Δύσκολος δρόμος αλλά μοναδικός

Ο Ολυμπιακός πήρε την πρωτοβουλία να επιλέξει και να περιγράψει το πλαίσιο της αναπόφευκτης σύγκρουσης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την παρέα των επαγγελματιών βλαχοπροέδρων – εκπροσώπων του λεγόμενου ερασιτεχνικού. Κατέθεσε δημοσίως την πρόταση του, επέλεξε εξαρχής την γενικευμένη, άνευ ορίων και όρων σύγκρουση και δεν έκρυψε ότι ο τελικός στόχος είναι η ανεξαρτητοποίηση των επαγγελματικών ομάδων από την αιχμαλωσία στην οποία τους έχει οδηγήσει ο εσμός των δήθεν ερασιτεχνικών ενώσεων.

Στην ουσία, οι ερυθρόλευκοι περιέγραψαν απλώς ένα πλαίσιο λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαίρου που ανταποκρίνεται στο μέσο όρο του ευρωπαϊκού και ιεραρχεί σε πρώτη προτεραιότητα την επαγγελματική εκδοχή του ποδοσφαίρου απέναντι σε δήθεν πρωταθλήματα, δήθεν Ενώσεων που δεν προσφέρουν πλέον τίποτε στο άθλημα και μόνο του πίνουν το αίμα, το βρυκολακιάζουν.

Η δομή του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι προϊστορική. Αναφέρεται σε άλλες, περασμένες δεκαετίες, πριν καν την θεσμοθέτηση του επαγγελματικού το 1979, αφορά σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα που εξακολουθεί να αποκαλείται ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και εκφράζει ομάδες συμφερόντων, που διαχειρίζονται στο όνομα του κάθε χαλίφη που τους τοποθετεί στην Ε.Π.Ο. τη διαιτησία και τους κανονισμούς.

Στην πλήρη ανατροπή αυτής της προϊστορικής δομής καλεί ο Ολυμπιακός, έχοντας εντοπίσει με ακρίβεια τη μήτρα του κακού στο άθλημα, που δεν είναι άλλη από την υποδούλωση των επαγγελματικών ομάδων, ακόμη και στην κορυφή της ιεραρχίας, από κάτι μικρά κι αδύναμα ανθρωπάκια που παριστάνουν τους εξουσιαστές, ενώ δεν είναι παρά κάτι ανύπαρκτοι κοινωνικά, ποδοσφαιρικά και πολιτισμικά τύποι. Απλά ενεργούμενα στην υπηρεσία κάθε Γιαννάκη, Βασιλάκη, Θωμάκη, Βαγγελάκη … Σε νταραβεριτζήδες και στοιχηματζήδες κάθε φάρας…
Δεν είναι εύκολη υπόθεση η ανατροπή αυτή, δεν έχει, σε καμία περίπτωση, δεδομένη κατάληξη η ερυθρόλευκη παρέμβαση.

Η ελληνική εκδοχή του ποδοσφαίρου (και του επαγγελματικού) βρίθει από δήθεν επιχειρηματίες και επενδυτές που ξεκίνησαν με μεγάλες κουβέντες και κατέληξαν να παρακαλάνε τη NOVA να τους ταίσει, το κράτος να τους κατασκευάσει δωρεάν γήπεδα, το μεγάλο αφεντικό να τους ευλογήσει με εξαγορές μετοχών και δανεισμούς ποδοσφαιριστών, τον νταραβεριτζή να μεσολαβήσει «για το παιχνιδάκι», τον κολλητό να στηθεί το ματσάκι για να μείνουμε κι οι δυο στην κατηγορία…

Όλοι αυτοί χρειάζονται τον ίσκιο του μεγάλου αφεντικού να τους καλύπτει και για να επιβιώσουν (δηλαδή να κονομήσουν προσωπικά) είναι διατεθειμένοι «δέκα Ε.Π.Ο. να στηρίξουν», ώστε μέσα από την απολύτως ελεγχόμενη ομοσπονδία να εισπράττουν το κοκαλάκι που τους αναλογεί.

Ο Αλαφούζος δεν είναι ένας από αυτούς. Η στάση του απέναντι στην πρόταση του Ολυμπιακού δεν χαρακτηρίζεται από ιδιοτελείς σκοπούς, αν κάτι τέτοιο ήθελε να προστίθετο στους άλλους που μειοψήφησαν υπέρ των Γραμμενο – Λασκαράκηδων και των απανταχού Βακάληδων.

Είναι βέβαιο, πως η πολιτική συμφωνία του με την πρόταση του Ολυμπιακού, ανεξαρτήτως της επιλογής να σταλούν μηνύματα δια της οργανωμένης αποχής ( δεν πρόκειται να προσφέρουν τίποτε, επειδή οι Παπαχρήστοι τα έχουν ήδη γραμμένα εκεί που δεν πιάνει μελάνι) σε πρώτη φάση, είναι ή μπορεί να γίνει ο πολιορκητικός κριός για την εκκίνηση της ανατροπής του συστήματος «Γιαννάκης Παπαδόπουλος και Μάλαμας Τεβεκέλης».

Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Με την αφύπνιση, μέσω αυτής της συμφωνίας στο συγκεκριμένο θέμα, της κυβέρνησης και ακόμη περισσότερο των Διεθνών Ομοσπονδιών.

Η διεύρυνση του αριθμού των ομάδων, που θα αποδεχθούν την πρόταση των ερυθρολεύκων και θα στοιχηθούν μαζί τους για να αλλάξει η μοίρα του αθλήματος σε όλα τα επίπεδα, είναι απολύτως απαραίτητη για να καταστεί η κίνηση συνομιλητής των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών και να αντιστοιχηθεί η δυναμική της με ενέργειες και πράξεις.

Βεβαίως, χρειάζεται η πρωτοβουλία αυτή να συμπληρωθεί με ένα σχέδιο ενεργειών και κινήσεων που θα τη φέρει στο προσκήνιο και θα την επιβάλλει στην καθημερινή ατζέντα της Super League 1 σε πρώτη φάση (για τις άλλες «επαγγελματικές κατηγορίες» καλύτερα να μην γίνεται προς το παρόν λόγος), ώστε κάθε επιλογή, κάθε συζήτηση, κάθε απόφαση της Λίγκας να είναι σταθερά προσανατολισμένη στο στόχο.

Αν η υπόθεση χαθεί στην καθημερινή (τεχνητή και ίσως προκατασκευασμένη) αντιπαλότητα των Π.Α.Ε., τότε θα παραμείνει στη γωνία, χωρίς δυναμική και μακριά από τις απαιτήσεις των καιρών.

Τι χρειάζεται να αποφασίσει η Λίγκα; Ότι θα διοικήσει αυτή το ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά το επαγγελματικό χωρίς δερβέναγα στο κεφάλι της. Χωρίς, δηλαδή, τους επαγγελματίες της κονόμας που παριστάνουν τους προέδρους των ενώσεων, σε ισότιμη βάση με το υπόλοιπο ποδόσφαιρο και αυθεντικά μόνη της για όλα τα ζητήματα που αφορούν στο επαγγελματικό κομμάτι.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Χωρίς την απόφαση αυτή τίποτε δεν μπορεί να ξεκινήσει να αλλάζει…