ΑΕΚ : Όταν ο Χιμένεθ αφήνει τους νεωτερισμούς στην άκρη

Η πρόκριση στην νοκ-άουτ φάση των «32» του Γιουρόπα Λιγκ πρωταρχικά και κατ επέκταση η διατήρηση του αήττητου, αποτελούν από πλευράς αυτοπεποίθησης, το πρώτο βήμα προς τον μεγάλο στόχο που δεν είναι άλλος από την κορυφή στην Ελλάδα!

Γιατί καλή, χρυσή, η Ευρώπη, αλλά η Ένωση καίγεται να να ανακτήσει τα πρωτεία εντός συνόρων, κυρίως για λόγους πρεστίζ, αλλά και για να αυξήσει τις πιθανότητες επιστροφής στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, που θα γεμίσει τα ταμεία της και θα της δώσει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα για το μέλλον σε σχέση με τους υπόλοιπους συνδιεκδικητές. Ένα προνόμιο που τα τελευταία χρόνια απολάμβανε κατά αποκλειστικότητα ο Ολυμπιακός.

Οι επιλογές του!

Για την ενδεκάδα που είδαμε στο χορτάρι του Ερνστ Χάπελ Στάντιον, ελάχιστοι θα είχαν αντιρρήσεις. Ο τεχνικός της ΑΕΚ κατάφερε να χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα όλα τα βαριά χαρτιά του στην επίθεση σ’ ένα 3-5-2 δίχως να χαλάσει η ισορροπία της ομάδας. Από τα πόδια του Λιβάϊα ξεκινούσε οτιδήποτε καλό από τη μέση και μπροστά, ο Αραούχο βρέθηκε δύο φορές φάτσα με το γκολ και ο Χριστοδουλόπουλος, από θέση εσωτερικού δεξιού χαφ και όχι επιτελικού μέσου, μπορεί να μην βρέθηκε στην καλύτερη του μέρα και να άφηνε ανολοκλήρωτες τις προσπάθειες του (σ.σ. μόνιμο πρόβλημα τα προηγούμενα χρόνια), αλλά απασχολούσε την αυστριακή άμυνα, που δεν έπαιρνε το ρίσκο να ανέβει πιο ψηλά και να πιέσει!

Η αλλαγή του με τον Μπακασέτα στο 64’ είχε ως στόχο να αυξήσει το ποσοστό κατοχής μπάλας μ’ έναν ξεκούραστο χαφ, που περισσότερο παίζει με τη μπάλα στα πόδια παρά στο χώρο, έχει καλύτερη κάθετη πάσα και θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί καλύτερα τους χώρους που θα άφηναν στα μετόπισθεν οι γηπεδούχοι,στην προσπάθεια τους να πετύχουν γκολ πρόκρισης.

Κι όσο κι αν δεν άρεσε στον Αραούχο και η δική του αντικατάσταση με τον ταχύτατο Κλωναρίδη, ακριβώς τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε! Η ΑΕΚ μπορεί τελικά να μην σκόραρε, αν και τις παρουσιάστηκαν οι ευκαιρίες, αλλά το κοουτσάρισμα του Χιμένεθ μέσα στο παιχνίδι σε συνδυασμό με το το τακτικό πλάνο της συντηρητικής προσέγγισης του ματς από την αρχή με τους πέντε στην άμυνα, άφησαν την Αούστρια, που καιγόταν για τη νίκη και μπροστά στους δικούς της οπαδούς, χωρίς τελική προσπάθεια στον στόχο για ενενήντα ολόκληρα λεπτά!

Holzhauser… off!

Σ’αυτό συνέβαλε μάλιστα και η απενεργοποίηση του περισσότερο deep lying playmaker και λιγότερο αμυντικού χαφ της ομάδας της Βιέννης και μέχρι πρότινος μόνο φαντάζομαι, μετά τη χθεσινή του εμφάνιση, μετεγγραφικού στόχου της ΑΕΚ, Ράφαελ Χολτσχάουζερ.

Ο Χιμένεθ πέταξε πάνω του, κυρίως τον Λιβάϊα κάθε φορά που ο αρχηγός των Αυστριακών έπαιρνε τη μπάλα, με αποτέλεσμα να τον αναγκάσει να γυρνάει σχεδόν μέσα στη δική του περιοχή για να τροφοδοτηθεί. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να κοπούν σε μεγάλο βαθμό οι μακρινές μεταβιβάσεις του και παράλληλα να μεγαλώσουν οι αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές της ομάδας του Τόρστεν Φινκ.

Γαλανόπουλος… on!

Και γιατί να αποτελεί διακαής πόθος της ΑΕΚ ο Χολτσχάουζερ, όταν η απόκτηση του θα στερήσει πιθανότατα χρόνο συμμετοχής από τον χθεσινό εξαιρετικό Κώστα Γαλανόπουλο; Στα 19 του, πήρε ως αριστερός εσωτερικός μέσος, την θέση του τραυματία Γιακομπ Γιόχανσον, ενός εκ των κορυφαίων κεντρικών χαφ του ελληνικού πρωταθλήματος και ήρωα της Εθνικής Σουηδίας στην ιστορική πρόκριση επί της Ιταλίας στα μπαράζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου και όχι μόνο κάλυψε το κενό, αλλά έδωσε και κάτι παραπάνω.

Ξαφνικά, το μεγάλο μειονέκτημα του πιτσιρικά από τις ακαδημίες της ΑΕΚ, που ήταν η εγκατάλειψη του χώρου ευθύνης του στην μεσαία γραμμή, τρέχοντας σαν χαρούμενο κουτάβι πίσω από την μπάλα, εξαφανίστηκε και στη θέση του εμφανίστηκε το πλεονέκτημα της προσήλωσης στο τακτικό πλάνο.

Κι εκεί που η τελική επιλογή πάσας αποτελούσε πονοκέφαλο για τον μικρό, αίφνης, η ωριμότητα, η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό χαρακτήριζαν τις προσπάθειες του σε ολόκληρη την αναμέτρηση!Για το ταλέντο, την ενέργεια, το πάθος και την αυταπάρνηση στον αγωνιστικό χώρο δεν τέθηκε άλλωστε ποτέ θέμα για τον Γαλανόπουλο.

Τελευταία έξοδος: Παναγιώτης Τσιντώτας

Αντιθέτως, τέθηκε θέμα ετοιμότητας για τον Παναγιώτη Τσιντώτα στο ευρωπαϊκό του ντεμπούτο αντί του, για εξωαγωνιστικούς λόγους, παραγκωνισμένου, Γιάννη Ανέστη. Παρ΄ όλα αυτά, ο 24χρονος τερματοφύλακας ανταποκρίθηκε απολύτως στις απαιτήσεις της περίστασης. Μπορεί να μην πιέστηκε ιδιαίτερα, αλλά η παρουσία του ενέπνεε εμπιστοσύνη, έδινε κατευθύνσεις στην άμυνα του και η έξοδος του στην τελευταία στατική φάση του ματς αποτέλεσε τελικά σήμα κατατεθέν της αυτοπεποίθησης με την οποία αγωνίστηκε.

Εκεί που η μπάλα έκαιγε, η ψυχή των οπαδών της ΑΕΚ πήγαινε στην Κούλουρη και η σκέψη όλων ανέτρεχε στη φετινή αδυναμία της ομάδας να αμυνθεί σωστά σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, ο πρώην γκολκίπερ του Λεβαδειακού έκανε μια μικρή… βόλτα από την γραμμή της εστίας του έως το όριο της περιοχής και μέσα σ’ ένα σωρό σώματα κατάφερνε, όχι να απομακρύνει, αλλά να μπλοκάρει και να «τελειώσει» το ματς!

Πόσες φορές να ακούστηκε άραγε απ΄άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη την Ελλάδα το «μπράβο ρε Παναγιώτη»; Και με όλη την εκτίμηση που έχω στο ταλέντο, αλλά και την προσφορά του Ανέστη, αυτή την φάση δεν την έχει στο ρεπερτόριο του και είναι μία αδυναμία που και ο ίδιος την γνωρίζει πολύ καλά!

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Υ.Γ. Βλέπεις το αρχοντικό στυλ του Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι στο χορτάρι, τον μαεστρικό τρόπο που κατευθύνει την άμυνα, το timing στα μαρκαρίσματα και τα άλματα, την ικανότητα του να κατεβάζει τη μπάλα με το κεφάλι ψηλά και δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς που θα είχε φτάσει αγωνιστικά αν δεν ήταν τόσο εύθραυστος, αλλά και τόσο εκνευριστικά άτυχος με τους διαδοχικούς τραυματισμούς στην διάρκεια της καριέρας του.

Γράψτε το σχόλιο σας