Η σφαλιάρα που δέθηκε η UEFA από την ΕΠΟ ήταν ηχηρότατη κι ακούστηκε μέχρι τη Νιόν κι ακόμη παραπέρα. Το θέμα έχει εγγραφεί πλέον στην ημερήσια διάταξη και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δεν μπορεί να το αγνοήσει.
Τη χειρότερη ύβρη της ιστορίας της διέπραξε η ΕΠΟ Για να ικανοποιήσει τις αγωνιστικές προτεραιότητες που προέβαλαν γνωστά λαθραία συμφέροντα, που την διοικούν στην πραγματικότητα, ευτέλισε την δική της κορυφαία διοργάνωση και όρισε τη διεξαγωγή του Τελικού Αγώνα του Κυπέλλου στις 30 Αυγούστου.
Δεν υπολόγισε ούτε στις δημόσιες, αναρτημένες στην ιστοσελίδα της, άμεσες προτροπές της FIFA και της UEFA (δια του κ. Χούμπελ) να ολοκληρώσει την αγωνιστική περίοδο πριν τις 03 Αυγούστου (ημερομηνία δήλωσης των ομάδων στις διοργανώσεις της UEFA 2020/2021), ούτε την προετοιμασία της Εθνικής Ομάδας (συγκεντρώνεται ενόψει των αγώνων του UEFA Nations League στις 29 Αυγούστου), ούτε ότι από τις 3 Αυγούστου θα εξελίσσεται μετεγγραφική περίοδος, συνεπώς τα ρόστερ των ομάδων την ημέρα διεξαγωγής του αγώνα θα είναι σημαντικά διαφοροποιημένα (ήδη την ΑΕΚ την αποχαιρέτησε ο Μπάρκας και αναχώρησε για τη Σκωτία).
Η ΕΠΟ, ειδικότερα οι «δώδεκα» που ενέκριναν αυτή την ποδοσφαιρική και κανονιστική ύβρη, στοιχήθηκε, οριστικά και αμετάκλητα, στην πλευρά όσων χρησιμοποιούν ασύστολα το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις διοργανώσεις του για τα προσωπικά τους συμφέροντα και για τις επιδιώξεις των ομάδων τους. Είναι (δηλαδή εδώ και τέσσερα χρόνια συμβαίνει αυτό) εκτός της αποδεκτής ποδοσφαιρικής κανονικότητας, όπως αυτή περιγράφεται από τις διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.
Την ένταξη της ΕΠΟ στη χορεία των ποδοσφαιρικών φορέων που λειτουργούν στο όριο της νομιμότητας, που αντιμάχονται την ποδοσφαιρική κανονικότητα, που διατελούν σε αιχμαλωσία από ποδοσφαιρο-επιχειρηματικά κέντρα τη γνωρίζουν οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές.
Είναι σε γνώση τους όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο (στο προσκήνιο και, κυρίως, στο παρασκήνιο) και έχουν μετατρέψει την ΕΠΟ σε πεδίο και όργανο, που υπάρχει για να διευκολύνει απλώς τους σχεδιασμούς των εντολέων της, χωρίς καμία άλλη σχέση με το άθλημα και τις προτεραιότητες του.
Για την εγκαθίδρυση αυτής της ΕΠΟ στο ελληνικό ποδόσφαιρο οι διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες έχουν τεράστια συμμετοχή και ευθύνη. Στις πλάτες τους εξελίχθηκαν όλοι οι σχεδιασμοί με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τους διάφορους Κοντονήδες, μετείχαν σε όλες τις διαβουλεύσεις και τις διεργασίες και επιμελήθηκαν όλων των κανονιστικών παρεμβάσεων που διευκόλυναν την εξυγίανση να εξελιχθεί σε καθεστώς. Είναι (και) δικό τους έργο όσα συμβαίνουν και τους εκπλήσσουν σήμερα.
Οι εξελίξεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος που κορυφώθηκαν στη χθεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας ξεκαθάρισαν και για τον τελευταίο «άπιστο Θωμά» την πραγματική εικόνα της ΕΠΟ. Πρόκειται για μια ομάδα «ενεργούμενων που μεταφέρονται σε τακτά χρονικά διαστήματα στο Πάρκο Γουδή και σηκώνουν το χέρι σε ό,τι τους έχει υποδεχθεί». Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ.
Η UEFA δεν μπορεί πλέον να τυρβάζει περί άλλων, ούτε να ψάχνει δικαιολογίες για να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για το κατάντημα της Ομοσπονδίας και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το δικό της δημιούργημα είναι που απειλεί να ευτελίσει την ίδια και τη FIFA και να αποδείξει ότι η, δήθεν, επιτροπεία τους στο Πάρκο Γουδή ήταν ένα παραμύθι, μια ιστορία απλής, καθημερινής κονόμας για μερικούς, δήθεν, ειδικούς, η παρουσία των οποίων ολοκληρώνεται με τον χειρότερο τρόπο.
Η σφαλιάρα που δέχθηκε χθες η UEFA στο πρόσωπο του κ. Χούμπελ από την ΕΠΟ, δηλαδή από τον Δημητρίου, τον Βακάλη, τον Λασκαράκη και τα άλλα τα παιδιά ήταν ηχηρότατη κι ακούστηκε μέχρι τη Νιόν κι ακόμη παραπέρα.
«Οι 12 καμπαλέρος» που υπερψήφισαν την πρόταση για τη διεξαγωγή του Τελικού στις 30 Αυγούστου διαμήνυσαν στον κ. Τσέφεριν και στον κ. Θεοδωρίδη ότι «δεν τους βλέπουν μπροστά τους». Τόσο απλά, τόσο «συμμοριακά» έστειλαν το μήνυμα χωρίς στιγμή να το σκεφθούν ή να δειλιάσουν. «Νυν υπέρ πάντων το σύστημα» είπαν στα αφεντικά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου οι Βακάληδες και «όποιου δεν του αρέσει φεύγει και γυρίζει στην Ελβετία».
Τι μπορούν να κάνουν οι διεθνείς ομοσπονδίες απέναντι σε αυτή την κορυφαία ύβρη, στην ακραία πρόκληση που δέχθηκαν; Πολλά, σημαντικά και γρήγορα. Το κυριότερο όλων; Να υπομνήσουν, δια της επιβολής, τον κυρίαρχο ρόλο τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και την δεδομένη στάση τους υπέρ της κανονικότητας των διοργανώσεων και της νομιμότητας των αποφάσεων των διοικήσεων.
Θα το πράξουν; Θα προχωρήσουν σε άμεσες ενέργειες διεμβόλησης αυτού του ανάλγητου καθεστώτος που έχει εγκαθιδρυθεί στην ΕΠΟ την τελευταία τετραετία, ώστε να ξεκινήσει, σιγά – σιγά, το ελληνικό ποδόσφαιρο να ελπίζει και να σχεδιάζει την επιστροφή του στην κανονικότητα;
Άγνωστο. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ανάλογες παρεμβάσεις, ούτε να εκτιμήσει το εύρος τους αν εκδηλωθούν.
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Το βέβαιο είναι ένα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το θέμα έχει εγγραφεί πλέον στην ημερήσια διάταξη και κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει, ούτε καν η UEFA στην ηρεμία της ελβετικής ενδοχώρας που κατοικοεδρεύει και διασκέπτεται.