθεί, καμία σοβαρή υπηρεσία (πέρα ίσως από τις γελοιότητες με την ημερομηνία διεξαγωγής του Τελικού του Κυπέλλου) δεν μπορεί να προσφέρει. Στην ουσία η όποια εκλογική αναπαραγωγή του ξεφτιλίζει, απλώς, τον τελευταίο χαλίφη και τον βάζει, αντικειμενικά, απέναντι στους υπόλοιπους.

Επείγει, λοιπόν, ο σχεδιασμός από τη Λίγκα μιας πρότασης απεγκλωβισμού της στο διοικητικό πεδίο από την Ε.Π.Ο. με ένα καθεστώς «ελεγχόμενης, αρχικά, αυτονομίας», μια επαγγελματική Ρήτρα Ανεξαρτησίας εντός της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, που θα επιτρέψει στο άμεσο μέλλον στις εταιρείες να πάρουν τον έλεγχο του ελληνικού ποδοσφαίρου και να το διοικήσουν ως εταιρεία (η FIFA και η UEFA εταιρείες δηλώνουν καταστατικά ότι είναι), προχωρώντας όλες εκείνες τις αλλαγές που θα ολοκληρώσουν γρήγορα τις σχετικές διαδικασίες.

Στο πλαίσιο αυτό η πρώτη προσέγγιση κρίνεται θετική μεν, ανεπαρκής δε. Ο συμβολισμός στον οποίο επένδυσε καταναλώθηκε ήδη χωρίς να ιδρώσει το αυτί του κάθε Αντωνίου και του τιτανοτεράστιου Χατζητέτοιου…

Αδήριτη έχει καταστεί η ανάγκη να προκύψει άμεσα, τώρα μια νέα τάξη πραγμάτων στη διοίκηση της Ε.Π.Ο. με την κατάργηση της ισχύουσας εκλογικής διαδικασίας, ώστε το άθλημα να διοικηθεί (τουλάχιστον για μια θητεία) από ένα σχήμα όμοιο με αυτό που λειτούργησε για την επιλογή του κ. Κλάτενμπεργκ.

Ένα σχήμα, στο οποίο θα μετέχουν οι τέσσερις μεγάλες ομάδες, που θα αναλάβουν ισότιμα να συγκροτήσουν τη διοίκηση της Ε.Π.Ο. με πρόσωπα που θα ανταποκρίνονται σε αυξημένα τυπικά προσόντα και θα καλύπτουν το σύνολο των αναγκών μιας εθνικής Ομοσπονδίας με σύγχρονη αντίληψη και λειτουργία.

Στην κορυφή αυτού του σχήματος θα τοποθετηθεί ένα πρόεδρος κοινής αποδοχής για μια πλήρη θητεία και αυτή η διοίκηση θα ξεκινήσει τη θητεία της έχοντας αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις να αλλάξει άρδην τη δομή και την οργάνωση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Καθαροί στόχοι, συγκριμένα χρονοδιαγράμματα, μια θεσμική επανάσταση που θα βάλει το άλογο μπροστά από το κάρο και θα δώσει τα ηνία στον κανονικό καροτσέρη κι όχι στον πρώτο τυχόντα όπως συμβαίνει τώρα.

Χωρίς την κορυφαία αυτή αλλαγή κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να προχωρήσει, καμία αλλαγή δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Οι επαγγελματίες (ζουν υπέροχα από τη δουλειά αυτή) πρόεδροι των ερασιτεχνικών ενώσεων που λυμαίνονται την Ε.Π.Ο. δεν πρόκειται εύκολα να αφήσουν το μέλι από τα δάχτυλά τους αν δεν υποχρεωθούν να το πράξουν.

Ποιος μπορεί να τους υποχρεώσει; Η Λίγκα σε συνεννόηση (και συνεργασία) με την κυβέρνηση και τις FIFA/UEFA, με βάση ένα συγκεκριμένο σχέδιο και ανατρεπτικές καταστατικές αλλαγές, που θα επιβληθούν εκ των άνω με τρόπους που και γνωστοί είναι και εξαιρετικά αποτελεσματικοί.

Προηγείται, έτσι ή αλλιώς, η βασική αλλαγή, η εγκαθίδρυση, δηλαδή, του διοικητικού σχήματος των Big 4, που θα αναλάβει το έργο του εκσυχρονισμού, χωρίς όρους και όρια παρά μόνο χρονικά.
Κάθε άλλη λύση είναι καταδικασμένη να ρίχνει μύλο στο νερό των κατσαπλιάδων, που θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να κονομάνε στις πλάτες του καθενός που έλκεται από το ρόλο του περιστασιακού χαλίφη…