ΔΕΚΑΡΙΑ
Την ονομάζω τη χειρότερη δυνατή γιατί πραγματικά δεν αξίζει σε ένα μέγεθος σαν τον Παναθηναϊκό να φυτοζωεί και να είναι έρμαιο των διαθέσεων...
Πρώτη μέρα του χρόνου σήμερα. Το 2018 είναι πλέον γεγονός και είναι μια χρονιά στην οποία συμπληρώνονται 110 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού. Μπορεί ο τίτλος να ακούγεται υπερβολικός, αφού σίγουρα σε έναν και πλέον αιώνα ζωής ο Αθηναϊκός Σύλλογος θα έχει βρεθεί αντιμέτωπος με σοβαρά και μεγάλα ζητήματα, πιθανότατα μεγαλύτερα και από τα τωρινά.
Επειδή όμως οι συνθήκες κάθε εποχής διαφέρουν, για παράδειγμα άλλες οι υποχρεώσεις και οι απαιτήσεις σε εποχές ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και άλλες τώρα σε εποχές άκρατου επαγγελματισμού, αναλογικά το τώρα είναι δυσκολότερο από το τότε. Το όραμα του ιδρυτή του συλλόγου Γιώργου Καλαφάτη, ο οποίος το 1908 ίδρυσε το νέο τότε ποδοσφαιρικό σύλλογο και το οποίο υπηρέτησαν κατά καιρούς μεγάλες διοικητικές μορφές, βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο. Η ομάδα του ποδοσφαίρου παραμένει ακέφαλη πλέον των τριών μηνών, με αβέβαιο μέλλον, χωρίς ελπίδα ανάκαμψης και σε μία κατάσταση που θυμίζει ώρα με την ώρα, όλο και περισσότερο, καζάνι που βράζει.
Το 2018 φαίνεται πως θα είναι χρονιά κομβική για το μέλλον του Σωματείου. Ο λόγος; Γιατί είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο, οι εξελίξεις θα είναι άμεσες και ραγδαίες. Στην πρώτη περίπτωση, την αρνητική, εκείνη δηλαδή στην οποία δεν θα βρεθεί λύση, τα χρήματα που απαιτούνται δεν θα μπουν στα ταμεία, η ομάδα θα απειληθεί με αφανισμό. Μη γελιέστε, η υπομονή όλων όσων έχουν να λαμβάνουν ποσά από τον Παναθηναϊκό εξαντλείται και δεν πρόκειται να δέχονται διαρκώς τις αλλαγές που τους προτείνονται σε καταβολές και διακανονισμούς. Για να γίνει το κακό αρκεί ένας μόνο από όλους αυτούς να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και τότε η έκρηξη θα είναι γεγονός.
Στη δεύτερη περίπτωση, τη θετική, εκείνη δηλαδή στην οποία η ομάδα θα βρει στο πρόσωπο ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων τη λύση, τα πράγματα θα είναι διαφορετικά την επόμενη μέρα. Τα χρέη θα μπουν σε μία σειρά, ο οργανισμός Παναθηναϊκός θα επανέλθει στην κανονικότητα και θα μπορέσει να κάνει ένα σχεδιασμό για τα επόμενα χρόνια, ικανό να τον επαναφέρει σε τροχιά τίτλων.
Εκτός από τις παραπάνω περιπτώσεις βέβαια υπάρχει και μία τρίτη μεσοβέζικη και κατά τη γνώμη μου η χειρότερη όλων. Ποια είναι αυτή; Να συνεχίσει να συμπεριφέρεται ο Σύλλογος ως το παζάρι με τις ευκαιρίες για όλους τους υπόλοιπους, δηλαδή ελάτε να πάρετε όποιον παίκτη θέλετε και πληρώστε όσο θέλετε, να θυμίζει στις πρακτικές του μικρή ομάδα και να προσπαθεί να σώσει τη χρονιά με αλχημείες και προσευχές.
Την ονομάζω τη χειρότερη δυνατή γιατί πραγματικά δεν αξίζει σε ένα μέγεθος σαν τον Παναθηναϊκό να φυτοζωεί και να είναι έρμαιο των διαθέσεων, των ορέξεων και των καπρίτσιων, διοικητικών νάνων που απλά έτυχε να βρεθούν στη θέση του προέδρου του. Με την ελπίδα η χρονιά που μόλις ανέτειλε να φέρει τη λύση, όποια και αν είναι αυτή, ας ευχηθούμε το καλύτερο για την ομάδα μας.
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
