Παναθηναϊκός : Ο Χουλτ στον Ολυμπιακό by proxy; Ε, και; Άλλο είναι το πρόβλημα του ΠΑΟ

Παναθηναϊκός : Ο Χουλτ στον Ολυμπιακό by proxy; Ε, και; Άλλο είναι το πρόβλημα του ΠΑΟ

Είτε πωληθεί είτε όχι στη Νότιγχαμ ο Σουηδός, κανείς δεν θα πιστέψει ότι το μεν ή το δε έγινε για το καλό της ομάδας. Κι αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα στους «πράσινους»…

Με αφορμή τα όσα γράφονται από χθες για τον Χουλτ, εκ πρώτης όψεως έχει όντως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το παναθηναϊκό δίλημμα «πουλάω ή όχι παίκτη, τώρα το Γενάρη στη Νότιγχαμ του Μαρινάκη –άρα , δια της πλαγίας, τον στέλνω στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι, εάν και εφόσον τον θελήσει»;
Είναι όμως, πραγματικό;

Δεν τίθεται θέμα ότι θα ήταν πέρα για πέρα αληθινό εάν μιλούσαμε για κάποιον άλλο Παναθηναϊκό –έστω και του προ ενός εξαμήνου τέτοιον. Όμως, τότε, δε θα ήταν καθόλου βασανιστικό. Η απάντηση θα ήταν εύκολη και θα ερχόταν άμεσα: «Όχι». Ο Παναθηναϊκός του Ιανουαρίου του 2018, όμως, βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση που είναι όχι μόνο οικονομική και αγωνιστική, αλλά εν πολλοίς και υπαρξιακή.

Για τους οπαδούς του ήταν, παραμένει και πάντα θα είναι μια μεγάλη ομάδα, με υπεραιωνόβια ιστορία, με τίτλους, με ανεπανάληπτες ευρωπαϊκές πορείες, με ξεχωριστό και ιδιαίτερο συλλογικό DNA. Σ’ αυτό το επίπεδο, «αιώνιος» αντίπαλός του ήταν και πάντοτε θα είναι ο Ολυμπιακός και καμία τέτοιου είδους «συναναστροφή» μαζί του δε μπορεί να γίνεται αποδεκτή χωρίς γκρίνια ή και παντελή άρνηση.

Συγχρόνως, όμως, ο Παναθηναϊκός είναι και μια αθλητική Ανώνυμη Εταιρεία. Τηρεί λογιστικά βιβλία. Έχει οικονομικές υποχρεώσεις. Έχει μετόχους. Σε κάποιους ανήκει, με την έννοια της νομικής οντότητας, όχι του ιδεολογήματος. Και σ’ αυτό το επίπεδο, ο Ολυμπιακός δεν είναι η μανιχαϊστική ενσάρκωση του «τζιζ-κακό». Είναι απλώς μια άλλη αθλητική ΑΕ, μια άλλη νομική οντότητα με την οποία συνυπάρχει σ’ ένα συγκεκριμένο οικονομικό περιβάλλον, αυτό του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Η πορεία του Παναθηναϊκού από τον Σεπτέμβριο και μετά, αν δείχνει κάτι, αυτό είναι ότι η θεώρηση των πραγμάτων από πλευράς οπαδών, καλώς ή κακώς και αναπόφευκτα ή όχι, δεν έχει πάντως και πολλή σχέση με την αντίστοιχη των κατόχων των μετοχών. Οι μεν θα ήθελαν να μπορεί ο Παναθηναϊκός να… αγοράσει τη Νότιγχαμ από τον Μαρινάκη.

Οι δε, πνιγμένοι στους αριθμούς και αναστατωμένοι από τις ζοφερές οικονομικές προοπτικές, έχουν θέσει ήδη σε εφαρμογή ό,τι ο Μοιρώτσος αποκάλεσε πριν από πολλές εβδομάδες «βιτρίνα διάσωσης». Δίνουμε τους καλύτερους ή έστω πιο «ευπώλητους» παίκτες μας, για να σωθούμε. Για να βρεθεί άμεσα λίγο ρευστό και να μην πέσουμε λόγω προσφυγών. (Σ.σ.: Από αγωνιστικής πλευράς, για κάποιους λόγους που, προσωπικά, αδυνατώ να συλλάβω πλήρως, θεωρείται δεδομένο ότι οι «φιλότιμοι» παραμένοντες, μαζί με τους «φιλόδοξους» της Ακαδημίας θα μπορέσουν να τα καταφέρουν να μην κινδυνεύσει η ομάδα. Αν θα συμβεί αυτό, απομένει να το δούμε, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι το θέμα μας σήμερα).

Λογικό είναι λοιπόν, στο άκουσμα μιας πιθανής πώλησης παίκτη σε ομάδα που ανήκει επίσης στον ιδιοκτήτη του «αιωνίου», οι οπαδοί να βγάζουν σπυράκια.
Λογικό όμως κι απ’ την άλλη πλευρά, με βάση τον τρόπο σκέψης τους και σε μια στιγμή όπως αυτή, οι δε να βλέπουν ότι 300.000 ευρώ κλείνουν χαίνουσες οικονομικές πληγές και είναι υπερπολύτιμα, είτε τα δίνει η Νότιγχαμ είτε τα Σούρμενα. Και, εάν το καλοκαίρι ο «χ» Χουλτ θα είναι στο ρόστερ του Ολυμπιακού ή όχι δεν έχουν την πολυτέλεια να το εξετάσουν τώρα. Το καλοκαίρι, άλλωστε, μοιάζει να απέχει έναν αιώνα στον σημερινό Παναθηναϊκό, έτσι κι αλλιώς. Και η πιθανότητα να μη βρίσκεται καν στην ίδια κατηγορία με τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι μπορεί να είναι μικρή, αλλά ανύπαρκτη δεν είναι, σε καμία περίπτωση.

Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, το «δίλημμα» πουλάω-δεν πουλάω στη Νότιγχαμ δεν υφίσταται πραγματικά. Εφόσον τα πράγματα έχουν φτάσει εδώ που έχουν φτάσει και κατευθείαν στον Ολυμπιακό θα έπρεπε να πουλήσει ο Παναθηναϊκός, αν ήταν, έτσι, να σωθεί. Και μάλιστα και με τις ευλογίες και των οπαδών του θα έπρεπε να μπορεί να το κάνει, σε τέτοια περίπτωση.

Κι αυτό μας φέρνει στο μοναδικό πραγματικό δίλημμα για μένα: σώζεται έτσι; Αν σώσει τη χρονιά πουλώντας, με ωμά πραγματιστική θεώρηση των πραγμάτων, οποιονδήποτε και οπουδήποτε; Σώζεται, αν σώσει τη χρονιά, όταν μεταξύ της ιδιοκτησίας και των οπαδών του υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά απόψεων; Σώζεται, εάν μετά απ’ όλα αυτά, ό,τι απομείνει από το ιδεολόγημα θα είναι ένα αδειανό σακάκι, αλλά με «120 δόσεις ρύθμιση» όπου χρωστά;

Επειδή το όλο θέμα έχει να κάνει, πρακτικώς, με την έννοια της στρατηγικής σ’ ένα «πόλεμο», ίσως αξίζει να θυμηθεί κανείς έναν από τους θεμελιωτές της ίδιας της έννοιας, τον Σουν Τζου: «O στρατηγός που προελαύνει χωρίς να επιθυμεί δόξα και υποχωρεί χωρίς να φοβάται την ντροπή, που η μόνη του σκέψη είναι πως να προστατεύει τη χώρα του και να παρέχει καλές υπηρεσίες σε αυτήν, είναι το στολίδι του βασιλείου του», έγραψε 2.500 χρόνια πριν ο ιδιοφυής Κινέζος στρατηγός.

Με άλλα λόγια, «η υποχώρηση χωρίς να φοβάσαι τη ντροπή», μπορεί άνετα να αποτελέσει κίνηση ελιγμού ενός καλού ηγέτη. Αλλά καλός είναι ένας τέτοιος ηγέτης, μόνον όταν η σκέψη του είναι αποκλειστικά «η προστασία της χώρας του» και η παροχή «καλών υπηρεσιών» σ’ αυτήν.

Το ζήτημα στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, δεν είναι αν η πώληση παίκτη (έστω και) στη Νότιγχαμ είναι θεμιτή ή όχι. Ούτε αν εξυπηρετεί ή όχι τα προαπαιτούμενα του ιδεολογήματος στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ούτε καν αν είναι απολύτως αναγκαία, αν τον σώζει ή όχι από οικονομικής άποψης. Το πρόβλημα είναι πως αν πωληθεί, κανείς στο «βασίλειό» της δε θα θεωρεί ότι αυτό έγινε αποκλειστικά στο πλαίσιο της προστασίας της και από κάποιον (στρατηγό) που έχει στο νου του μόνο το καλό της. Και πως αν ΔΕΝ πωληθεί κανείς δεν θα θεωρεί ότι αυτό έγινε σε αντίστοιχο πλαίσιο. Όλοι θα πιστέψουν ότι δεν έγινε, απλώς για να μην προστεθεί κι άλλο ένα κεφάλαιο στον… τόμο με τα «σχολιανά» που ήδη ακούνε οι διοικούντες της και όχι επειδή δε θα ήταν αρμόζον στην ιστορία της.

Η βαθιά δυσπιστία απέναντι σε όσους κινούν τα νήματα του συλλόγου και η προφανής απουσία οποιουδήποτε στρατηγικού σχεδίου, είναι το πραγματικό πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Όταν συνυπάρχουν αυτά, ακόμη και μια παρανυχίδα γίνεται τεράστιο θέμα –πόσο μάλλον μια by proxy πιθανή πώληση παίκτη στον Ολυμπιακό. Προσθέστε στην εξίσωση και το αγεφύρωτο χάσμα επικοινωνίας μεταξύ οπαδών και διοίκησης και έχετε την τέλεια συνταγή για καταστροφή…

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ