Ας έψηνε καλαμάκια ο Μανόλο, να έτρωγαν από συνήθεια τις χαρτοπετσέτες

Όλα ήταν ωραία σήμερα στην Τούμπα,  αρκετός ο κόσμος, έστω και με κάπως συγκρατημένα κέφια η ομάδα, αποθέωση στο τέλος για εκείνους που μάζεψαν τους περισσότερους βαθμούς στο χορτάρι και τα παιδιά τους να προσπαθούν να μιμηθούν τους πατεράδες τους, την ώρα που τα συνθήματα για τον τελικό έδιναν κι έπαιρναν.

Θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα τα πράγματα είναι η αλήθεια, αυτά έρχονται όμως, αφήστε που σημασία δεν έχει το κάλος όσο η αυθεντικότητα.

Θέλει προσπάθεια να παραστήσεις τον χαρούμενο, τη στιγμή που ακόμα κι αν δεν το ομολογείς, η καρδούλα σου το ξέρει πως αυτό που υποτίθεται πως κατέκτησες, είναι ψεύτικο.

Ακόμα χειρότερα όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων, πως η αλήθεια είναι διαχρονικά αυτό που δε γίνεται να μείνει κρυφό.

Και πως οι στιγμές που σου χαρίζουν επίπλαστη ευτυχία, δε θα θες ούτε να τις σκέφτεσαι,στο μέλλον, αφού θα σου προκαλούν ντροπή, μεγαλύτερη κι απ΄την περήφανη περιοδεία  σε Γ και Β εθνική. Τα πρωταθλήματα εκεί άλλωστε, κατακτήθηκαν πάνω στο χορτάρι..

Τουλάχιστον, ας έψηνε κάνα καλαμάκι ο Μανόλο στο τέλος, να έφευγαν οι θεατές με την χαρά πως γεύτηκαν κάτι αληθινό, αν και είμαι σίγουρος πως με τη φόρα που έχουν πάρει με τα χάρτινα,  θα προτιμούσαν να φάνε τις χαρτοπετσέτες…

Στο ημίχρονο του αγώνα της Τούμπας, στην οθόνη του γηπέδου μεταδόθηκαν τα καλύτερα στιγμιότυπα της φετινής πορείας του ΠΑΟΚ, αν γινόταν κάτι ανάλογο στη «φιέστα» της Ριζούπολης, όταν έφτανε η ώρα να δείξουν εικόνες από το εμφατικό 0-3 της Τούμπας,  θα καλούσαν τεχνικό καθώς η οθόνη θα χιόνιζε.

Εναλλακτικά θα μπορούσαν να προβάλουν τις υπερπαραγωγές  «Η Δίκη της Νυρεμβέργης – Η νύχτα των δικαστών», έστω και  χαρακτηριστικά αποσπάσματα της εκπομπής του Θωμαΐδη, θα ταίριαζε γάντι και οι θεατές παρακολουθούσαν θα τα με ευχαρίστηση.

Ούτως ή άλλως, εκεί πήραν το πρωτάθλημα, τέτοιες εικόνες θα ήταν η ενδεδειγμένη ανάμνηση της φετινής πορείας..

Επιστρέφοντας στα της Τούμπας,είναι ξεκάθαρο πως όσο κι αν η ομάδα ήθελε να αποζημιώσει τον κόσμο που ήρθε να την αποθεώσει, το μυαλό όλων ήταν στον τελικό, για πρακτικούς κυρίως λόγους.

Κάθε τελικός είναι αυτό που ονειρεύονται οι αθλητές, οπότε ένας ενδεχόμενος τραυματισμός είναι ότι πιο απευκταίο.

Όχι τόσο γιατί δε θα κάνουν το γύρο του θριάμβου, αλλά επειδή θα χάσουν την ευκαιρία να δούνε τους αντιπάλους τους να χαμηλώνουν τα βλέμματα, όταν έρθουν κοντά.

Σε άλλη διάσταση οι χάρτινοι που σαφώς δεν έκαναν τέτοιες σκέψεις, το δρόμο τον έμαθαν για τα καλά πλέον, στη δύσκολη θα κρυφτούν στα αποδυτήρια και από τον πόνο θα ποστάρουν ασταμάτητα selfie στο facebook.

Την ίδια στιγμή ο Μανόλο μπορεί να ανάψει κάρβουνα και να περιμένει ειδοποίηση από τον πρόεδρο, για το αν ψήθηκαν καλά τα κρεατικά.

Δεν περιγράφω άλλο για την ώρα, προς τα τέλη της επόμενης εβδομάδας θα ζήσω μια μεγάλη στιγμή που περιμένω πως και πως και πρέπει να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου..

MUST READ

Το «κλειδί» της επιτυχίας είναι στο Ρέντη

Έπειτα από πολλά χρόνια, θα επισκεφτώ τον Πανελλήνιο ΣΦ ΠΑΟΚ, για εμάς που κάποτε σχεδόν κάθε ΣΚ γνωρίζαμε τη ζεστασιά της φιλοξενίας του συνδέσμου μας στην οδό Βεραντζέρου, θα είναι κάτι σαν παλιμπαιδισμός….

Γράψτε το σχόλιο σας