Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «Κολομβία» κ. Τζανακόπουλε;

Την ημέρα που η Αριστερά υποκλινόταν στη μνήμη του ανθρώπου που έφερε τον «αυριανισμό» στα ελληνικά ΜΜΕ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος αποφάσισε να μιμηθεί τον αποθανόντα Γ. Κουρή σε πρακτικές όπως η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η σπίλωση υπολήψεων.

Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεργάζεται με τους «αυριανιστές» του Kontra Channel, τώρα που εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση για αναβαθμισμένο και προπαντός φιλοκυβερνητικό δελτίο ειδήσεων.

Πριν από δύο μέρες ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήρε τηλέφωνο τον Δημήτρη Τζανακόπουλο. Για να τον πάρει τηλέφωνο σημαίνει ότι γνωρίζονται και ότι έχουν ξαναμιλήσει.

Ο ίδιος ο Μαρινάκης έχει πει κατ’ επανάληψη ότι έχει επισκεφτεί το Μαξίμου «από την μπροστινή πόρτα». Πράγμα λογικό όταν μιλάμε για έναν επιχειρηματία, με δημόσια παρουσία, που στον προηγούμενο διαγωνισμό είχε πάρει τηλεοπτική άδεια, αφού οι αρμόδιες αρχές έλεγξαν την προέλευση των χρημάτων του και το είδος των δραστηριοτήτων του.

Και τέλος πάντων δεν είναι παράλογο οι επιχειρηματίες να μιλούν με υπουργούς και πρωθυπουργούς (πρόβλημα είναι να συναλλάσσονται μαζί τους…).

Ο Μαρινάκης πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να μάθει ποιος έγραψε το non-paper του Μαξίμου που τον αποκαλούσε «ναρκέμπορα» που έχει ως «φυσικό χώρο τα δικαστήρια», για να κάνει μήνυση.

Γιατί ναι, εάν θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κράτος δικαίου κανείς δεν μπορεί να αποκαλεί κάποιον «ναρκέμπορα» όσο δεν υπάρχει τελεσίδικη καταδίκη που να το τεκμηριώνει.

Για την ακρίβεια είναι επικίνδυνο και θεωρείται παρέμβαση στη δικαιοσύνη να βγαίνει υπουργός και να προκαταλαμβάνει αποφάσεις της δικαιοσύνης. Και δεν το λέω εγώ, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για Ανθρώπινα Δικαιώματα το λέει και ο κ. Τζανακόπουλος που είναι νομικός μπορεί να ανατρέξει σε σχετική καταδικαστική απόφαση του.

Και το γραφείο του πρωθυπουργού είναι κράτος, οι υπουργοί είναι κράτος, ένας οποιοσδήποτε άλλος, όποια ιδιότητα κι αν έχει, επιχειρηματίας, καθηγητής, εργάτης, οποιοδήποτε, είναι πολίτης. Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια αξιωματούχους της πολιτείας να ειρωνεύονται πολίτες, να βρίζουν πολίτες, ακόμη και να μηνύουν πολίτες επειδή τους ασκούν κριτική.

Κι αυτές οι συμπεριφορές αντί να προβληματίζουν κλιμακώνονται. Και δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να γνωρίζεις ότι η συμπεριφορά της πολιτείας δεν μπορεί να συγκρίνεται ή να συμψηφίζεται με τις αντιδράσεις του πολίτη διότι δεν είναι ίσα κι όμοια.

Κι αυτό μας αφορά όλους, χωρίς εξαιρέσεις ανάλογα με τα γούστα του καθενός, όπως συμβαίνει στον κανονικό κόσμο.

Ο Τζανακόπουλος δεν απάντησε, αλλά αμέσως σήκωσε τουίτ λέγοντας ότι «απειλήθηκε». Από πότε είναι απειλή να σε ρωτάει κάποιος, πώς βγήκε μια ανακοίνωση που τον δυσφημεί και τον συκοφαντεί; Μια ανακοίνωση από το γραφείο τύπου του γραφείου του πρωθυπουργού, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, από τον πρωθυπουργό της χώρας;

Σαν μην έφτανε αυτό, ο Τζανακόπουλος βγήκε και ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αφήσει την Ελλάδα να γίνει Κολομβία. Και ότι θα κάνει μήνυση στον Μαρινάκη. Σε ποιά βάση θα γίνει η μήνυση;

Και αναρωτιέται κανείς τελικά, τι είναι «Κολομβία»;

Μήπως είναι «Κολομβία» το να βγαίνει το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού και υπουργοί και να βγάζουν ετυμηγορίες για υποθέσεις που δεν έχουν φτάσει καν στο δικαστήριο γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους κάθε έννοια «τεκμηρίου αθωότητας»;

Μήπως είναι «Κολομβία» η σαφής παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης και η «υπόδειξη» ότι η κυβέρνηση θέλει τα δικαστήρια να βγάζουν συγκεκριμένες αποφάσεις;

Μήπως είναι «Κολομβία» να αξιοποιείται μια κορυφαία στιγμή ενημέρωσης, όπως είναι η ενημέρωση των πολιτικών συντακτών για να εξαπολυθούν ύβρεις και συκοφαντίες;

Και σε τελική ανάλυση ποιος είναι ο κ. Τζανακόπουλος και από πού αντλεί το «ηθικό πλεονέκτημα» να είναι τιμητής των πάντων; Στέλεχος του κομματικού σωλήνα ήταν στη νεολαία, που είδε μετά το 2012 το όραμα της εξουσίας να έρχεται και προσκολλήθηκε σε αυτό.

Που μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε ιδιαίτερα στις καλές του σχέσεις με τον Τσίπρα, αλλά και σε διάφορες «παρέες» όπως αυτή της Νομικής Κομοτηνής και γενικά δεν έχει κρύψει τη φιλοδοξία του. Που ξεπέρασε γρήγορα την «κατάθλιψη» του καλοκαιριού του 2015 για να αγκαλιάσει τις χαρές της εξουσίας.

Σήμερα πολλοί θυμήθηκαν την «Αυριανή». Το πώς κατασκεύαζε ειδήσεις, σπίλωνε υπολήψεις, χυδαιολογούσε, συκοφαντούσε, «δολοφονούσε χαρακτήρες».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Σήμερα, το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται κυνικά ως «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» μιας κυβέρνησης που εφάρμοσε τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκε, είναι έτοιμη να δώσει «γη και ύδωρ» στους επενδυτές της αρεσκείας της και ρίχνει προκαταβολική λάσπη μπας και καλύψει τους «σκελετούς στη δική της ντουλάπα».