Πας στην Α2, εμείς τα ξαναλέμε κάποιον μήνα στις 32

Δε γνωρίζω το λόγο, αλλά τη στιγμή που το καλάθι ρουφούσε τη μπάλα στο τρίποντο του Ζάρα χθες βράδυ στο Αλεξάνδρειο, ήρθε στο μυαλό ο στίχος της παλιάς επιτυχίας του Τόλη Βασκόπουλου «άντε και αντίο, θα σε δω στο πλοίο στις 32 του άλλου του μηνός».

Εντάξει, τ΄ομολογώ, με ένα αθώο ψεματάκι ξεκίνησα σήμερα, το λόγο τον ξέρω κι έχει να κάνει με τον τίτλο του σημερινού κειμένου, το 32 δένει ιδανικά με το αντίο με την κατηγορία που μάλλον θα φιλοξενήσει του χρόνου, το κουφάρι του ξεπεσμένου «αυτοκράτορα», που κατάντησε επαίτης…

Κάνοντας μια γενική προσέγγιση της εικόνας που παρουσιάζουν εδώ και πολλά χρόνια τα πάλαι ποτέ ντέρμπι των ντέρμπι, η αλήθεια είναι πως απομονώνοντας τις μπασκετική πλευρά του θέματος, αδυνατείς να παρακολουθήσεις αυτά τα παιγνίδια, ειδικά αν έχεις ζήσει δια ζώσης τις αξέχαστες μονομαχίες του 80. Προτιμότερο να δεις σε επανάληψη παλιό talk show του Πρετεντέρη με καλεσμένους Μπακογιάννη-Βενιζέλο, λιγότερες δόσεις ημεμιστικών απαιτούνται.

Ο λόγος που εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες ακόμα ασχολούμαστε με αυτές τις αναμετρήσεις, είναι καθαρά ανταποδοτικός, το κάνουμε για λόγους ευγενείας. Ο χθεσινός μας αντίπαλος, είναι σύλλογος η εμβέλεια του οποίου περιορίζεται σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης κι αυτή όχι ολόκληρη, μιλάμε για ακτίνα που δεν ξεπερνάει το χιλιόμετρο και ο λόγος ύπαρξης του αφορά αποκλειστικά την εκδήλωση μίσους και κόμπλεξ κατά ημών.

Θες δε θες λοιπόν, έστω και μια-δυο φορές το χρόνο θα ασχοληθείς, όταν γνωρίζεις μάλιστα πως εκείνοι αντιλαμβάνονται αυτά τα παιγνίδια ως γάμο και βαφτίσια μαζί. Είναι η χαρά τους, η στιγμή που αντικρίζοντας το ασπρόμαυρο χρώμα βρίσκουν αφορμή για να εξωτερικεύσουν όλο το σύμπλεγμα που έχει αποθηκευτεί στα εσώψυχα τους.

Δύσκολο να το εμπεδώσει κάποιος που ζει μακριά, ίσως ο πιο παραστατικός τρόπος για να γίνει κατανοητό αυτό που συμβαίνει, είναι η επίκληση των δηλώσεων του βετεράνου τους Ντίνου Μπαλή, «θα θυσίαζα το κύπελλο, αν η προϋπόθεση είναι να μην πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα». Ειπώθηκε το 2010 τη χρονιά του Σπάθα, με αφορμή την κάθοδό τους στον τελικό. Η επιστροφή όπως πάντα, είχε γίνει με την όπισθεν…

Η δήλωση εκείνη αναδείκνυε πολλά περισσότερα από όσα φανερώνει η ρήση περί της κατσίκας του γείτονα, καθώς ξεπερνούσε τα παραδοσιακά οπαδικά πάθη, που κάνουν τον οπαδό του Ολυμπιακού να χαίρεται με τις αποτυχίες του Παναθηναϊκού και το φίλο της Έβερτον να τρελαίνεται με τις επιτυχίες της Λίβερπουλ. Είναι εντελώς διαφορετικό το «προκειμένου να μη χαρεί ο άλλος, θυσιάζω κάτι που θα με απογειώσει». Πόσο δε όταν μιλάμε για ομάδα που έχει κατακτήσει σε ολόκληρη την ιστορία της ένα κύπελλο, σε εποχές που ο κόσμος πίστευε πως η γη είναι επίπεδη…

Παρεμπιπτόντως, εκείνη τη χρονιά -2010-, είχαν κάνει το μοναδικό sold out της ιστορίας τους, από την εποχή που η χωρητικότητα του γηπέδου τους ξεπέρασε τις 20 χιλιάδες. Ναι, καλά το καταλάβατε, ήταν το περίφημο παιγνίδι του Σπάθα και οι ίδιοι ήταν αδιάφοροι, αφού είχαν εξασφαλίσει τη συμμετοχή τους στα πλέι οφ.

Στα πλέι οφ η κατάσταση ήταν εντελώς αντεστραμμένη, ο ΠΑΟΚ ήταν αδιάφορος έχοντας εξασφαλίσει την πρωτιά, εκείνοι καίγονταν για τη νίκη που θα τους εξασφάλιζε την προτελευταία θέση στα πλέι οφ, και τελικά τα κατάφερε αφού τελευταίος τερμάτισε ο Ολυμπιακός. Στο γήπεδο ωστόσο, δεν είχε περισσότερους από 15 χιλ θεατές.

Δεν το χωράει το μυαλό είναι η αλήθεια, να αποτελεί μεγαλύτερο κίνητρο η αποτυχία του αντιπάλου παρά η δική σου επιτυχία κι όμως συμβαίνει. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τους λόγους που έστω και μια-δυο φορές το χρόνο, ανταποκρινόμαστε σε όσα θα ήθελαν να συμβαίνουν μεταξύ μας, τον υπόλοιπο χρόνο έχουμε τα δικά μας. Αφού δε μπορούμε να το αποφύγουμε όμως, είναι θέμα καλής φιλοξενίας μιας γειτονιάς στην πόλη μας, ειδικά όταν μας δίνεται η ευκαιρία να είμαστε αυτοί που θα κλοτσήσουμε το σκαμπό, ώστε να ολοκληρωθεί ο απαγχονισμός.Έτσι, για να τους προσφέρουμε μια πιο ρεαλιστική αφορμή μίσους…

ΥΓ. Η χθεσινή τους ήττα, προκάλεσε την απομάκρυνση του Γιαννάκη, που είχε γίνει δεκτός με το σύνθημα-προτροπή, να κάνει την ομάδα πάλι πρώτη. Όσα κι αν συμβολίζει ο δράκος για το Ελληνικό μπάσκετ και τους ίδιους, η ιστορία λέει πως επί σειρά ετών παρέμενε άνεργος, ενώ σε ότι έχει να κάνει με την ομάδα τους, η φετινή χρονιά ξεκίνησε με ομαδικές προσφυγές από το ρόστερ της προηγούμενης.

Κοινώς, δεν είχαν μαντήλι να κλάψουν, οπότε οι προοπτικές της χρονιάς αφορούσαν εξ΄αρχής μάχη για παραμονή, εκείνοι όμως επέμεναν να ζουν στο δικό τους κόσμο, όπως μερικούς μήνες πριν που φαντασιώθηκαν Παγκόσμια ενδιαφέρον για το φιλικό με το εφηβικό της Μπόκα.

MUST READ

Αποκαλύψεις για τον Μεντιλίμπαρ – Το επί 7 χρόνια «δεξί χέρι» του Βάσκου, τα λέει όλα…

Ποιος ξέρει, του χρόνου στην Α2 με αντίπαλο την Καρδίτσα, ίσως φωνάζουν συνθήματα για πρωτάθλημα στο ΝΒΑ…

Γράψτε το σχόλιο σας