ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ = Η μητέρα των μαχών, διαχρονικά

Λευτέρης Δούκας 21.10.2017-21:01

Ακόμα κι όταν ο ΠΑΟΚ βρισκόταν 146 βαθμούς μακριά από την κορυφή κι ο γαύρος κατέβαινε με σέντερ φορ τον Κασναφέρη και 10άρι τον Παπαπέτρου άρα άπαντες γνώριζαν εκ των προτέρων το νικητή, αυτό το ματς ήταν αδύνατον να μην ιντριγκάρει την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη… Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θεωρεί τον εαυτό του […]

Ακόμα κι όταν ο ΠΑΟΚ βρισκόταν 146 βαθμούς μακριά από την κορυφή κι ο γαύρος κατέβαινε με σέντερ φορ τον Κασναφέρη και 10άρι τον Παπαπέτρου άρα άπαντες γνώριζαν εκ των προτέρων το νικητή, αυτό το ματς ήταν αδύνατον να μην ιντριγκάρει την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη…

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θεωρεί τον εαυτό του ως τον κορυφαίο ή έστω εκ των κορυφαίων στο επαγγελματικό περιβάλλον που κινείται, για τον ίδιο λόγο που κάθε μάνα θεωρεί το παιδί της ως το ομορφότερο, το εξυπνότερο, το καλύτερο.

Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι το πως προσδιορίζει ο καθένας την πάρτη και το πως ορίζει μια κατάσταση με την οποία είναι άμεσα εμπλεκόμενος, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αξία έχει τι πιστεύουν για σένα και το πως ορίζουν κάθε κατάσταση, οι τρίτοι, οι ουδέτεροι, οι λεγόμενοι παρατηρητές..

Το απόλυτο μπασκετικό ντέρμπι στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ ήταν και παραμένει, το ΠΑΟΚ-Αρης της 10ετίας του 80, μιλάμε για εποχή που ο Άρης δεν είχε αρχίσει να γεμίζει με φανέλες το ταβάνι του Παλέ κι ο ΠΑΟΚ είχε μόλις ένα κύπελλο κι ένα πρωτάθλημα από την εποχή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν έφηβος.

Κι όμως το παιγνίδι εκείνο καθήλωνε όλον τον πληθυσμό της χώρας, το περίμεναν με προσμονή όχι μόνο οι υποστηρικτές των δυο αντιπάλων, αλλά το παρακολουθούσαν με αγωνία Ολυμπιακοί, Παναθηναικοί, ΑΕΚτσήδες, Πανιώνιοι, οι πάντες.

MUST READ

Η βαθμολογία των πλέι οφ της Superleague μετά την νίκη της ΑΕΚ επί του Παναθηναϊκού (pic)

Ήταν τόσο ελκυστικό όλο πακέτο που σε μάγευε, γι αυτό και κατά τη διάρκεια του συμμετείχαν νοερά κι αυτοί, κάποιοι μάλιστα κρυφοταυτίζονταν με έναν εκ των μονομάχων.

Το ντέρμπι που κρίνει πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια είναι το Ολυμπιακός-Παναθηναικός, με το οποίο όμως δε μπορεί να γίνει σύγκριση γιατί απλούστατα αφορά και απασχολεί σχεδόν αποκλειστικά τους οπαδούς των δυο ομάδων, ο ΑΕΚτσης, ο ΠΑΟΚτσης ή ο Αρειανός που θα κάτσουν να το παρακολουθήσουν, θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Εκείνο το ΠΑΟΚ-Αρης το περίμενε πως και πως ο ψαράς στην Κάρπαθο που εκείνη τη μέρα έδινε ρεπό στα ψάρια, ο βοσκός στην Καρδίτσα που μάντρωνε νωρίτερα τα ζωντανά του για να βρει κενή καρέκλα στο καφενείο του χωριού, η μαμά μου, η γιαγιά μου, η γειτόνισσα που μέχρι τότε έβλεπε μπάλα μπάσκετ και νόμιζε πως είναι μεταλλαγμένο πορτοκάλι..

Αυτήν την αίγλη δεν πρόκειται ποτέ έστω και να την προσεγγίσει το πρασινονοκόκκινο ντέρμπι, ακόμα κι αν είναι πιο »χλιδάτο», προσφέρει υψηλότερης ποιότητας θέαμα, παραμένει ωστόσο μια υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης και οι ουδέτεροι »ματάκηδες» θα είναι κατά βάσει μπασκετόφιλοι. Το ΠΑΟΚ-Αρης γέννησε μπασκετόφιλους, γαλούχησε μπασκετικά μια ολόκληρη γενιά, γοήτευσε όλη την Ελλάδα.

Τίτλο που δε μπορούν να κατακτήσουν οι σύγχρονοι διεκδικητές, όσες κούπες κι αν κερδίσουν, όσες τροπαιοθήκες κι αν κατασκευάσουν. γιατί είναι κάτι που υπερβαίνει το βάρος της φανέλας του καθενός, τους τίτλους που έχει κατακτήσει και κάθε άλλη υποκατηγορία όπως το μπάτζετ, η σημασία της αναμέτρησης και το αντικείμενο της διεκδίκησης.

Φτάνουμε λοιπόν στο προκείμενο: Πόσοι Παναθηναικοί, Ολυμπιακοί ή φίλοι του ΠΑΣ άραγε, είδαν τον τελικό του Βόλου πέρσι το Μάιο?

Πόσοι ΠΑΟΚτσήδες, Ολυμπιακοί ή φίλοι του Αστέρα Τρίπολης, θα έβλεπαν έναν αντίστοιχο τελικό αν είχε προκριθεί ο Παναθηναικός?

Πόσοι ΠΑΟΚτσήδες, ΑΕΚτσήδες ή φίλοι του Εργοτέλη, θα παρακολουθούσαν τελικό μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναικού?

Σίγουρα όχι πολλοί, ίσως μερικοί πωρωμένοι με το στοίχημα, κάποιοι αργόσχολοι, ή κάποιος που τον είχε παρατήσει η γκόμενα κι έτυχε να βρει ανοιχτή οθόνη στο μπαρ που πήγε να μπεκρουλιάσει για να ξεχάσει τη στεναχώρια του.

Κι αν για χ-ψ λόγους το έβαζες στο πρόγραμμα και την ίδια ώρα σου πρότεινε η παρέα να πάτε για απογευματινή τσιπουροκατάνυξη, θα έμπαινες σε δίλημμα.

Αυτοί που θα στήνονταν στις οθόνες όμως για να απολαύσουν έναν τελικό με αντιπάλους ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, θα ήταν σίγουρα περισσότεροι..

Η αυριανή αναμέτρηση του Καραισκάκης λοιπόν είναι το απόλυτο Ελληνικό ντέρμπι -με την εγχώρια εκδοχή του όρου-, όχι μόνο γιατί είναι από τις απειροελάχιστες φορές που ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει ως πρωτοπόρος και ο γηπεδούχος βλέπει να αμφισβητείται η κυριαρχία του σε κάθε επίπεδο.

Αυτό το ματς έχει διαχρονικά όλο το πακέτο, συγκρούονται δυο διαφορετικοί κόσμοι, δυο νοοτροπίες, κάτι που δεν ισχύει στα Ολυμπιακός-Παναθηναικός γιατί απλά οι νοοτροπίες είναι σχεδόν πανομοιότυπες, με πρώτο και καλύτερο το φαταουλισμό..

Το ίδιο συνέβαινε παραδοσιακά ειδικά στους αγώνες της Τούμπας, ακόμα κι όταν ο ΠΑΟΚ βρισκόταν 146 βαθμούς μακριά από την κορυφή κι ο γαύρος κατέβαινε με σέντερ φορ τον Κασναφέρη και 10άρι τον Παπαπέτρου άρα άπαντες γνώριζαν εκ των προτέρων το νικητή, ήταν απίθανο όμως να μην ιντριγκάρει την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη, ανεξαρτήτως προτιμήσεων

Το γνωρίζω πολύ καλά πως όλοι ανεξαιρέτως οι κοκκινοπράσινοι θα διαφωνήσουν, κάποιοι ίσως φτάσουν σε »κατάσταση Κούγια» και αρχίσουν να ωρύονται με κίνδυνο να χρειαστούν καινούργιο πληκτρολόγιο .

Η πλειοψηφία των επιχειρημάτων θα είναι του τύπου ΄΄είμαι γαύρος και θα χαρώ περισσότερο αν κερδίσουμε έναν μικρομεσαίο βάζελο παρά έναν πρωτοπόρο ΠΑΟΚ,, είμαι βάζελος και θεωρώ το γαύρο ως αιώνιο αντίπαλο μου΄΄…

Δεν αμφισβητώ την ειλικρίνεια των απόψεων, ούτε εκλαμβάνω ως υποκριτικά τα πιστεύω τους. Αποδέχομαι πλήρως πως το ζόρι του βάζελου είναι ο γαύρος και τούμπαλιν! Σημασία όμως δεν έχει τι νομίζουν και ποια ορίζουν εκείνοι ως μητέρα των μαχών, αλλά πως το αντιλαμβάνονται οι τρίτοι, οι ουδέτεροι, οι παρατηρητές! Αλλιώς, θα έπρεπε να λάβουμε σοβαρά και την άποψη κάθε μάνας για το παιδί της..

Γράψτε το σχόλιο σας