ΑΕΚ στους 32 : Γιορτή, συγκίνηση και διαβατήριο για νέα εποχή

Περίεργη ημέρα η χθεσινή. Τυχαίνει πριν από μερικά ματς που έχεις μια νευρικότητα, μια υπερένταση, σε όλους δε συμβαίνει; Όλα κάπως θα φταίνε. Που πριν φύγω με ρώτησε η φίλη «Πας Φιλαδέλφεια στο γήπεδό σας;» με αγνή απορία. Που είχε κίνηση. Που έκανε κρύο. Που τα καφέ ήταν φίσκα.

Καταλήξαμε σε ένα καφενείο, από τα πολύ τίμια, στη μια γωνία παππούδες να παίζουν πρέφα σε τραπέζι με πράσινη τσόχα, στην άλλη οι νεολαίοι της Original. Τσίπουρα-μεζέδες-καφέδες και σχολιασμός… καφενείου.

Τα υπόλοιπα ήταν όλα παγωμένα. Παγωμένη η Βιέννη, παγωμένη η αγωνία μας, παγωμένες οι ανάσες των παικτών. Η δυναμική αρχή της ΑΕΚ αναπτέρωσε το ηθικό μας, η -σταθερά- εξαιρετική παρουσία του Μπακάκη, η αγωνιστική συμπεριφορά του Βράνιες -ο οποίος έπαιξε ένα δυνατό ματς, με σωστή αναλογία ομαδικού πνεύματος και… προσωπικού στοιχήματος, οι σωστές παρεμβάσεις Σιμόες και ενός αρκετά συγκεντρωμένου Γαλανόπουλου, οι κινήσεις… συντονισμού του Λιβάγια κι οι Λόπες, Χριστοδουλόπουλος σε ετοιμότητα, έδωσαν στην ΑΕΚ αέρα καλοκουρδισμένης ομάδας. Στην κορυφή της επίθεσης ο Αραούχο, με ένα άουτ στο 15′ που μας έσφιξε τα στομάχια, ένα χαμένο φάουλ του Λάζαρου κι ένα -επίσης-άουτ- του Γαλανόπουλου από τα πρώτα λεπτά του ματς, η ΑΕΚ έδειξε πως πάει για τη νίκη.

Και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο. Ανάμεσα σε καντήλια για το… άχαστο του Αραούχο στο 15′, το οποίο οπωσδήποτε θα έδινε πάσα σε ένα πιο αεράτο δεύτερο ημίχρονο.

Κι έρχεται το δεύτερο κι οι Αυστριακοί ανέβασαν στροφές κι έχουν οι δικοί μας την φάτσα «στα Πεστά και στο Μπιζάνι μάνα μου τι κρύο κάνει», εν τω μεταξύ πήρε ξώφαλτσα η κάμερα ένα πλάνο από τον πάγκο της ΑΕΚ τον Ανέστη κουκουλοφ… κουκουλωμένο σε κιτρινόμαυρη κουβέρτα, μόνο η φουφού του καστανά μας έλειπε, να πούμε. Κι εκεί που έχεις συνηθίσει φέτος την ΑΕΚ στο δεύτερο συνήθως να σκοράρει, ξαφνικά βλέπεις να κατεβάζει ρυθμό. Παρεμπιπτόντως, πρέπει το χορτάρι να γλιστρούσε σαν διάολος, οπότε βλέπαμε ανά περιπτώσεις κάτι μεταξύ μπάλας και τσάμικου είσοδος-χορός ελεύθερα.

Λιβάγια βγαίνει, Μπακασέτας μπαίνει. Μπακασέτας φιλότιμος και με σταθερή βελτίωση, αλλά με άνευρο σουτ, που όμως μπήκε ξεκούραστος και βοήθησε σε μία κάποια αποκατάσταση του ρυθμού. Ή του συντονισμού, τέλος πάντων.

Αλλά το κρύο παρέμενε τόσο τσουχτερό, που για να ζεσταθούν οι παίκτες μπήκε κι ο Κλωναρίδης λίγο πιο μετά, ενισχυμένο παλτό για τον αυστριακό χειμώνα. Τέλος πάντων…

Εν συνεχεία Κονέ, σε μία διαρκή προσπάθεια να βρει… τον εαυτό του ξανά στο γήπεδο, η οποία να πούμε ότι καλά πάει, η ΑΕΚ να βαρυγκωμεί μέχρι το τελευταίο λεπτό, η Αούστρια να πολεμά -να τα λέμε όλα- με δύναμη και ένταση, επίσης μέχρι τέλους.

Και το σφυρίζει -Σφύρα το ρε! Σφύρα το! Λευκή ισοπαλία, 0-0. Και γίνεται της γης το μαδιάμ στο καφενείο, απ’έξω ακούγονταν ιαχές, μέσα αγκαλιαζόμασταν, ο καφετζής έδινε στα τραπέζια κάτι τσίπουρα, μας έλεγε ότι φέραμε γούρι, άρχισαν να σκάνε τα πρώτα τηλέφωνα να πούμε για χιλιοστή φορά ο ένας στον άλλον πως περάσαμε, οι παίκτες να αγκαλιάζονται κι εκείνοι.

Υπέροχες, μεγάλες στιγμές. Ιστορικές για την ΑΕΚ. Για την φετινή πολύ καλή, γερή, σταθερή ΑΕΚ. Για την ΑΕΚ που έβγαλε διαβατήριο -ελπίζουμε- για να πάει σε μία νέα εποχή, για τον κόσμο της που καμιά φορά, έτσι όμορφα κι έτσι ανθρώπινα παίρνει χαρές από εκείνες που αντανακλαστικά φέρνουν στο μυαλό προσωπικές υποθέσεις: Παππού, μακάρι να το έβλεπες αυτό το χθεσινό.

Ειδική αναφορά στον Παναγιώτη Τσιντώτα. Ο 24χρονος τερματοφύλακας, που χθες αγωνίστηκε πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων και -φυσικά με δεδομένη την καλά οργανωμένη άμυνα- έδειξε πως μπορεί να αντεπεξέλθει με τίμια τεχνική και χαρακτήρα. Καλή εμφάνιση, ελπίζουμε να δούμε πολλά ακόμα.

MUST READ

Η σιγουριά από το πρώτο λεπτό, η ομιλία στα πέναλτι, η αγωνία του Μαρινάκη και η Μίλαν που προτιμούσαν οι ερυθρόλευκοι

Τέλος πάντων, η ΑΕΚ προκρίθηκε. Χθες ήταν νύχτα γιορτινή. Ραντεβού στα καλύτερα που περιμένουμε να έρθουν.

Γράψτε το σχόλιο σας