Ο ταρίφας μου έριξε κατάρα στην ΑΕΚ

Ο ταρίφας μου έριξε κατάρα στην ΑΕΚ

Όλα τα όμορφα πράγματα σε αυτήν την ζωή είναι κίτρινα: Η ΑΕΚ, τα σωστά τσιγάρα, το Kill Bill και τα ταξί.

Από Φιλαδέλφεια, λοιπόν, έχουμε μπουκάρει 4 άτομα σε ένα ταξί να πάμε ΟΑΚΑ. Μπροστά εγώ, πίσω οι άλλοι τρεις, μαζί με τον κύριο ταρίφα σύνολο 5 νομά σ’ένα ταξί. Εμείς την είχαμε καταφανώς ακούσει από κάτι σφηνάκια βότκα.

Τα αγόρια στο πίσω κάθισμα να κελαηδάνε: Φιλαδέλφεια, αδερφέ, εδώ όλοι ΑΕΚ, αδερφέ, κι είσαι και σε κίτρινο αμάξι, ρε τυχερέ (!) και εσύ, αδερφέ, σίγουρα θα μας φέρεις γούρι σήμερα που παίζουμε κρίσιμο αγώνα!

Αλλά ο ταρίφας τίποτα, ούτε που έκραζε, ούτε που λαλούσε. Κουβέντα στα αγόρια.Οπότε τον ρωτάω τι ομάδα είναι.

«Παλιά ήμουν ΑΕΚ, τώρα; Τώρα με όποιον παίζει καλύτερα».
«Φίλε».

Πετάγεται, λοιπόν, το πίσω κάθισμα.

«Φίλε, εμείς κάναμε 1000 χιλιόμετρα για την ΑΕΚ και μόλις τελειώσει το ματς θα κάνουμε άλλα 1000 για να γυρίσουμε».

Ο κύριος ταρίφας με κοιτάζει, τον κοιτώ κι εγώ, χαμογελάει.

«Πάντως φαίνεσαι κι εσύ να είσαι ψαγμένος, να ξέρεις πιάτσα, κόσμο…», του σκάνε οι από πίσω και παίρνει μπρος ο κύριος ταρίφας, σα να του ρίξανε βενζίνη.

«Εγώ» λέει ο 50αρης κύριος ταρίφας με την βαθιά φωνή, «έτρεχα νύχτα, είχα 25 μαγαζιά τζόγου, έχω δει τη νύχτα, αλλά τα έχασα».
«Αααα», λέει το πιο μπριόζικο αγόρι του πίσω καθίσματος, «κατάλαβα, ναρκωτικά, ξίδια, γυναίκες, ε;».
«Όχι», λέει ο δύσμοιρος κύριος ταρίφας, αλλά το πίσω κάθισμα δε θα αφήσει την αλήθεια να καταστρέψει μια όμορφη ιστορία.
«Το ταξί δικό σου είναι, φίλε;»
«Της γκόμενας!»
«Δικό σου είναι;»
«Ρε, της γκόμενας, σου λέω!»

Εν τω μεταξύ το πίσω κάθισμα χαιρετιέται με έτερους οδηγούς που κατευθύνονται προς το ΟΑΚΑ, οπότε ο κύριος ταρίφας βρίσκει την ευκαιρία να μου πει:

»Εγώ έχω φτάσει στο πέμπτο πνευματικό στάδιο, βλέπω πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν, καταλαβαίνω πράγματα διαφορετικά».

ΣΟΚ! Μέντιουμ ο ταρίφας και να μην το ξέραμε να μας βγάλει έναν χρησμό, να μας πει πόσο θα λήξει η φάση;

«Ξεκίνησα με όνειρα που έβλεπα και σιγά σιγά έφτασα σε παραπάνω στάδιο. Τώρα μιλάω και με ανθρώπους που δεν υπάρχουν. Μπορώ να μετακινώ αντικείμενα με τη σκέψη μου πλέον».

«Και να σου πω, ρε φίλε» -το πίσω κάθισμα- «εσύ πρέπει να έχεις δει πολλά στην ζωή σου, ε;».

«Φίλε, άμα σου πω εγώ τι έχω δει, θα με πάρεις για τρελό. Δε θα με πιστέψεις».

Εκεί, λοιπόν, που έχει ξεκινήσει να μας λέει κάτι πράγματα φρικτά για: Φαντάσματα-αερικά-δαίμονες-ανώτατα ψυχικά στάδια, μία γκόμενα που είχε η οποία ήταν κι αυτή μπλεγμένη και τρελάθηκε, τρόπους να αντιμετωπίσεις τα φαντάσματα τη νύχτα κι άλλα τέτοια, εγώ σκεφτόμουν πως το μόνο φάντασμα που δεν θέλω να δω μπροστά μου είναι του Μάκη Ψωμιάδη κι οι άλλοι από πίσω είχαν κατουρηθεί απ’τα γέλια.

Φτάνουμε, ωστόσο. Τον σταματάμε απότομα, ρωτάμε πόσα χρωστάμε. Οι άλλοι ακόμα γελάνε. Τον κοιτάζει, «μακάρι να μη σας τύχει τίποτα κακό κι αναγκαστείτε να τα πιστέψετε κι εσείς αυτά».

«Καλή επιτυχία», πρόσθεσε.

Εκείνη τη μέρα χάσαμε 0-2.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ