Αθλητικά νέα, Ειδήσεις, Sport 24/7

Είναι απολύτως λογικό και ανθρώπινο το ιδιοκτησιακό θέμα στην ΠΑΕ Άρης να έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του κόσμου της ομάδας, μετά την αποκάλυψη που έκανε ο σύνδεσμος οργανωμένων οπαδών του Άρη, SUPER 3, αναφορικά με τον ενδιαφέρον του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία. Με τον Ερασιτέχνη Άρη να είναι πολύ πιο ισχυρός, πλέον και με λεπτομέρειες να απομένουν για την υπαγωγή στον εξωδικαστικό συμβιβασμό για τα χρέη, φαίνεται ότι έγινε πολύ καλή δουλειά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και στο θέμα της εξεύρεσης διάδοχης κατάστασης για την ΠΑΕ. Για όποιον, άλλωστε, ενδιαφέρεται για τον Άρη, η ομαλή μετάβαση του ποδοσφαιρικού τμήματος, είναι ο μοναδικός δρόμος. Υπάρχει, όμως και το αγωνιστικό, ενώ το αυριανό παιχνίδι με την ΑΕΛ είναι πολύ κρίσιμο. Ο Άρης θα πρέπει να «σπάσει» αυτό το αρνητικό σερί των εφτά αγώνων χωρίς νίκη. Θα πρέπει, άπαντες, στην ομάδα να αντιληφθούν τη σημασία της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Θα πρέπει να βγουν μπροστά οι παίκτες με προσωπικότητα και να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους. Κάποιοι από αυτούς έχουν κάνει, ήδη, την απαραίτητη «προεργασία», μιλώντας στους συμπαίκτες τους στα αποδυτήρια. Το αν έπιασε τόσο η συγκεκριμένη προσπάθεια θα φανεί στον αγωνιστικό χώρου του «Κλεάνθης Βικελίδης». Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι οπαδοί του Άρη θα κάνουν και αυτή τη φορά το καθήκον τους και θα βρεθούν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας, τόσο στον αγώνα με την ΑΕΛ, όσο και στο ντέρμπι Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ που ακολουθεί. ΥΓ. Ο μεγάλος στόχος για το μέλλον είναι η κατασκευή νέου γηπέδου, όμως, τα επόμενα χρόνια ο Άρης θα παίζει σίγουρα στο Παλέ και αυτό πρέπει να γίνει με τους δικούς του Άρη. Οι άνθρωποι της ΚΑΕ κατέθεσαν πλήρη φάκελο με τις προτάσεις τους στον Υπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Βρούτση, σε ό,τι αφορά τον εκσυγχρονισμό του Παλέ αλλά και την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος χώρου. ΥΓ1. Στο πλάνο αυτό περιλαμβάνεται και η αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου, αρχικά στις 7.000 θέσεις, καθώς είναι πολύ μικρό για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των οπαδών του Άρη. Το αίτημα του Άρη είναι απόλυτα δίκαιο και θα πρέπει να γίνει δεκτό, ενώ η αλήθεια είναι ότι ο Υπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης έδειξε θετική διάθεση. ΥΓ2. Ο Άρης δεν έχει πλέον τα «βαρίδια» των χρεών, είναι πανίσχυρος οικονομικά και μπορεί να απαιτήσει αυτά που του αναλογούν, βάση του τεράστιου μεγέθους του και της δυναμικής του.

Το παιχνίδι με τη Ρεάλ κάθισα να το δω και σε επανάληψη. Όχι φυσικά για να… φάω την πίκρα για δεύτερη φορά, αλλά για να κατανοήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τι ακριβώς συνέβη. Πως δηλαδή ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός έχει κάνει ένα εξωπραγματικό ξεκίνημα μετατρέπεται μέσα σε 10 λεπτά σε εφιάλτη… Κάποια στιγμή, λοιπόν, κοντά στο 20ο λεπτό, ακούω τον Δημήτρη Σπηλιόπουλο, τον καλό συνάδελφο που έχει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από τον αγωνιστικό χώρο, να λέει πως ο Μεντιλίμπαρ ζητάει συνεχώς από τους παίκτες του να μείνουν ψηλά και να μην γυρίσουν πίσω. Ένα-δυο λεπτά αργότερα μια απλή κάθετη μπαλιά έβγαλε η Ρεάλ και ο Εμπαπέ έδειξε την πλάτη του στα δυο στόπερ και βγήκε τετ α τετ με τον Τζολάκη. Όταν παίζεις άμυνα σχεδόν στη σέντρα με τέτοιους αντιπάλους συνήθως αυτό συμβαίνει… Διαβάστε επίσης: Το 24-5 του Ερυθρού Αστέρα, οι 20 ασίστ για 17 λάθη και το «overdribbling» που δεν… θυμίζει Ολυμπιακό (vids) Ναι, την ακούω τη συζήτηση ότι ο Βινίσιους έκανε «χαζό» τον Ροντινέι και ότι ίσως έπρεπε να ξεκινήσει ο Κοστίνια ή τέλος πάντων να γίνει πιο γρήγορα η αλλαγή, από την στιγμή που ήταν πασιφανές ότι δεν έβγαινε το συγκεκριμένο μαρκάρισμα. Είμαστε σίγουροι, όμως, ότι ο Βινίσιους, ο οποίος για κακή μας τύχη παρουσιάστηκε σεληνιασμένος στο Καραϊσκάκη, δεν θα έκανε το ίδιο «χαζό» και τον Πορτογάλο; Εγώ καθόλου, αλλά ούτως ή άλλως υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε μόνο… Την ακούω και την άλλη συζήτηση ότι θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει ο Έσε και όχι ο Γκαρθία μαζί με τον Μουζακίτη, διότι με τον Αργεντινό στη μεσαία γραμμή ο Ολυμπιακός είχε πράγματι πολύ καλύτερο πρόσωπο στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ξέρετε που καταλήγω; Ότι δεν είναι τόσο θέμα προσώπων, αλλά φιλοσοφίας και τακτικής προσέγγισης… Το σκέφτηκα πολύ για να το γράψω αυτό το κείμενο, διότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να παρεξηγηθεί, αλλά τι να κάνουμε. Όσοι με ξέρουν προσωπικά, αλλά και όσοι με τιμούν με την ανάγνωση των κειμένων μου εδώ στο «10.gr», γνωρίζουν ότι τον Μεντιλίμπαρ τον έχω πολύ ψηλά. Μαζί με τον Βαλβέρδε, θεωρώ πως είναι οι καλύτεροι προπονητές της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού, με μια διαφορά. Ο Ερνέστο, όταν έκρινε πως υπάρχει ανάγκη, προσάρμοζε τα «θέλω» του και προπονητικά του «πιστεύω» και στον αντίπαλο. Ο Μεντιλίμπαρ δεν το κάνει ποτέ. Κι αυτό είναι ευχή, αλλά και κατάρα. Ειδικά όταν παίζεις με ομάδες που έχουν παίκτες όπως ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους ή ο Γιαμάλ (για να θυμηθούμε λίγο και τι συνέβη στην Βαρκελώνη…), οι οποίοι μέσα σ’ ένα δεκάλεπτο μπορούν να σε διαλύσουν… Παίζεις με τη Ρεάλ και έχεις κάνει απίστευτο πρώτο 20λεπτο. Έχεις βάλει ένα καταπληκτικό γκολ και έχεις χάσει ευκαιρία και για δεύτερο. Προς Θεού, δεν λέω να το γυρίσεις σε ταμπούρι στη συνέχεια. Η ευχή, άλλωστε, αυτή είναι: Ότι ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είναι μια ομάδα που δεν παίζει με κόμπλεξ απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους και προσπαθεί να τους κοιτάξει στα μάτια. Παίζεις με τη Ρεάλ, όμως, όχι με τον Λεβαδειακό και τον Αστέρα Τρίπολης. Με τη Ρεάλ που έχει μπροστά τον καλύτερο κυνηγό του κόσμου. Προσαρμόσου, λοιπόν, λίγο μετά το πρώτο τρομερό 20λεπτο, δεν είναι κακό. Τράβα την ομάδα πέντε μέτρα πιο πίσω. Δεν γίνεται να ξέρεις ότι έχεις αντίπαλο τον Εμπαπέ και να βλέπεις σεληνιασμένο τον Βινίσιους και να παίζεις άμυνα στη σέντρα. Απλά δεν γίνεται… Και το τρομερό ξέρετε ποιο είναι; Ότι στη συνέντευξη Τύπου, μια μέρα πριν από το παιχνίδι, άκουσα να βγαίνει για πρώτη φορά από το στόμα του Μεντιλίμπαρ η λέξη «προσαρμογή» και ειλικρινά χάρηκα. «Η Ρεάλ έχει παίκτες που εάν αποφασίσουν να βγουν ψηλά και να μας πιέσουν θα μας απειλήσουν. Εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για οτιδήποτε. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προσαρμόσουμε το παιχνίδι μας», έχει δηλώσει μεταξύ άλλων ο Μεντιλίμπαρ παραμονές του αγώνα. Αν το είχε εφαρμόσει λίγο και στην πράξη μετά το πρώτο 20λεπτο, ίσως το παιχνίδι να είχε διαφορετική κατάληξη. Υποθέσεις κάνουμε και πάλι, βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο… ΥΓ1. Να τονίσω και πάλι ότι ο Μεντιλίμπαρ και η φιλοσοφία του είναι «ευχή» και «δώρο» για τον Ολυμπιακό. Είναι ο προπονητής που έκανε το μεγαλύτερο όνειρο πραγματικότητα με την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου και ο οποίος έχει κτίσει μια ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις. Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να βάζεις και λίγο νερό στο κρασί σου… ΥΓ2. Ο Ολυμπιακός έχει δυο βαθμούς μετά από πέντε αγωνιστικές στο Champions League. Δεν λέω, τον ευχαριστούμε τον Τσάμπι Αλόνσο που δήλωσε ότι τον αδικεί η θέση του και πως θα έπρεπε να έχει περισσότερους βαθμούς, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και όταν έχεις δυο βαθμούς σε πέντε παιχνίδια, δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα πάρεις εννιά στα τρία τελευταία για να προκριθείς. Μακάρι να συμβεί, αλλά θα πρόκειται για θαύμα. Ας κοιτάξει να νικήσει τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο ο Ολυμπιακός, καθώς μπροστά μας έχουμε την πιο κρίσιμη αγωνιστική του πρωταθλήματος μέχρι τώρα, διότι στην Ευρώπη μάλλον έχει πετάξει οριστικά το πουλάκι…

Στην γοητεία της απλότητας του καλού Βάσκου το μυστικό είναι πως δεν υπάρχουν μυστικά. «Αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε εμείς ήταν να ζητούσαμε από τους παίκτες να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και τον έδωσαν» υποστήριξε θέλοντας να εξηγήσει το 3 της επίθεσης που είχε ο Ολυμπιακός. Και όσο για τα 4 της… άμυνας; «Είναι καλύτεροι από εμάς» αρκέστηκε να συμπληρώσει. Δίχως αριθμούς, λεπτομέρεια και φτιασίδια. Δίχως περισσότερες πληροφορίες από ότι απαιτεί η περίσταση. Στην πραγματικότητα τα πολλά λόγια ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τα άφησε για τον Τσάβι Αλόνσο που τον ξέρει από παιδί. Του έτυχε φέτος και αυτό στο Champions League. Ο Μικέλ Αρτέτα με την Άρσεναλ. Ο Τσάβι Αλόνσο με την Ρεάλ. Τα τσικό της Antiguoko που κατέκτησαν τον κόσμο… Έπαιξε σκάκι μαζί τους, εκείνοι με τα λευκά, εκείνος με τα μαύρα. Το πήγε μέχρι εκεί που θαρρείς πως δεν πήγαινε και στο Λονδίνο και χθες στο Φάληρο. Ότι ακριβώς έκανε ενδιάμεσα και με την PSV που για όποιον τυχόν δεν το συνδύασε έβαλε 4 στο Άνφιλντ, βυθίζοντας και άλλο την Λίβερπουλ στη θλίψη της. Διαβάστε επίσης: Στις έδρες τους για το μεγάλο βήμα πρόκρισης Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ Η Ρεάλ με φορ (Εμπαπέ), εξτρέμ (Βινίσιους), 10άρι (Αρντά) μπροστά από τον διευθυντή ορχήστρας Καμαβινγκά και τους ακούραστους Βαλβέρδε και Τσουαμένι θέλησε να εξοντώσει τον Ολυμπιακό για να τον βγάλει από τη μέση. Τον προκάλεσε να τρέξει περισσότερο από αυτή. Να εκτελέσει περισσότερο από αυτή. Να αντέξει το σφυροκόπημα που έκανε το 1-0 αυτομάτως 1-3 συν το 1-4 που (σωστά) δεν μέτρησε και ένα δοκάρι στη σούμα ενός εικοσάλεπτου τρόμου. Και έχασε ο αθεόφοβος ο Μεντιλίμπαρ τον καθοριστικό Τσικίνιο στο 1-2 και έστειλε από το 28΄στο γήπεδο δεύτερο φορ (Ταρέμι). Και δεν πτοήθηκε από τους τραυματισμούς του Γκαρθία, του Πιρόλα και του Ποντένσε που έστειλαν στον πάγκο τη… μισή του εντεκάδα. Ο Ολυμπιακός του, το δικό του δημιούργημα, λατρεύει όχι να τραβάει στα δικά του μέτρα κάθε μεγάλο αντίπαλο: Λατρεύει να ανεβαίνει στον δικό του ρυθμό και να επιβεβαιώνει πως μπορεί να τα καταφέρει σε αυτόν. Χθες οι Ερυθρόλευκοι έτρεξαν 115.7 χιλιόμετρα -6.7 περισσότερα από την βασίλισσα. Εκτέλεσαν 18 τελικές -τρεις περισσότερες από την βασίλισσα-. Έβαλαν τρία γκολ και είχαν τουλάχιστον 4-5 ευκαιρίες σε ολόκληρη την διαδρομή για να αλλάξουν το σενάριο. Ναι, έπεσαν στην περίπτωση του Βινίσιους που έπαιξε σαν «θέλω το συμβόλαιο που είχε ο Κριστιάνο Ρονάλντο». Στο δεύτερο πιο γρήγορο χατ τρικ της διοργάνωσης και τελικά σε ένα ολόκληρο καρέ του εξωγήινου Κιλιάν Εμπαπέ. Χρειάστηκαν τρεις-τέσσερις φορές τον Κωνσταντή Τζολάκη όπως ήταν αναμενόμενο. Την δουλειά την έκαναν όμως. Παίζοντας Mendiball, μπροστά στο κοινό τους όσο γκάζωνε η Ρεάλ, γκάζωναν και εκείνοι. Και ας έμειναν ξανά με τις εντυπώσεις… Συμπλήρωσε 21 μήνες ο Μέντι στην Ελλάδα. Και νιώθεις στα αλήθεια πόσο τυχερός ήταν ο Ολυμπιακός -ή πόσο ικανός ο πρόεδρος του μιας και ο Βάσκος δεν ήρθε μόνος του- που έμπλεξαν οι δρόμοι τους. Αντιλαμβάνεσαι πως ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών μπορεί να ξεπερνά τον εαυτό του και να στέκεται με συνέπεια όλο αυτό το διάστημα στο επίπεδο που απαιτεί η περίσταση, ακόμη και αν το σενάριο της νύχτας απαιτεί τον Ροντινέι λίγο πριν τα 34 κεριά στην τούρτα να πρέπει να σταματήσει τον Βίνι. Η βαθμολογία του Champions League βέβαια τα λέει αλλιώς: 33ος στους 36, τρεις στροφές πριν το φινάλε. Δίχως νίκη. Δίχως και πολλές πιθανότητες πρόκρισης πια καθώς ότι λιγότερο από 3Χ3 πέραν τούδε, δύσκολα θα φτάσει… Όποιος ήταν όμως χθες βράδυ στο «Καραϊσκάκης». Όποιος έσφιξε τις γροθιές του στις διαδοχικές ευκαιρίες του Ελ Κααμπί και του Στρεφέτσα για το 4-4. Όποιος ένιωσε την ανάγκη να σταθεί όρθιος στο τελευταίο σφύριγμα και να χειροκροτήσει ζεστά, από καρδιάς ξέρει και καταλαβαίνει πως η επιστροφή στον πόλεμο των Άστρων συνδυάζεται με τον επαναπροσδιορισμό του ίδιου του club στα κυβικά της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός παίζει τη μπάλα του. Παντού. Δίχως να δειλιάζει. Δίχως να κρεμιέται στα δοκάρια και να παρκάρει πούλμαν. Το δικό του ποδόσφαιρο. Δίχως δεύτερη σκέψη. Και αυτή η σπορά θα έρθει η ώρα που θα πιάσει (τον) τόπο (της) ΥΓ. Ο Χρήστος Μουζακίτης δεν είναι μόνο golden boy web έτοιμος για μεγαλεία τη Δευτέρα στο Τορίνο. Ταξιδεύει προς τον πραγματικό ποδοσφαιρικό προορισμό του. Και καμιά φορά είναι απόλαυση να τον βλέπεις να ωριμάζει

Για να συμφωνήσουμε προκαταβολικά: Η αλήθεια είναι πως το ποδοσφαιρικό κοινό και δη οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, περίμεναν αλλιώς την πρώτη μεγάλη συνέντευξη του Γιάννη Αλαφούζου έπειτα από χρόνια. Είχε ένα σωρό πράγματα να πει το βράδυ της Κυριακής ο ισχυρός άνδρας των Πράσινων και η επανεμφάνιση του στο προσκήνιο δημιουργούσε την προσδοκία ότι θα ακουστούν πράγματα ενδιαφέροντα από έναν επιχειρηματία που συμπλήρωσε 13 χρόνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Διαβάστε επίσης: Σορτς: «Η συζήτηση με τον Αταμάν θα μείνει ιδιωτική» Που έχει διαθέσει ένα σημαντικό ποσό από την περιουσία του για αυτή του την ενασχόληση. Και που σε τελική ανάλυση είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης αυτού του βεληνεκούς που όχι μόνο δεν είναι δημοφιλής στις τάξεις των οπαδών αλλά που δεν μπορεί να βρεθεί ούτε στις κερκίδες της Λεωφόρου για να παρακολουθήσει την ομάδα του! Το σημείωσε μάλιστα αυτό το τελευταίο σε μια ανάρτηση του στα social media την ώρα της περίφημης συνέντευξης, ο Κώστας Καραπαπάς: «Ο άνθρωπος που φοβάται να πάει στο γήπεδο της ομάδας του» έγραψε για τον ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού σχολιάζοντας την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να επενδύσει ένα μέρος αυτής της συνέντευξής «χτυπώντας» τον Ολυμπιακό! Προσπάθησε ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΠΑΕ να κάνει έναν απολογισμό των 13 χρόνων που πέρασαν και ενώ μέσα σε αυτά θέλησε να αναλάβει τις ευθύνες για μια σειρά από δικά του λάθη, προφανώς για λόγους επικοινωνιακούς στέκονταν όποτε του δίνονταν η ευκαιρία στον Ολυμπιακό. Είπε δηλαδή ότι οι Ερυθρόλευκοι είναι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν πήρε ένα πρωτάθλημα. Ότι δεν τηρούν το fair play, ότι εκμεταλλεύονται το γήπεδο τους και τα χρήματα του Champions League και άλλα τέτοια εναρμονισμένα σε μια ρητορική χρόνων που κάποια στιγμή δημιούργησε ένα περιβάλλον απόλυτα τοξικό και όχι μόνο. Η απορία λοιπόν συγκεκριμένη: Υπάρχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό σε αυτά τα 13 χρόνια (και 2 μήνες, από τον Σεπτέμβρη του 2012) στον καιρό του Γιάννη Αλαφούζου; Και αν ναι, σε ποιο επίπεδο; Διότι στην Ευρώπη ας πούμε οι Ερυθρόλευκοι σε αυτά τα 13 χρόνια κατέκτησαν το Conference League και η ομάδα Νέων τους το πρωτάθλημα Ευρώπης (Youth League) σε ένα απίθανο νταμπλ (2024) που όχι μόνο έφερε τα πρώτα Ευρωπαϊκά στην Ελλάδα αλλά που δεν το κατάφερε κανένα άλλο κλαμπ στη Γηραιά ήπειρο. Μπορεί να συγκριθούν στην προσέλευση κοινού, στα sold out, σε εκείνου που ανέδειξαν από την παραγωγική διαδικασία τους, στον τρόπο που συνέβαλλαν για την βελτίωση του προφίλ του Έλληνα ποδοσφαιριστή; Προφανώς όχι. Το μοναδικό πεδίο σύγκρισης είναι το πρωτάθλημα. Η Super League. Εκεί όπου το 2018 αν οι υπόλοιπες ομάδες δεν ψήφιζαν την αλλαγή του Νόμου για την μη αδειοδότηση, ο Παναθηναϊκός θα υποβιβάζονταν. Τι έχει συμβεί λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια σε επίπεδο Super League για τους αιώνιους; Αν μη τι άλλοι οι αριθμοί έχουν την διάθεση να πουν μόνοι τους την ιστορία. Και μάλιστα αναλυτικά. Διότι σε αυτές τις 13 σεζόν ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 9 φορές το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκό καμία. Γιατί ο Ολυμπιακός με την φετινή χρονιά σε εξέλιξη είναι μπροστά από τον Παναθηναϊκό τις 13 από τις 14 φορές. Και μάλιστα 13 στις 14 φορές είναι και με περισσότερα γκολ. Πιο συγκεκριμένα; Σε αυτά τα 13+1 (το φετινό) της Super League από τη σεζόν 2012-13, στα χρόνια του Γιάννη Αλαφούζου δηλαδή, έχουν: 1036 βαθμούς και 950 γκολ! Ο Παναθηναϊκός έχει 748 βαθμούς και 652 γκολ. Στην σύγκριση ανάμεσα στους δύο λοιπόν σε αυτά τα 13+1 χρόνια πέρα από το 9-0 σε τίτλους προκύπτουν για τους Ερυθρόλευκους +288 βαθμοί και +298 γκολ. Σε ετήσια βάση δηλαδή ο Ολυμπιακός κερδίζει 20,5 βαθμούς περισσότερους από τον Παναθηναϊκό και πετυχαίνει 21,28 περισσότερα γκολ. Αυτοί είναι οι μέσοι όροι. Τις τρεις σεζόν που οι Πράσινοι τερμάτισαν 2οι και ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα (2014-15,2015-16 και πέρσι) η διαφορά σε βαθμούς ήταν +12, +30 και +16 με τους Πειραιώτες να πετυχαίνουν 218 γκολ και τον αιώνιο αντίπαλο τους να σταματά στα 158. Στις χρονιές του 1-2 δηλαδή ο Ολυμπιακός είχε 19,3 βαθμούς διαφορά και 20 γκολ παραπάνω από την ομάδα του Γιάννη Αλαφούζου. Κατά τα άλλα; Υπάρχει σεζόν όπου ο Ολυμπιακός είχε +37 βαθμούς. Που πέτυχε διπλάσια (82-41, 64-32) ή και παραπάνω (63-30) γκολ. Η μέρα με τη νύχτα. ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ Σεζόν                     Βαθμοί                 Κατάταξη            Γκολ 2012-13                77-40                     (1-6)                      64-32 2013-14                86-66                     (1-4)                      88-57 2014-15                78-66                     (1-2)                      79-59 2015-16                85-55                     (1-2)                      81-72 2016-17                67-57                     (1-3)                      57-45 2017-18                57-32                     (3-11)                    63-30 2018-19                75-36                     (2-8)                      71-38 2019-20                91-58                     (1-4)                      74-43 2020-21                90-53                     (1-5)                      82-41 2021-22                83-61                     (1-4)                      62-52 2022-23                73-78                     (3-2)                      70-47 2023-24                74-72                     (3-4)                      78-82 2024-25                75-59                     (1-2)                      58-42 2025-26*              25-15                     (1-6)                      23-12 Σύνολο:                1036-748                                              950-652 *Η βαθμολογία 2025-26 αφορά στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα ματς λιγότερο