Η αλήθεια δεν μπορεί να είναι απόρρητη

Για την ουσία της υπόθεσης, για την ταμπακιέρα, για το τι παίχτηκε με την πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία σιωπή. Ένοχη σιωπή.

Εμείς δεν θα κάτσουμε εδώ να ασχοληθούμε με το τυπικό μέρος της υπόθεσης. Για το ότι η Βουλή έχει δικαίωμα πρόσβασης σε απόρρητα έγγραφα. Για το ότι απόρρητα έγγραφα πολλάκις έχουν βρεθεί στη δημοσιότητα. Για το ότι στην πραγματικότητα η διαβάθμιση «απόρρητο» σημαίνει απλώς ειδικού χειρισμού και όχι ότι πρόκειται για επτασφράγιστο μυστικό από το οποίο θα κινδυνεύσει η… εθνική ασφάλεια.

Θα μιλήσει για την ουσία. Και η ουσία είναι ότι πρέπει επιτέλους να έρθει όλη η αλήθεια στο προσκήνιο. Γιατί οι πολίτες έχουν δικαίωμα να μάθουν και η κυβέρνηση υποχρέωση να ενημερώσει και να πει την αλήθεια:

Την αλήθεια για το γιατί και κάτω από ποιους όρους η ελληνική κυβέρνηση κάνει μπίζνες με τη θεοκρατική δικτατορία της Σαουδικής Αραβίας που παίζει αποσταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Την αλήθεια για το εάν επρόκειτο για όπλα που θα κατέληγαν στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη, που εξελίσσεται σε ανθρωπιστική καταστροφή και στον οποίο η Σαουδική Αραβία έχει παίξει άθλιο ρόλο.

Την αλήθεια για το ρόλο αυτού του απίθανου κ. Βασίλη Παπαδόπουλου που τη μία εμφανίζεται ως παραγωγός φυσιγγίων, τη άλλη ως κατηγορούμενος για σοβαρές παρατυπίες στο πώς εισήγαγε τον εξοπλισμό, την τρίτη ως βασικός συνεργάτης και εκπρόσωπος του Ιβάν Σαββίδη και εσχάτως ως «αντιπρόσωπος» της Σαουδικής Αραβίας.

Την αλήθεια για το γιατί οι ίδιοι οι αξιωματικοί που χειρίζονται αυτές τις υποθέσεις σε επίσημες αναφορές τους έχουν μιλήσει για παρατυπίες.

Την αλήθεια για το γιατί π.χ. όποια επιλογή και εάν γινόταν για το ζήτημα των F-16 το σίγουρο ήταν ότι θα υπήρχαν δουλειές για τις εταιρείες του κ. Κριστιάν Χατζημηνά με τον οποίο συχνά φωτογραφίζεται ο κ. Καμμένος.

Την αλήθεια για το με ποιου τα λεφτά αποφάσισε να πάει να ξεδώσει στο καζίνο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας εκθέτοντας εαυτόν και τη χώρα.

Και κάποτε πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι προσπαθεί να πάει τα πράγματα στη μεταμνημονιακή εποχή. Θα πρέπει κάποτε ότι μια τέτοια διαδρομή έχει ανάγκη από μια λιγότερο τοξική εκδοχή της πολιτικής πρακτικής.

Είτε μιλάμε για την δήθεν αντιμνημονιακή ρητορική ενός ανθρώπου βγαλμένου από τις ακροδεξιές παραδόσεις της ελληνικής Δεξιάς, είτε για το ανεκδιήγητο κιτς των στεφανιών στους Σαλαμινομάχους, είτε για τις εμπλοκές σε δικαστικές υποθέσεις και τις συνομιλίες με ισοβίτες για να δώσουν τη «σωστή» κατάθεση, είτε με τα πέρα δώσε με εμπόρους όπλων, έχουμε να κάνουμε με μια εκδοχή πολιτικής που δεν μπορεί ούτε πρέπει να έχει θέση σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα. Τα τείχη προστασίας απλώς παρατείνουν το πρόβλημα.

Και όσο για το «απόρρητο» ας θυμηθεί και ο πρόεδρος της Βουλής και ο πολυμαθής ΥΠΕΞ την υπόθεση των Pentagon Papers. Όταν ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ αποφάσισε ότι έπρεπε να έρθουν στη δημοσιότητα τα απόρρητα έγγραφα μελέτης του Πενταγώνου για την αμερικανική πολιτική στο Βιετνάμ, ο δρόμος που επέλεξε ήταν να τα δώσει σε γερουσιαστές οι οποίοι καταθέτοντας τα στη Γερουσία τα κατέστησαν και αυτόματα έγγραφα που μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν και έτσι δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες. Θα διωχθεί αλλά στο τέλος θα αθωωθεί και έκτοτε τον θεωρούμε έναν από τους ήρωες της ελεύθερης ενημέρωσης.

MUST READ

Μακάμπι όπως λέμε… Σιένα

Γιατί στο τέλος η αλήθεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι «απόρρητη».

Γράψτε το σχόλιο σας