Οι «ανήσυχοι» και η ανασύνταξη που δεν συμφέρει

Ο Ολυμπιακός είναι ένας ιδιαίτερος σύλλογος. Για εκείνους που δεν είναι οπαδοί του ή που δεν ζουν την καθημερινότητά του, φαντάζει ως ένας οργανισμός γεμάτος περίσσια αυτοπεποίθηση, περίσσιο εγωισμό, υπέρμετρη σιγουριά, υπέρογκα «θέλω» και «πρέπει», υπέρμετρη δίψα και πείνα για νίκες και τίτλους παντού. Ενας σύλλογος ταγμένος στην επιτυχία, στις διακρίσεις, στις πρωτιές. Οι εχθροί του, δε, χρησιμοποιούν μια σειρά από «κοσμητικά», σε διαφορετικό ύφος, τόνο, λεξιλόγιο από τα παραπάνω.

Ο καθένας από την πλευρά του έχει τα δίκια του. Ο καθένας προσπαθεί να βρει κάτι στο οποίο είναι «καλύτερος» από τον Ολυμπιακό. Στο οποίο να υπερέχει του Ολυμπιακού. Και κατά τα ψέματα, επειδή ο μεγάλος «πόνος» όλων είναι το ποδόσφαιρο, ο καθένας προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξύγκι, για να επιχειρηματολογήσει εναντίον της ομάδας του Μεγάλου Λιμανιού. Είναι ο πόνος του καθενός να στηρίξει την ομάδα του κόντρα στον αντίπαλο, προσπαθώντας να τον μειώσει. Είναι το κλασικό «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα».

Ο Ολυμπιακός, ως σύλλογος, ως νοοτροπία, ως μενταλιτέ, δεν έχει πρόβλημα με τον ανταγωνισμό, με τον πρωταθλητισμό, με την «επίθεση». Αντίθετα, επιδιώκει -πάντα επεδίωκε και πάντα θα το κάνει- να είναι σε κατάσταση αντιπαράθεσης, καθώς αυτό τον κρατάει «ζεστό». Τον διατηρεί σε εγρήγορση και τον βάζει σε διαδικασία αντίδρασης και ανασύνταξης. Μια διαδικασία που συχνά είναι «επικίνδυνη», αλλά επιβάλλεται κατά καιρούς.

Οι Ερυθρόλευκοι έχασαν το περσινό πρωτάθλημα από δικά τους λάθη. Πλήρωσαν πάνω από 20.000.000 € σε μεταγραφές (σ.σ. αγορές παικτών, όχι συμβόλαια), απέκτησαν ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής, αλλά η χημεία που δημιουργήθηκε στα αποδυτήρια, σε συνδυασμό με την παρουσία του καταστροφικού Χάσι, επέφεραν μια αναγκαία αλλαγή. Ηταν προφανές πως αυτή η σύσταση ρόστερ δεν είχε καμία δυνατότητα συνέχειας, διότι τα κομμάτια του δυναμικού ήταν τελείως αταίριαστα μεταξύ τους. Το καλοκαίρι, λοιπόν, πάρθηκε η απόφαση ο Ολυμπιακός να κινηθεί ποδοσφαιρικά. Και αυτό έκανε.

Δημιούργησε ένα σύνολο κατά 20+ ποδοσφαιριστές διαφορετικό. Με ποιότητα, ταλέντο, προοπτική. Επέλεξε έναν προπονητή που παίζει το ποδόσφαιρο που αρέσει στον σύλλογο και έχει την ικανότητα να συνθέσει ένα καλό σύνολο για να επαναφέρει τον Ολυμπιακό στη θέση του. Και πράγματι, ο Ολυμπιακός ικανοποιεί το κοινό του με το θέαμα που αποδίδει. Κι όμως, και η φετινή σεζόν δεν συνδυάζεται με πρωτάθλημα. Πράγμα εξαιρετικά σημαντικό και «δύσκολο» για ένα κλαμπ όπως οι Ερυθρόλευκοι. Αλλά αυτή τη φορά, τίποτε δεν έχει σχέση με ό,τι γινόταν πέρυσι.

Ο Ολυμπιακός χάνει το πρωτάθλημα από δικά του λάθη, αλλά και επειδή οι αντίπαλοί του δεν πλήρωσαν τα δικά τους λάθη.. Γιατί δεν τα πλήρωσαν; Αυτό αναζητείστε το μόνοι σας, σε μια αναδρομή στις σκανδαλώδεις αποφάσεις της φετινής σεζόν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ, που κατακτά το τίτλο δεν το κατακτά δίκαια. Οποιος κατακτά τον τίτλο, κάτι έχει κάνει πολύ καλά. Το ίδιο ισχύει για το 3^ο πρωτάθλημα του Δικεφάλου. Προφανώς το ίδιο (και ακόμη περισσότερο) ισχύει και για τα 44 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού. Τα οποία, ως γνωστόν, είναι «κλεμμένα», «ψεύτικα», κλπ κλπ κλπ…

Ο Ολυμπιακός παραδέχεται τον ανταγωνιστή του. Και το κάνει, παρότι έχει τις ενστάσεις του για το σύστημα… υποβοήθησης που έχει στηθεί από τους Θεσσαλονικείς και τη διαβόητη «εξυγίανση». Μία πραγματικότητα, που όσο κι αν δεν αρέσει στο σύστημα ΠΑΟΚ, δεν μπορούν ούτε οι ίδιοι να την αποτάσσουν. Την επιθυμούσαν, την επεδίωκαν όλα αυτά τα χρόνια. Οσο κι αν γίνονται αρκετές -διασκεδαστικές ομολογουμένως- προσπάθειες να φανεί ο ΠΑΟΚ ως και ο… κατατρεγμένος από τη διαιτησία τη φετινή χρονιά.

Εξάλλου, η εύνοια υπήρχε (και) από πέρυσι, ωστόσο λόγω της δικής τους ανοησίας, οι Θεσσαλονικείς έχασαν ένα πρωτάθλημα που μπορούσαν και πιθανόν άξιζαν να πάρουν. Τα περί «κλοπής» τα κατανοώ μόνο ως ανάγκη επεξήγησης της αυτοκτονικής απώλειας, αλλά είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και για να εθελοτυφλεί και να «ταλιμπανιαστεί» ο κόσμος του Δικεφάλου με τη μανία ότι «η πουτάνα η Αθήνα, που μας κυνηγάει». Ένα είδος επικοινωνίας που ταιριάζει στη λογική του συλλόγου.

Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό και το σημερινό παιχνίδι με την ΑΕΚ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς όλο αυτό το πανηγυράκι που έχει στηθεί γύρω από το πόσο… σημαντικό και κρίσιμο είναι το ματς για τους Ερυθρόλευκους. Προφανώς και είναι. Κάθε παιχνίδι είναι. Αυτό είναι που δεν αντιλαμβάνονται οι εκτός Ολυμπιακού παρατηρητές. Στον σύλλογο του Μεγάλου Λιμανιού, δεν χωρούν απώλειες. Είναι μη αποδεκτές και συχνά φέρνουν «φουρτούνες». Δεν είναι θέμα «ποδοσφαιρικής» ή «αντιποδοσφαιρικής» προσέγγισης. Ετσι είναι οι σύλλογοι αυτής της νοοτροπίας. Απαγορεύεται να χάνουν. Και όταν χάνουν, κάποιος φταίει. Ή καλύτερα, φταίνε όλοι. Για αυτό και το «ανάθεμα» δεν κάνει διακρίσεις στον Ολυμπιακό.

Η αναμέτρηση με την ΑΕΚ, λοιπόν, δεν είναι «must win» επειδή ο Ολυμπιακός παίζει με την εν λόγω ομάδα, επειδή δεν την έχει νικήσει στα τελευταία παιχνίδια, επειδή έχασε από τον ΠΑΟΚ, επειδή δεν νίκησε την Ντιναμό. Είναι «must win», επειδή για τον Ολυμπιακό κάθε απώλεια απαγορεύεται. Ασχέτως αν και η ήττα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αθλητισμού, στον Πειραιά έχουν τη δική τους κοσμοθεωρία και για αυτό ο Ολυμπιακός ποτέ δεν μένει άπραγος να κοιτάζει. Οσο, λοιπόν, κι αν κάποιοι προσπαθούν να «βαφτίσουν», να αναγάγουν το σημερινό παιχνίδι σε κάτι εξόχως σημαντικό, καλά κάνουν και το επιχειρούν. Ετσι, είναι. Αλλά χρησιμοποιούν τους λάθος λόγους.

Ο Ολυμπιακός θέλει να νικήσει την ΑΕΚ γιατί αυτό κάνει. Παίζει για να νικήσει. Ασχέτως αντιπάλου. Η μη νίκη, ειδικά σε ένα μεγάλο παιχνίδι σαν αυτό, είναι πρόβλημα. Και δεν γίνεται αποδεκτό εύκολα. Άλλο αυτό κι άλλο να διαπιστώνεις ότι κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν το παιχνίδι ως «δίχως αύριο»! Και αύριο και μεθαύριο και παραμεθαύριο θα έχει ο Ολυμπιακός. Εξάλλου, ειδικά φέτος έχουν γίνει κινήσεις που ουσιαστικά θεμελιώνουν το αύριο. Βάζουν τις βάσεις για την επιστροφή της ομάδας του Μεγάλου Λιμανιού στη φυσική της θέση.

Πέρα, λοιπόν, από το τι θα γίνει στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, εκείνο που θα μείνει από τη φετινή σεζόν (που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη), είναι ότι ο Ολυμπιακός έκανε αυτή την ανασύνταξη που ξεκίνησε πέρυσι. Εκανε το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να ανέβει στην κορυφή. Σε κανέναν δεν αρέσει η αναβολή της επιστροφής, αλλά όπως και να έχει, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο…

Οσοι, λοιπόν, από τους αντιπάλους του Ολυμπιακού έχουν άγχος εάν θα μείνει ή θα φύγει ο Μαρτίνς, εάν θα μείνουν ή θα αλλάξουν οι παίκτες που έχει στο ρόστερ του, εάν θα μπει και πάλι σε διαδικασία ανασύνταξης, καλό θα είναι να μην εύχονται και να μην περιμένουν πράγματα που δεν καταλαβαίνουν. Ας… απολαύσουν τη δεύτερη (συλλεκτικής σημασίας) χρονιά του Ολυμπιακού χωρίς πρωτάθλημα και ας αφήσουν τις αγωνίες για τον Ολυμπιακό. Θα βρουν τον δρόμο τους και οι Πειραιώτες, που θα πάει… Ας μην ανησυχούν τόσο πολύ οι αντίπαλοί του. Ας ζήσουν τα χαρά τους…

ΥΓ. Ο Πέδρο Μαρτίνς θέλει ο Ολυμπιακός να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Και πολύ καλά κάνει. Αυτό, άλλωστε, είναι και το ζητούμενο για τους οπαδούς του. Να χαίρονται το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα τους και να κατακτούν τίτλους. Ωστόσο τα ντέρμπι δεν κερδίζονται μόνο με καλό ποδόσφαιρο. Χρειάζεται και μυαλό. Ο Ολυμπιακός έχει πληρώσει την απειρία του ως σύνολο τη φετινή σεζόν, χάνοντας νίκες που άξιζε στα μεγάλα παιχνίδια. Τώρα ήρθε η ώρα να παίξει έξυπνα και να νικήσει. Αντιμετωπίζει μια ομάδα λιγότερο ποιοτική, που όμως διαθέτει στο πάγκο της τον μετρ της προβοκάτσιας και του κλεφτοπολέμου.

ΥΓ2. Το σημείωνα και χθες, το επαναλαμβάνω και σήμερα. Ο Ολυμπιακός, ως νέο και αρκετά άπειρο σύνολο, έχει ανάγκη τη νίκη επί της ΑΕΚ, για να κάνει κάτι σημαντικό και στο Κίεβο. Και αυτός είναι ένας εξόχως σημαντικός λόγος για τη νίκη επί της Ενωσης. Η ψυχολογική ανάταση είναι απαραίτητη, για να επανέλθει η κανονικότητα.

ΥΓ3. Είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι σε… τέλμα. Κατάντια λέμε. Κάτι που φάνηκε και από το γεγονός ότι μεσοβδόμαδα, στην αναμέτρηση με την Ντιναμό Κιέβου, παρέταξε στο χορτάρι την 6^η πιο νεανική ομάδα στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Η απόλυτη επιβεβαίωση της θεωρίας «τίποτε δεν έγινε σωστά, ο Ολυμπιακός δεν έχει μέλλον με αυτό το ρόστερ και αυτόν τον προπονητή». Να φύγουν όλοι, λοιπόν…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ4. Η διοίκηση του Ολυμπιακού και προσωπικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχουν πάρει μεγάλα ρίσκα, τόσο πέρυσι όσο και φέτος. Αλλά αυτό που έχει δημιουργήσει η ομάδα του Πειραιά την τρέχουσα σεζόν, γίνεται προσπάθεια από εξωτερικούς… αναλυτές να «μικρύνει», να υποτιμηθεί. Ο λόγος σαφής. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγάλο. Και δεν συμφέρει…