Καλές οι «καταδίκες της βίας» αλλά το «φακελάκι» παραμένει πληγή…

Καλές οι «καταδίκες της βίας» αλλά το «φακελάκι» παραμένει πληγή…

Μάλιστα βρήκαμε θέμα να συζητήσουμε… Πώς λέει μπήκαν στον Ευαγγελισμό 15 μέλη του «Ρουβικώνα» για να απευθύνουν απειλές σε ένα γιατρό ότι αν δεν σταματήσει να παίρνει «φακελάκια» από ασθενείς. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου είναι να πάω να απαντήσω: «από την πόρτα».

Μάλιστα βρήκαμε θέμα να συζητήσουμε… Πώς λέει μπήκαν στον Ευαγγελισμό 15 μέλη του «Ρουβικώνα» για να απευθύνουν απειλές σε ένα γιατρό ότι αν δεν σταματήσει να παίρνει «φακελάκια» από ασθενείς. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου είναι να πάω να απαντήσω: «από την πόρτα».

Μόνο που η όλη συζήτηση με έχει εκνευρίσει. Με το που γίνει κάτι τέτοιο, αμέσως βγαίνουν οι απαραίτητες ανακοινώσεις, γραμμένες σχεδόν από μηχάνημα που ανακυκλώνει τις φράσεις «ανομία», «απουσία αστυνόμευσης» και «ξέφραγο αμπέλι» σε κάθε δυνατό συνδυασμό. Από κοντά και η απαραίτητη εισαγγελική παραγγελία. Πέραν αυτού καμιά κουβέντα παραπάνω.

Δεν είμαι οπαδός της αυτοδικίας, ούτε καν της «κινηματικής». Ιδίως όταν σκέφτομαι σε κάτι καταστάσεις έχει οδηγήσει στο χώρο του αθλητισμού. Όμως, αυτό δεν ακυρώνει για παράδειγμα ότι όντως υπάρχει πρόβλημα χρηματισμού στην υγεία. Ότι για πολλούς ανθρώπους π.χ. μια επέμβαση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο σημαίνει και την καταβολή ενός σημαντικού χρηματικού ποσού.

Δεν υποτιμώ ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι που εξηγούν αυτό το φαινόμενο. Οι αμοιβές των γιατρών παραμένουν συγκριτικά χαμηλές σε σχέση με το είδος της εξειδικευμένης εργασίας που κάνουν και π.χ. του πώς όντως κοστολογείται. Συχνά οι ίδιοι οι ασθενείς πιεστικά ή ακόμη και φορτικά επιμένουν να δώσουν κάτι, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερη νοσηλεία. Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η κατάσταση φτάνει συχνά στο άλλο άκρο. Ένας γνωστός μου έλεγε κάποτε ότι ορισμένοι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής δεν είχαν ακριβώς επίγνωση ποιος είναι ο μισθός του ως καθηγητών, ακριβώς γιατί αποτελούσε μικρό κλάσμα των πραγματικών συνολικών του αμοιβών.

Τα μνημόνια και η αποπτώχευση της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να μείωσαν τα ποσά που διακινούνται σε αυτό που συνήθως αποκαλούμε «παραοικονομία της υγείας». Όμως, το πρόβλημα παραμένει. Ένα αγαθό, όπως η υγεία, που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν και εγγυημένα από ένα δημόσιο σύστημα υγείας, δεν μπορεί να γίνεται εμπόρευμα, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Και υποχρέωση των γιατρών, μεγάλο μέρος των οποίων όντως αγωνίζεται για ένα καλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας, είναι να υπερασπίζονται αυτή την αρχή και να μην την υπονομεύουν.’

Δεν έχω αντίρρηση ότι άλλες πλευρές του συστήματος υγείας είναι και πιο προβληματικές και πιο σημαντικές, πρώτα και κύρια το τεράστιο πρόβλημα των μνημονιακών περικοπών και της υποχρηματοδότησης που δεν μπορούν να το απαντήσουν οι διάφορες… μαντινάδες του Πολάκη. Αλλά και το «φακελάκι» παραμένει ανοιχτή πληγή.

Όμως, το πιο ανησυχητικό είναι ότι όλο και περισσότερο η κοινωνία αρχίζει να αισθάνεται ότι δεν έχει και πάρα πολλούς τρόπους να απαντήσει στα προβλήματα που αναδεικνύονται. Κάποτε ένα ζήτημα όπως τα «φακελάκια» πρώτα θα γινόταν υπόθεση μεγάλης δημοσιογραφικής έρευνας, μετά υπόθεση των κινημάτων και τελικά υπόθεση μίας θεσμικής παρέμβασης που όντως θα την περιόριζε. Τώρα, γίνεται υπόθεση ενός ακόμη «ακτιβισμού» έστω και στοχευμένου, χωρίς ανάδειξη της συνολικής διάστασης και με εργαλείο τον εξατομικευμένο «τσαμπουκά». Και το χειρότερο; Μπορεί και να είναι έστω και στη μικροκλίμακα μια κάπως αποτελεσματική μέθοδος.

Το χειρότερο για μια κοινωνία δεν είναι όταν χάνει απλώς δικαιώματα, αλλά όταν
σταδιακά περιορίζονται οι τρόποι και οι μορφές για να τα διεκδικήσει ξανά…

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ