Η Εθνική ζητά αποδείξεις

Η Εθνική ζητά αποδείξεις

Η Εθνική που θα δούμε στους δύο προσεχείς αγώνες με το Ισραήλ (28/6) και την Εσθονία (2/7) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019 δεν είναι η Εθνική που θα θέλουμε να δούμε. Επιστρέφουν μεν δύο παίκτες του Ολυμπιακού, ο Μάντζαρης και ο Παπαπέτρου, που δεν έπαιξαν στα «παράθυρα» του χειμώνα, αλλά και πάλι λείπουν […]

Η Εθνική που θα δούμε στους δύο προσεχείς αγώνες με το Ισραήλ (28/6) και την Εσθονία (2/7) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019 δεν είναι η Εθνική που θα θέλουμε να δούμε. Επιστρέφουν μεν δύο παίκτες του Ολυμπιακού, ο Μάντζαρης και ο Παπαπέτρου, που δεν έπαιξαν στα «παράθυρα» του χειμώνα, αλλά και πάλι λείπουν πολλοί.

Για τους περισσότερους, βέβαια, δεν τίθεται θέμα αφοσίωσης στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ούτε επιθυμίας τους να παίζουν σε αυτό. Επειδή τα δύο αυτά παιχνίδια είναι μεν σημαντικά, αφού οι νίκες είναι απαραίτητες δεδομένου ότι μεταφέρονται στην επόμενη φάση, δεν κρίνουν όμως την πρόκριση, η οποία έχει ήδη «κλειδώσει», ο Θανάσης Σκουρτόπουλος επέλεξε να αφήσει εκτός είτε της προεπιλογής είτε των τελικών κλήσεων παίκτες που ταλαιπωρήθηκαν αρκετά μέσα στη σεζόν και ολοκλήρωσαν αργά τις υποχρεώσεις τους.

Παίκτες όπως ο Γιώργος Πρίντεζης, που είχε πολλά προβλήματα με τα πόδια του και έβγαλε τους τελικούς με νύχια και με δόντια. Ο Κώστας Παπανικολάου, που ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από μια τενοντίτιδα και ακόμα δεν έχει συνέλθει τελείως. Ο Νικ Καλάθης και ο Κώστας Σλούκας, οι οποίοι επίσης έπαιζαν συνέχεια στα… κόκκινα όλη τη χρονιά.

Κανένα από αυτά τα παιδιά δεν γύρισε ποτέ την πλάτη του στην Εθνική ομάδα και έχουν αποδείξει πολλές φορές την αφοσίωσή τους σε αυτήν. Ο Καλάθης, μάλιστα, έπαιξε τον Νοέμβρη στον αγώνα με το Ισραήλ στην Κρήτη, ο Σλούκας έκανε ό,τι μπορούσε για να πείσει τη Φενερμπαχτσέ να τον αφήσει να παίξει σε κάποιον από τους αγώνες των χειμερινών «παραθύρων» χωρίς να τα καταφέρει, οι Παπανικολάου και Πρίντεζης έχουν επανειλημμένα δηλώσει με έργα και πράξεις «στρατιώτες» της Εθνικής.

Εκεί όπου υπάρχει ένα ζήτημα είναι με τα παιδιά από το ΝΒΑ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει σταματήσει να παίζει από τον Απρίλιο, θεωρητικά είχε χρόνο να πάρει ανάσες και μετά να έρθει να παίξει δύο παιχνίδια. Άλλωστε αυτό τον καιρό βρίσκεται έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα. Δεν το έκανε. Από την ομοσπονδία προτιμούν να τον καλύψουν σε αυτή τη φάση, λέγοντας ότι είχε αυστηρό πρόγραμμα αποκατάστασης μετά από μια επίπονη σεζόν, το οποίο δεν μπορούσε να παραβεί, και πως στους αγώνες του Σεπτεμβρίου, που είναι πολύ πιο κρίσιμοι, θα είναι παρών.

Ίδωμεν. Το θέμα είναι ότι ούτε πέρυσι πήρε μέρος στο Ευρωμπάσκετ επικαλούμενος το βέτο των Μπακς σε μια μπερδεμένη ιστορία, η οποία δεν ξεκαθάρισε ποτέ, αφού και η ΕΟΚ δεν έκανε ποτέ τις αποκαλύψεις που είχε υποσχεθεί ότι θα έκανε. Οπότε οφείλει κάποια στιγμή κι αυτός να αποδείξει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά να υπηρετήσει τη χώρα που του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει αυτός που είναι σήμερα. Δεν είναι δα και καμιά… παλιοσειρά στην Εθνική ομάδα.

Ακόμα περισσότερο από τον Αντετοκούνμπο οφείλει να αποδείξει ότι ενδιαφέρεται για την Εθνική ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος μάλιστα ακόμα δεν έχει κάνει το ντεμπούτο του με την ομάδα των ανδρών σε επίσημο παιχνίδι. Ήταν ο τελευταίος που «κόπηκε» από την αποστολή για το προολυμπιακό του 2016, ενώ πέρυσι δεν ήρθε καν στην προετοιμασία για το Ευρωμπάσκετ. Επισήμως λόγω ενός τραυματισμού στον αστράγαλο, αλλά ανεπισήμως και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, επειδή ο ατζέντης του προέβαλε ορισμένες επιεικώς υπερβολικές απαιτήσεις. Όπως, για παράδειγμα, να έχει την ίδια αγωνιστική μεταχείριση με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο! Φέτος συμπεριλήφθηκε στην προεπιλογή, αλλά μάλλον δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα Εθνική ομάδα.

Ο Κώστας Κουφός από την άλλη είναι ένας παίκτης που έχει παίξει μεν σε αρκετές διοργανώσεις με την Εθνική, αλλά δεν ήταν και λίγες οι φορές που έδειξε ότι οι προτεραιότητές του το καλοκαίρι ήταν διαφορετικές. Από το προολυμπιακό του 2016 και μετά δεν τον έχουμε ξαναδεί στα μέρη μας. Ούτε πέρυσι ήρθε για το Ευρωμπάσκετ ούτε τώρα, παρόλο που κι αυτός έχει σταματήσει να παίζει από τον Απρίλιο.

Είναι πραγματικά δύσκολο να πει κανείς ποιος έχει την ευθύνη για τη στάση που κρατούν αυτοί οι παίκτες, οι οποίοι ζουν και παίζουν σε ένα εντελώς διαφορετικό από όλες τις απόψεις περιβάλλον, όπως αυτό των ΗΠΑ και του ΝΒΑ (τον Γιάννη Παπαγιάννη δεν τον βάζουμε στην κουβέντα ακόμα, γιατί αυτός ήταν κανονικά παρών πέρυσι στο Ευρωμπάσκετ). Ίσως φταίει η ΕΟΚ με τον τρόπο που προσπαθεί να τους κρατήσει «ζεστούς» στη διάρκεια της σεζόν, αν και η αλήθεια είναι ότι μια επαφή μαζί τους υπάρχει. Ίσως φταίει η δική τους νοοτροπία, ίσως φταίει η… απόσταση. Σε τελική ανάλυση δεν έχει και σημασία.

Το πραγματικά σημαντικό είναι να διατηρήσει η Εθνική ομάδα το κύρος και τη θέση που έχει στις συνειδήσεις και τις καρδιές των φιλάθλων σε καιρούς που είναι δύσκολοι. Από το τέλμα της απαξίωσης, στο οποίο βουλιάζει λόγω της διχοτόμησης του ευρωπαϊκού μπάσκετ και του πολέμου που έχει κηρύξει στις εθνικές ομάδες η Ευρωλίγκα, οι μόνοι που μπορούν να την τραβήξουν είναι οι παίκτες με την αφοσίωσή τους σε αυτήν. Αφοσίωση που πρέπει να αποδεικνύουν με πράξεις και όχι μόνο με όμορφα λόγια.

Οι Ισπανοί και οι Γάλλοι, που αυτόν τον Ιούνιο θα είναι όλοι στις εθνικές τους ομάδες, δείχνουν το δρόμο…

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ