Οι παιχταράδες της Κροατίας και οι «δυστυχισμένοι» της Αργεντινής

Αν οι ποδοσφαιριστές της Αργεντινής κουβαλούσαν το 1/10 της τρέλας και του πάθους του κόσμου τους, μπορεί και να έγραφαν αλλιώς την ιστορία. Αν στα μάτια τους έβλεπες τη φλόγα που βλέπεις κάθε φορά που η κάμερα πάει στην εξέδρα τους, ίσως να μιλούσαμε για άλλη κατάληξη απ’ αυτή που είδαμε χθες τη νύχτα.

Αντί για πάθος, έβλεπες προβληματισμό. Αντί για φλόγα, σκεπτικισμό. Αντί για τρέλα, φόβο. Καμιά ομάδα στον κόσμο δεν κέρδισε παίζοντας φοβισμένη. Σε κανένα άθλημα. Ποτέ. Ακόμα κι αν σ’ αυτή βρίσκεται ο καλύτερος παίκτης που έχουν δει τα μάτια μας. Η Αργεντινή δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Κι ας έχει τον Μέσι.

Έναν Μέσι που μοιάζει… δυστυχισμένος παίζοντας σ’ αυτή την ομάδα. Χάνει το χαμόγελό του, χάνει την όρεξή του. Περπατάει στο γήπεδο σαν ένα φάντασμα. Δε ζητάει μπάλα, δεν κάνει σλάλομ, δεν ψάχνει σουτ. Η στατιστική κατέγραψε στο ματς με την Κροατία 24 επαφές του Καμπαγιέρο με την μπάλα και 20 του Μέσι. Ο τερματοφύλακας της Αργεντινής ήρθε σε επαφή με την μπάλα περισσότερες φορές από τον Μέσι. Τραγικό!

Και δεν είναι μόνο ο Μέσι. Είναι και όλοι γύρω του. Μια ομάδα που μοιάζει να έχει παίκτες οι οποίοι παίζουν μόνο και μόνο επειδή είναι αναγκασμένοι να το κάνουν. Με βαρίδια στα πόδια και με… δυστυχία στην ψυχή. Σαν να μη θέλουν. Να μη γουστάρουν. Λες και δεν έχουν επαφή με το περιβάλλον.

Κι απ’ την άλλη, μια πραγματική ομαδάρα. Με παιχταράδες. Με τρεξίματα, με πάθος, με τρέλα. Με ΧΑΦΑΡΟΥΣ. Ο Μόντριτς είναι απολαυστικός. Κάνει τα πάντα, είτε έχει την μπάλα, είτε όχι. Το καλύτερο χαφ στον κόσμο. Ο Ράκιτιτς μοιάζει να… γεννήθηκε για να είναι στο πλάι του. Ο Πέρισιτς ζαλίζει στο ένας εναντίον ενός, ο Ρέμπιτς είναι ένας… παλαβός που χθες έκανε κάτι αδιανόητο: εκεί που κάθε ποδοσφαιριστής – στη φάση του πρώτου γκολ – θα σταματούσε την μπάλα για να έχει όλο τον χρόνο να πλασάρει τον τερματοφύλακα, αυτός όπλισε και εκτέλεσε εναέριο βολέ. Τόση σιγουριά και αυτοπεποίθηση σε τέτοιο επίπεδο και σε ματς που… καίει δεν συναντάς εύκολα. Ο Μάντζουκιτς άριστος στα καθήκοντά του, οι κεντρικοί αμυντικοί συγκεντρωμένοι στον στόχο… πριν καν μπουν στο γήπεδο.

Η Κροατία ήταν απολαυστική. Θύμισε την ομαδάρα του 1998 που βγήκε τρίτη στο Μουντιάλ της Γαλλίας. Και έχει στον πάγκο της έναν κανονικό προπονητή. Με τα καλά του και τα στραβά του, αλλά με πλάνο, σωστή τακτική και σωστές επιλογές.

MUST READ

Η Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού: Οι σπουδαίες «μάχες» με Μπαρτσελόνα και Άστον Βίλα

Την ίδια ώρα που ακόμα περιμένουμε από τον Χόρχε Σαμπάολι να βάλει τον Ντι Μαρία, να παίξει με δύο φορ ενώ χάνει, να πάρει στην αποστολή τον mr 30 γκολ στο Καμπιονάτο, Μάουρο Ικάρντι. Φαίνεται πως οι… γραφικότητες να δείξει στον πλανήτη πόσα τατουάζ έχει, πόσο γυμνασμένος είναι και πόσες φορές μέσα σε 90 λεπτά μπορεί να πηγαίνει πάνω – κάτω στον πάγκο τον έκαναν να μην ασχολείται όσο πρέπει με το ποδόσφαιρο. Όμως το ποδόσφαιρο τιμωρεί…

Γράψτε το σχόλιο σας