Από τη μία ο καθημερινός διασυρμός της ομάδας και ο φόβος του υποβιβασμού, από την άλλη η ελπίδα πως γρήγορα θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό.
Για κάθε Παναθηναϊκό που διαβάζει και ακούει καθημερινά τα νέα στην ποδοσφαιρική του ομάδα, η παράνοια δεν είναι μακριά. Θα δικαιωθεί στο τέλος και το σύνθημα που φωνάζουν χρόνια στις εξέδρες. Μπορεί να ξυπνήσει το πρωί και να δει πως η ομάδα του είναι ένα βήμα πριν αλλάξει χέρια και το μεσημέρι να ακούει ότι υποβιβάζεται.
Μπορεί το απόγευμα ο Γιαννακόπουλος να είναι στο Λονδίνο και να μιλάει με τους υποψήφιους επενδυτές και το άλλο πρωί να εμφανιστεί ένας… θείος από το Αμέρικα, έτοιμος να κάνει πρόταση και να κάνει δική του την ομάδα. Μπορεί τη μία μέρα η ΕΠΟ να μην αλλάζει τον κανονισμό της αδειοδότησης, αλλά την άλλη να το κάνει, έπειτα και από προτροπή της ΑΕΚ, η οποία μάλλον επειδή έζησε μέσα στα… σκατά και είδε ότι η Γ΄και η Β’ Εθνική είναι μια περιπέτεια που δεν χωνεύεται με τίποτα, θέλει να σώσει τις υπόλοιποες ομάδες απ’ αυτό.
Παρένθεση: respect στην ΑΕΚ για την κίνηση που έκανε και γι’ αυτό που εισηγήθηκε. Κίνηση πραγματικά μεγάλης ομάδας, που τιμά τις αξίες της, που δεν έχει διαγράψει το πρόσφατο παρελθόν της και που τώρα που είναι έτοιμη να γίνει πρωταθλήτρια, δεν βλέπει κανέναν με έπαρση.
Επιστρέφοντας στα του Παναθηναϊκού, είναι δεδομένο πως μπορεί να τα ακούσουμε όλα. Μπορεί για παράδειγμα ένα πρωί να ξυπνήσουμε και να μάθουμε πως μεταφέρθηκε η έδρα της ομάδας στην Κρήτη γιατί ένας Κρητικός επιχειρηματίας αποφάσισε πως το να παίζει η ομάδα δίπλα στη θάλασσα θα της κάνει καλό.
Ή μπορεί να εμφανιστεί πάλι ο Τσάκας, να βολτάρει με μια καμήλα μπροστά στα νέα γραφεία της ομάδας και να φωνάζει ότι θα έχει βρει κάποιους νέους Άραβες, που τον εμπιστεύονται και τον έχουν σαν παιδί τους και είναι έτοιμοι να έρθουν να αγοράσουν την ΠΑΕ και να πείσουν τον Ροναλντίνιο να αρχίσει πάλι το ποδόσφαιρο για να παίξει στον Παναθηναϊκό.
Τίποτα δεν θα μας φανεί περίεργο με όλα όσα συμβαίνουν. Οφείλει ο κόσμος να είναι προσεκτικός στις κρίσεις του, σε αυτά που διαβάζει και ακούει, να έχει υπομονή και να μπορεί να διακρίνει τι είναι σοβαρό και τι όχι, τι πρέπει να εμπιστεύεται και τι όχι, που τελειώνει η αλήθεια και αρχίζει το ψέμα.
Δυστυχώς, τα πράγματα κρέμονται από μία κλωστή σε κάθε επίπεδο. Από τον υποβιβασμό έως το ιδιοκτησιακό. Αν… γλιτώσουμε τώρα όλοι μαζί από την τρέλα και την παράνοια και καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι απ’ το φετινό μαρτύριο, θα μπορούμε να ζήσουμε τα πάντα. Και τα καλύτερα που κάποια στιγμή θα έρθουν, διότι χειρότερα δύσκολα να πάνε τα πράγματα!