Ο άλλος τελικός του Μπερνα-Μπέου

Αν ο Τελικός Αγώνας του Κυπέλλου παρέμενε ( όπως συμβαίνει στις κανονικές ομοσπονδίες) μια υπόθεση «εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου», τότε για τον Ολυμπιακό η νίκη απέναντι σε μια Α.Ε.Κ. «ποδοσφαιρικό φάντασμα» θα ήταν απλώς «μια ακόμη μέρα στη δουλειά».

Το αγωνιστικό επίπεδο που έχει κατακτήσει η ομάδα του Μαρτίνς, η συμπεριφορά της πάνω στο χορτάρι, η νοοτροπία της στο παιχνίδι δεν έχουν, καλώς ή καλώς, ταίρι σε εθνικό επίπεδο. Από εκεί και ο μικρότερος δυνατός επηρεασμός της ομάδας από τις, όντως, σημαντικές απουσίες της.

Ο Ολυμπιακός έχει μάθει, με κόπο και πολλή δουλειά, να παίζει το ίδιο καλά, το ίδιο σωστά προσανατολισμένα ακόμη και όταν συμβαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, να απουσιάζουν βασικά γρανάζια της ομάδας, ένδειξη ότι είναι (καιν αγωνιστικά) μεγάλη ομάδα.

Στην υπόθεση του φετινού Τελικού Κυπέλλου συνέβη αυτό που ο θυμόσοφος λαός χαρακτηρίζει με τη φάση «έσκαψε τον  τάφο του άλλου κι έπεσε ο ίδιος μέσα».

Ε.Π.Ο., Α.Ε.Κ. και όλες οι δυνάμεις της καθ΄ ημάς εξυγίανσης οργάνωσαν και επιχείρησαν να υλοποιήσουν με κάθε δυνατό τρόπο ένα προφανές σχέδιο αποπροσανατολισμού του Ολυμπιακού, ώστε οι ερυθρόλευκοι να βρεθούν στην d-day του αγώνα έξω από τα νερά τους, χαμένοι στις διαδρομές του χρόνου, ψυχολογικά κουρασμένοι, αδιάφοροι σχεδόν για το αποτέλεσμα.

Από την πρώτη απόφαση για την διεξαγωγή του Τελικού στη Ριζούπολη (δεύτερη δηλωμένη έδρα της Α.Ε.Κ.) στις 26.07.2020 έως τη χθεσινή διεξαγωγή του αγώνα, όλο το σύστημα προσανατολίστηκε στην διαμόρφωση των όρων και των προϋποθέσεων να χαμηλώσουν οι εντάσεις του Ολυμπιακού, να μεταφερθεί το κέντρο βάρους της προσοχής της ομάδας στα διαδικαστικά, να κυριαρχήσει το τύπος στην ουσία, να αποκτήσουν οι διοικητικές εξελίξεις τον χαρακτήρα του νυν υπέρ πάντων αγώνα.

Βασικά στοιχεία του σχεδιασμού η μεταφορά της διεξαγωγής του αγώνα στο χρόνο για να αποδώσει η λογική μιας ιδιότυπης παραίτησης από τον στόχο και η μείωση της αγωνιστικής ικανότητας της ομάδας με την αυθαίρετη επιλογή των παλιών ρόστερ, για την επιβολή των οποίων χρησιμοποιήθηκε μέχρι και η πρόθυμη FIFA.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο Ολυμπιακός δοκιμάστηκε σε περισσότερα του ενός μέτωπα. Έπαιξε σκληρά και πειθαρχημένα στο διοικητικό παιχνίδι, εμφανίστηκε υπέρ το δέον ανταγωνιστικός «στα κόλπα», αποκάλυψε, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, τους σχεδιασμούς των Γραμμενο – Λασκαράκηδων, επικοινώνησε με επιτυχία τη δική του οπτική των πραγμάτων και την ίδια ώρα ετοίμαζε την ομάδα για την τελική μάχη με την παροιμιώδη επιμονή και υπομονή του Γάλβα του Καβάφη.

Κάποια στιγμή, λίγες μέρες πριν το Τελικό, αμέσως μετά τις 31 Αυγούστου και τον ορισμό του Πανθεσσαλικού για έδρα του αγώνα, πήγε, για λίγο, να χαθεί η προσοχή, αλλά πολύ γρήγορα, με την κατάλληλη βοήθεια, οι αισθήσεις επανήλθαν σε πλήρη λειτουργία και το σχέδιο για ένα Μπερνα-Μπέου με τον Μπέο παρόντα και γενικό δερβέναγα (γιατί αυτό ήταν το σχέδιο) ναυάγησε με κλάματα από την Ε.Π.Ο.

Εκεί, κερδήθηκε το ματς. Από την ώρα που ο Ολυμπιακός δεν «κινδύνευε», πλέον, να παίξει ένα αγώνα για ένα τίτλο υπό την ασφυκτική πίεση του κάθε Μπέου και να καταναλώνει στην εξέδρα πολιτικό κεφάλαιο για να απαντάει στις προκλήσεις του νυν δημάρχου και  πρώην διερμηνέα, ο αγώνας εξελίχθηκε κανονικά και το αποτέλεσμα αδικεί καταφανώς τους ερυθρόλευκους.

Μην ψάχνεστε! Το ματς για τον Ολυμπιακό κερδήθηκε και στην εξέδρα. Δηλαδή, στους όρους με τους οποίους οι παρόντες σε αυτή λειτούργησαν με την ακραία κανονικότητα, απέφυγαν τις κατασκευασμένες προκλήσεις, δεν επηρέασαν την διεξαγωγή του αγώνα με αντεγκλήσεις ή συγκρούσεις και επέτρεψαν στις ομάδες στο γήπεδο να παίξουν ένα κανονικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι με ένα κανονικό διαιτητή.

Μην γελιέστε! Τίποτε από όλα αυτά δεν θα ήταν κανονικό, αν ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε απολύτως ανταγωνιστικά απέναντι στους προφανείς σχεδιασμούς του συστήματος, αν δεν αποκάλυπτε τι ετοιμάζονταν, αν δεν διαμόρφωνε ο ίδιος τους όρους διεξαγωγής του αγώνα αντί να του περιμένει από την μεγαλοψυχία της Ε.Π.Ο. και των κάθε λογής Λασκαράκηδων.

Δεν ήταν καθόλου εύκολος ο αγώνας αυτός. Στην ουσία ο Ολυμπιακός κάθε ώρα, κάθε στιγμή πιθανολογούσε με σχετική βεβαιότητα και επιβεβαιώνονταν συνεχώς από την πραγματικότητα. Χρειάζεται δυνάμεις, κότσια και ακραία αντίληψη αυτού του είδους η αναμέτρηση, να προλαβαίνεις, δηλαδή, ή να μην αφήνεις να εξελιχθούν οι σχεδιασμοί των απέναντι.

Δεν είναι εμμονή, ούτε ακραίος τακτικισμός να επιμένεις σε όσα συμφωνήθηκαν ή να παραμένεις σε όσα κανονιστικά προβλέπονται. Δεν είναι παράνοια να συγκρούεσαι κάθε λεπτό, αν χρειαστεί,  με τις εμπνεύσεις κάθε Δημητρίου ή τις ανησυχίες κάθε Διακοφώτη και τις αναρωτήσεις κάθε Παπαχρήστου. Αντίθετα, είναι πρόνοια και καλή ανάλυση των δεδομένων, ώστε να μην βρεθείς να βλέπεις τα ραπανάκια ανάποδα εξαιτίας των εργαλείων του συστήματος.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Τα υπόλοιπα προσεχώς, όταν ξεκινήσει και για τον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα.