Ο Ιβάν ξόδεψε 150 εκατομμύρια και τώρα ζητάει τα ρέστα

Πληροφορίες από ανθρώπους που ξέρουν είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης είναι πολύ θυμωμένος. Και ο θυμός του έχει συγκεκριμένη… τιμή. Για την ακρίβεια 150 εκατομμύρια. Σε αυτό το ύψος έχει υπολογίσει τα χρήματα που συνολικά έχει φέρει στην Ελλάδα: για να αγοράσει και να εκσυγχρονίσει τη ΣΕΚΑΠ, για να αγοράσει τη «Σουρωτή» και το «Μακεδονία Παλάς», για τον ΠΑΟΚ, για το μερίδιό του στο λιμάνι του ΟΛΘ, για το «Έθνος» και το Epsilon που το αγόρασε από τον Βρυώνη και τώρα θα πληρώσει και την τηλεοπτική άδεια, για το 19,6% του Mega, για την… ΕΠΟ.

Θεωρεί ότι εάν έχει ρίξει τόσα λεφτά στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχει και άλλη μεταχείριση. Θα έπρεπε το πρωτάθλημα να ήταν ήδη δικό του αντί να πρέπει να βρίσκεται κατηγορούμενος και απολογούμενος για όσα έγιναν την περασμένη Κυριακή.

Βλέπετε ο Ιβάν Σαββίδης είναι σχετικά καλομαθημένος. Ό,τι τα πάντα αγοράζονται το κατάλαβε πολύ νωρίς, στο μεγάλο πλιάτσικο της μετακομουνιστικής Ρωσίας όταν και βρέθηκε από το πουθενά ιδιοκτήτης ενός από τα μεγαλύτερα καπνεργοστάσια της Ρωσίας. Και όταν ήρθε στην Ελλάδα πάλι καλόμαθε. Από τις υποσχέσεις ότι θα λυθεί το πρόβλημα με τα πρόστιμα της ΣΕΚΑΠ μέχρι την… εξυγίανση του ποδοσφαίρου.

Και το κακό παράγινε με αυτή την κυβέρνηση. Δεν μιλάμε μόνο για τον «κολλητό» του από τις επικές εξορμήσεις στην Παναγία Σουμελά Πάνο Καμμένο. Μιλάμε για την καρδιά του Μαξίμου. Μιλάμε το «ελευθέρας» που είχε ο Ιβάν να πηγαίνει στο Μαξίμου ή να παίρνει τηλέφωνο. Μιλάμε για συναντήσεις που μπορούσε να κάνει με τον στενό πρωθυπουργικό πυρήνα, βλέποντας π.χ. ως μεταφραστή από τα ρώσικα στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, ρωσομαθή (από τον καιρό του… προλεταριακού διεθνισμού στην ΕΣΣΔ) και φανατικό ΠΑΟΚτζή. Μιλάμε για το γεγονός ότι θεωρούσε ότι Παππάς και Φλαμπουράρης είναι πάντα «δεδομένοι». Μιλάμε για το γεγονός ότι ακόμη και λίγες μέρες πριν τα γεγονότα της Τούμπας, πήρε τηλέφωνο, ζήτησε να μειωθεί η ποινή του ΠΑΟΚ για τις αθλιότητες στο ματς που δεν έγινε με τον Ολυμπιακό και μέσα σε λίγες ώρες είδε την επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ να αποφασίζει αυτά που ζήτησε.

Όλα αυτά του γέννησαν την εύλογη πεποίθηση ότι εφόσον «επένδυσε» τόσα, αυτά που θέλει θα γίνουν. Και κυρίως ότι θα πάρει το πρωτάθλημα. Εδώ πρέπει να καταλάβουμε κάτι. Ο Ιβάν δεν θέλει απλώς να έχει «επιρροή» στη Βόρεια Ελλάδα. Θέλει η Θεσσαλονίκη να γίνει η πρωτεύουσα του προσωπικού του φέουδου. Και ξέρει καλά ότι για να το κάνει αυτό δεν αρκεί να αγοράσει μόνο. Πρέπει και να εμπνεύσει. Και αυτό σημαίνει να τηρήσει την υπόσχεση ότι θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ που θα φέρει ξανά πρωτάθλημα στην Τούμπα.

Μόνο που αυτό φάνηκε ότι δεν ήταν τόσο δεδομένο εξ αρχής. Δεν αρκούσε η… εξυγίανση και οι πολιτικές πλάτες. Όμως, αυτό είναι έξω από τις προσλαμβάνουσες του Σαββίδη. Εκεί όπου έμαθε να κάνει δουλειές ήταν σαφές ότι όλα πωλούνται και όποιος το αγοράσει το έχει και εάν παρότι το αγόρασε κάτι δεν γίνεται δικό του, τότε η συζήτηση σταματά και αναλαμβάνουν άλλα μέσα.

Και τώρα ο Ιβάν αισθάνεται «ριγμένος». Βλέπει την κυβέρνηση να προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από αυτόν. Βλέπει τον ΠΑΟΚ αντί για πρωτάθλημα να ετοιμάζεται για τιμωρία.  Βλέπει να στοχοποιείται. Και αισθάνεται αδικημένος πρώτα και κύρια από τον ίδιο τον Τσίπρα. Αυτό εξηγεί γιατί απειλεί ότι θα «ανοίξει το στόμα του» και «θα τους κάψει». Άλλωστε, στα μέρη που έμαθε την «τέχνη του επιχειρείν» η σκληρή εκδικητικότητα ήταν αναγκαία συνθήκη για να σε παίρνουν στα σοβαρά.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Μόνο που όλα δεν αφορούν μόνο τον Ιβάν Σαββίδη. Όλα αυτά αφορούν πρώτα και κύρια τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτός έκανε τον Σαββίδη προνομιακό συνομιλητή και «ολιγάρχη εκλογής» της κυβέρνησής του. Αυτός τόνωσε και έθρεψε την αλαζονεία και τον τσαμπουκά που φάνηκε την Κυριακή. Ο Τσίπρας, ο συνομιλητής μεταφραστής του Ιβάν και το υπόλοιπο Μαξίμου έδωσαν το δικαίωμα στο Σαββίδη να μπουκάρει ζωσμένος με το όπλο. Κατά συνέπεια δεν αρκεί η απλή αποστασιοποίηση. Χρειάζεται έμπρακτη απόδειξη πραγματικής αλλαγής κατεύθυνσης. Θα την τολμήσει ή είναι ούτως ή άλλως πολύ και με πολύ πραγματικό τρόπο εκτεθειμένος για να μπορεί να κάνει επιλογές;