Λαύριο : Σήκω χόρεψε κουκλί μου

Προπολεμικά διοργανώνονταν από τη Λαυρεωτική Εταιρία ο ετήσιος χορός, ο τρίτος σπουδαιότερος στη χώρα, μετά από αυτούς των Ανακτόρων και της Σχολής Ευελπίδων. Ήταν τόσο σημαντικός, που οδήγησε τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο Χατζιδάκι να δημιουργήσουν το «ποιος είναι απόψε ο τυχερός, στο Λαύριο γίνεται χορός», το οποίο τραγούδησε ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

Τυχερός (δεν τον λες) ήταν ο ΠΑΟΚ, ο οποίος «ταπεινώθηκε» μετά την ΑΕΚ, από μια ομάδα που έχει βάλει πλώρη την τετράδα, που εκφράζει ένα διαφορετικό είδος μπάσκετ. Μια ομάδα που δεν είναι «γκλαμουράτη», αλλά που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Κι είναι αλήθεια πως αν αντί για το ταπεινό Λαύριο οι φανέλες είχαν «βαρύτερο» σήμα, θα αναλώναμε πολλές… οθόνες πληκτρολογίου, για να αναλύσουμε το… θαύμα του Σερέλη.

Το Λαύριο είναι ομάδα που συνδυάζει θέαμα και ουσία, δίχως να παραβλέπει κάτι από τα δύο. Αλτική, εξόχως αθλητική, ομάδα που ψάχνει τον αιφνιδιασμό, με παίκτες που καθένας του μπορεί να είναι σταρ, μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του, να πάρει προσπάθειες.

Ο κόουτς του Λαυρίου μοιάζει να έχει δώσει τον χώρο για να αναπτυχθεί το ταλέντο των παικτών του, δίχως όμως να είναι ανεξέλεγκτο, ακόμα κι όταν βρίσκονται πάνω στο παρκέ πέντε… τρελο-Αμερικανοί. Κι αν εξαιρέσει κανείς την… ανορθογραφία με τον Άρη, το Λαύριο έχει πετύχει πολλές κι εντυπωσιακές νίκες, εξ ου και το πλασάρισμά του στην πρώτη τετράδα.

Με τον Άρη να βολοδέρνει και να έχουν ουσιαστικό στόχο την παραμονή στην κατηγορία, τον ΠΑΟΚ να είναι κατώτερος των προσδοκιών (παρά τις πέντε σερί νίκες, που διακόπηκαν στο Λαύριο με… σκληρό τρόπο), πλέον είναι υποχρεωτικό να ασχοληθούμε με τις νέες… δυνάμεις του αθλήματος, ήτοι το Λαύριο, τον Προμηθέα.

Πόσο θα αντέξουν σε βάθος χρόνου δεν γνωρίζουμε, για την ώρα όμως μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ότι το Λαύριο είναι ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις, κάνει σωστές επιλογές ξένων, έχει βρει χημεία, έχει ανθρώπους που βάζουν τακτικούς στόχους. Ποιος μπορεί να είναι ο στρατηγικός στόχος, θα απαντήσουν οι ίδιοι, κάνουν όμως ένα βήμα τη φορά και φαίνεται να πατούν γερά στα πόδια τους.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Πολλά κομμάτια συνθέτουν το παζλ, εμείς θα απομονώσουμε ένα: Είναι ομάδα που έχει εμπιστευτεί εδώ και χρόνια έναν προπονητή, ο οποίος ούτε όνομα, ούτε προϋπηρεσία είχε. Μαζί «μεγαλώνουν» και μεγαλώνουν όμορφα. Και τα ομορφότερα είναι αυτά που ακολουθούν, αυτά που δεν έχουν ζήσει ακόμα…