Έμπαινε ο κακοποιός σπίτι σου, έκλεβε, βίαζε την γυναίκα σου μπροστά σου και το δικαστήριο δεν αθώωνε απλώς τον εισβολέα, αλλά σου έριχνε και ποινή φυλάκισης για εξύβριση.
Το περιστατικό που θα σας διηγηθώ είναι πέρα ως πέρα αληθινό, χωρίς ίχνος υπερβολής ή σάλτσας και καταγράφηκε τη δεκαετία του ‘70, τότε που ο ΠΑΟΚ είχε ομαδάρα και ήταν αδύνατον να αντιμετωπιστεί με ποδοσφαιρικούς τρόπους. Αντίπαλός του ο Εθνικός στο Καραϊσκάκη, επίσης από τις πιο δυνατές ομάδες της εποχής. Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε και οι παίκτες του κατευθύνθηκαν στο πέταλο να πανηγυρίσουν το γκολ μαζί με τους φίλους της ομάδας. Με παρότρυνση του διαιτητή, οι παίκτες του Εθνικού έκαναν αμέσως σέντρα, σκόραραν, ισοφαρίζοντας σε 1-1. Το ότι οι αντίπαλοί τους δεν είχαν επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο, οπότε στο χορτάρι υπήρχαν μόνο παίκτες της μιας ομάδας και το γκολ μπήκε σε κενό τέρμα χωρίς να υπάρχουν ασπρόμαυρες φανέλες, ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια…
Έχουν γίνει πολλά τέτοια κατά το παρελθόν, αυτό ήταν ίσως το πιο κραυγαλέο κι ενδεικτικό ταυτόχρονα των μεθόδων που χρησιμοποιούσε το εγχώριο πολιτκοαθλητικό σύστημα, για να μοιράζει τίτλους. Τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ τους συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω και με τα λεφτά στα χέρια για δωροδοκία, αντί υποβιβασμού όμως τους τιμώρησαν με χάδια.
Χθες βράδυ στην Τούμπα, την ώρα που το πιο ρεαλιστικό σύνθημα ever «Ελλάς-Ελλάς ή χώρα της λαδιάς -sic-» έσκιζε τον ουρανό της Θεσσαλονίκης, θυμήθηκα το Θωμά Βουλινό, ήμουν βέβαιος πως από εκεί ψηλά που βρίσκεται, θα χοροπηδούσε από τη χαρά του με όσα έβλεπε. Ο συγχωρεμένος είχε πάρει κάποτε την ομάδα και αποχώρησε από το ΟΑΚΑ, το σύστημα όμως ήταν τόσο άθλιο κι αδίστακτο που καταδίκασε τον ίδιο και την ομάδα του, για μια πράξη αγανάκτησης και προστασίας από έναν κατά συρροή βιασμό.
Γιατί αυτό γινόταν στην πραγματικότητα, έμπαινε ο κακοποιός σπίτι σου, έκλεβε την περιουσία σου, βίαζε την γυναίκα σου μπροστά στα μάτια σου και το δικαστήριο δεν αθώωνε απλώς τον εισβολέα, αλλά σου έριχνε και ποινή φυλάκισης για εξύβριση, επειδή την ώρα του βιασμού πάνω στην αγανάκτηση, του είπες δυο μπινελίκια.
Επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στο Ελληνικό ποδόσφαιρο από τότε μέχρι σήμερα, η μόνη διαφορά είναι πως ο ΠΑΟΚ που κάποτε γιγαντώθηκε όντας η πρώτη ομάδα που κατάφερε να σπάσει τον φαταουλισμό του ΠΟΚ, βρίσκεται πλέον στα χέρια ενός ανθρώπου που εκτός από πανίσχυρος οικονομικά, έχει ψυχή λιονταριού και δε μασάει από τίποτα και κανέναν.
Οι επισκέψεις Ολυμπιακού και ΑΕΚ στην Τούμπα, καθιστούσαν το τελευταίο 15ήμερο, ως το πιο καυτό του Ελληνικού πρωταθλήματος, ο πρώτος αγώνας δεν έγινε ποτέ για ένα ρολό ταμειακής και ο ΠΑΟΚ τον έχασε στα χαρτιά, ο δεύτερος πήγε να κριθεί από την πρωτοφανή πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ να ντυθούν διαιτητές.
Όποιος πιστεύει πως αυτό είναι τίμιο και ποδοσφαιρικά ορθό και επικεντρώνεται σε οτιδήποτε άσχετο με το ποδόσφαιρο, μπορεί να πάει στο Διαβαλκανικό, οι γιατροί εκεί περιμένουν πως και πως κάποιον ασθενή με πραγματικό πρόβλημα υγείας…
Το ότι έχετε κακομάθει θέλοντας να ορίζετε εσείς τις τύχες των αγώνων μας αφήνει αδιάφορους, αντιλαμβάνομαι πως είναι δύσκολο επειδή πρόκειται για εθισμό, δε μπορούμε να σας βοηθήσουμε όμως. Και κυρίως δε γίνεται να σας κάνουμε τη χάρη, αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε, κυρίως για τη δική σας ψυχική ηρεμία.
Εσείς πρέπει να συμβιβαστείτε με τη νέα πραγματικότητα, εμείς βιώνουμε την απόλυτη γαλήνη και περηφάνια, καθώς ο πρωτοφανής συνασπισμός κόκκινων, κίτρινων και πράσινων, αποτελεί το ιδανικό τεκμήριο της απόλυτης δυναμικής μας. Σε αντίθετη περίπτωση, δε θα μας την πέφτατε ομαδικά! Προς ενημέρωση σας δεν είναι ζήτημα δύναμης, η δύναμη είναι το αποτέλεσμα, η γενεσιουργός αιτία είναι η τρέλα μας.
Αυτό είναι και το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του Ιβάν Σαββίδη, λεφτά έχουν κι ο Μαρινάκης κι ο Μελισσανίδης και ο Αλαφούζος, ο δικός μας όμως έχει και τρέλα, που σε συνδυασμό με αυτήν που κουβαλάμε εμείς από τη στιγμή που βαφτιστήκαμε στην κολυμπήθρα ΠΑΟΚ, μας κάνει ακατανίκητους!
ΥΓ. Το γκολ ήταν πεντακάθαρο, ακόμα όμως κι αν μιλούσαμε για ένα αντίστοιχο που κακώς μέτρησε, δε θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο νικητής μιας αναμέτρησης ή ο κάτοχος κάποιου τίτλου, κρίθηκε από λάθος διαιτητή. Αν το ακύρωνε ο βοηθός, αλήθεια δε θα έλεγα το παραμικρό, έτσι το είδε, έτσι το σφύριξε, όπως το είδαν ή δεν το είδαν πολλοί προκάτοχοί τους.
Όταν όμως διαιτητής και βοηθός τρέχουν καρφί στη σέντρα κι ο δεύτερος αλλάζει γνώμη μετά τις διαμαρτυρίες των ηττημένων, αναρωτιέσαι «τι διαφορετικό μπορεί να είδε καθ’ οδόν;»
Τα πράγματα είναι απλά, θέλετε να παίξουμε ποδόσφαιρο, εδώ είμαστε.
Θέλετε να το πάμε στον τσαμπουκά και στο νταηλίκι, πάλι εδώ είμαστε.
Απλώς όταν χάνετε, δε θα γκρινιάζετε, μάθετε επιτέλους να αποδέχεστε τις συνέπειες των επιλογών σας και να αντιμετωπίζετε τη ζωή ως άντρες…