Παίζει σαν Ολυμπιακός ή αποχαιρετάει το Βελιγράδι

Όσες φορές και να έπαιζε το χτεσινό παιχνίδι ο Ολυμπιακός, τόσες θα έχανε με διψήφια διαφορά πόντων. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν μόνο στην πρώτη περίοδο στο ματς. Η Ζαλγκίρις είναι μία καλοκουρδισμένη μηχανή. Αν της δώσεις αυτά που ζητάει στο ματς, σίγουρα θα σε «καταβροχθίσει». Οι αποστάσεις της, το πόσο διαβάζει το παιχνίδι, η στρατιωτική πειθαρχία των παικτών που ακούν τον Σάρας λες και είναι ο θεός.

Πέρασε ένα ολόκληρο παιχνίδι και ο Ολυμπιακός δεν θύμισε τίποτα απολύτως από την ομάδα της Παρασκευής στο ΣΕΦ.

Αρχικά η είσοδος του Μιλουτίνοφ ίσως τον αποσυντόνισε εντελώς. Οσο χαρήκαμε όλοι με την επιστροφή του, η έλλειψη ρυθμού ήταν καταδικαστική για την ομάδα του.

Η διαφορά μοιραία έφτασε στους 20 πόντους, με τον Πρίντεζη και τον Σπανούλη να είναι εκτός ματς, τον Παπανικολάου να μην… συμμετέχει επιθετικά πουθενά και τον Σάρας να σημαδεύει διαρκώς το ποστ, κλείνοντας το ημίχρονο με 16/19 δίποντα και 14 ασίστ! Πάμε στα του ρεπορτάζ. Με το τέλος του ματς ο Πρίντεζης, μιλώντας σε ανθρώπους του Τύπου τόνισε ότι πονάει πάρα πολύ. Δεν πατούσε καλά το πόδι του, όπως και απολύτως καλά δεν ένιωθε ο Κώστας Παπανικολάου.

Πάμε πάλι στο ματς. Δεν έχω καταλάβει και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Μπράιαν Ρόμπερτς επανήλθε στο ματς μετά το τέταρτο δεκάλεπτο. Την ώρα που ξεκίνησε καυτός,με 9 πόντους και όρεξη να βοηθήσει. Όπως δεν θα καταλάβω γιατί ο Μπόμπι Μπράουν ξεκίνησε το τρίτο δεκάλεπτο, με την ομάδα να χρειάζεται παίκτες με ρυθμό και έτοιμους να ροκανίσουν την διαφορά των 11 πόντων, που οι δύο ομάδες κατέληξαν πήγαν στα αποδυτήρια.

Να είμαι ειλικρινής, αν ποντάριζα σε ποιο παιχνίδι θα έχανε ο Ολυμπιακός με αυτόν τον τρόπο, θα έλεγα στο τέταρτο της σειράς στο Κάουνας. Όχι στο τρίτο. Θα έπαιζα και στοίχημα (που δεν παίζω ποτέ) στο ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα δαγκώνουν σίδερα το βράδυ της Τρίτης στην Ζαλγκίριο Αρένα. Ευτυχώς που δεν έπαιξα δηλαδή, γιατί θα πλήρωνα και από πάνω.

Όπως είπα στο Παναθηναϊκός-Ρεάλ, τι ήττα με 2 πόντους τις με 20. Στη δεύτερη περίπτωση συνήθως η χαμένη ομάδα βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Λειτουργεί ως καμπανάκι και δίνει ώθηση στον ηττημένο για ανασύνταξη. Πεισμώνει ο χαμένος, προσπαθεί μοιραία για απάντηση και να δώσει ότι περισσότερο μπορεί για ένα θετικό αποτέλεσμα στη συνέχεια. Δεν ξέρω πάντως αν ο Ολυμπιακός είναι αυτή η ομάδα… Μακάρι, για να μην κλείσει τόσο γρήγορα ένας όμορφος ερυθρόλευκος κύκλος.

ΥΓ1 Φοβερό γήπεδο, απίστευτη ακουστική και πραγματικά η Ζαλγκίριο Αρίνα τρέμει. Από την άλλη, ψιλο ότι νάναι σε οργάνωση, ενώ τους Έλληνες δημοσιογράφους, μας παράτησαν σε μία γωνιά στα δημοσιογραφικά και δεν μπορούσαμε καλά καλά να βλέπουμε ματς. Σε κάθε καλάθι οι Λιθουανοί πανηγύριζαν και εμείς απλά κοιτάζαμε τον πίνακα στο ταβάνι για να δούμε τι συνέβη. Ταυτόχρονα το ίντερνετ σερνόταν, το wifi μπαινόβγαινε και η δουλειά μετ εμποδίων.

ΥΓ2 Ο Πρίντεζης πονούσε υπερβολικά μετά το ματς, το ίδιο και ο Παπανικολάου. Ο Στρέλνιεκς δεν ήθελε να μιλήσει σε άνθρωπο, όπως οι περισσότεροι. Πολύ άσχημο το κλίμα.

ΥΓ3 Εξωπραγματικό το ποσοστό της Ζαλγκίρις στα δίποντα. Εφταιγε και ο Ολυμπιακός πάντως για να συμβεί αυτό…

ΥΓ4 Πολλά λάθη. Μέσα και έξω από το παρκέ. Μακάρι να μην συμβούν και αύριο…

MUST READ

Όταν παθαίνουν πλάκα με τα «πιτσιρίκια» του Θρύλου Φίγκο, Μιγιάτοβιτς, Βιειρά, Λάουντρουπ!

ΥΓ5 Πίστη υπάρχει, όμως όπως είχα γράψει και μετά την πρώτη ήττα στο ΣΕΦ, ενέργεια υπάρχει; Θα ξέρουμε το βράδυ της Πέμπτης..

Γράψτε το σχόλιο σας