Το «ηθικό πλεονέκτημα» δεν είναι αιώνιο

Πολύ θόρυβο προκάλεσε η χτεσινή ανάρτηση του Θανάση Καρτερού στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook  όπου σχολίαζε τη διαφορετική στάση των αριστερών και των δεξιών στα δικαστήρια.

Το βασικό σχήμα του Καρτερού είναι απλό. Οι αριστεροί είναι συνηθισμένοι σε ποινικές διώξεις. Είτε πρόκειται για απλές κατηγορίες που αφορούν την μαζική διαμαρτυρία «στο δρόμο» είτε αφορούν πολύ σοβαρότερες κατηγορίες όπως αυτές που στον Εμφύλιο οδήγησαν σε εξορίες, μακρόχρονες φυλακίσεις και εκτελέσεις, δεν υπάρχει αριστερός που να μην έχει περάσει με τον ή τον άλλο τρόπο από αυτή τη θέση.

Αντίθετα, τα περισσότερα στελέχη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ του τόπου ήταν από την άλλη μεριά. Ήταν αυτοί που παράγγελναν τις διώξεις εναντίον του κόσμου της αριστεράς. Γι’ αυτό και ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι μπορεί κάποτε να βρεθούν και αυτοί στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να πρέπει να απολογηθούν για όσα έκαναν.

Ως εδώ τα πράγματα αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και όντως ο Καρτερός εντοπίζει έναν από τους λόγους που είδαμε τόσες εκρήξεις δραματικότητας ή και τζάμπα μαγκιάς στη Βουλή εκ μέρους όσων εμπλέκονται στην υπόθεση.

Στην πραγματικότητα βγήκε στο προσκήνιο όλη η αλαζονία της πρώτης μνημονιακής περιόδου, με την ιδιαίτερη μορφή που αυτή πήρε στην περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά. Ιδίως από τη στιγμή που ήξεραν ότι θα έπεφταν στις επόμενες εκλογές, όπερ και έγινε.

Με αυτή την έννοια, δεν ήταν λίγοι που βλέποντας τον Σαμαρά ή την Άδωνη στη Βουλή αισθάνθηκαν ότι επιτέλους καιρός ήταν να νιώσουν και αυτοί την απειλή της λογοδοσίας για όσα έκαναν.

Μόνο που σε σχέση με την αριστερά τα πράμγματα που αναφέρει ίσχυαν και δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ισχύουν. Η αριστερά υπήρξε σε αυτό τον τόπο η κατεξοχήν παράταξη των διωκομένων, από τον Εμφύλιο και μέχρι πρόσφατα και οι αγωνιστές της πλήρωσαν ακριβά την συμμετοχή τους σε μεγάλα κινήματα και μεγάλα οράματα.

Μεγάλο μέρος του κύρους που απέκτησε η αριστερά οφείλεται στο σθένος και την παρρησία με την οποία τα στελέχη της στάθηκαν ενώπιον όχι απλώς του δικαστηρίου αλλά και του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η δεξιά όσο και εάν προσπαθήσει δεν μπορεί να παρουσιάσει κάτι ανάλογο.

Μόνο που δεν είμαστε στην ίδια ιστορική περίοδο. Η αριστερά όχι μόνο δεν είναι διωκόμενη αλλά κυβερνά. Βρίσκεται στα υπουργεία και τους δημόσιους οργανισμούς. Ψηφίζει μνημόνια, προετοιμάζει ιδιωτικοποιήσεις και εκπροσωπεί αυτή την πολιτική εξουσία απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί μεν να κρίνει τους αντιπάλους της, αλλά ταυτόχρονα κρίνεται και αυτήν. Η εξουσία εκμαυλίζει όσους την κατέχουν όποια και εάν η πολιτική τους προέλευση.

Και αυτό σημαίνει ότι  καλό είναι ο Καρτερός να είναι πιο μετρημένος όταν χαράσσει διαχωριστικές γραμμές.

MUST READ

Όταν παθαίνουν πλάκα με τα «πιτσιρίκια» του Θρύλου Φίγκο, Μιγιάτοβιτς, Βιειρά, Λάουντρουπ!

Γιατί κάποια στιγμή θα είναι οι πρακτικές της τρέχουσας διακυβέρνησης που θα είναι στο μικροσκόπιο και τότε θα κριθεί εάν διατηρήθηκε το όποιο «ηθικό πλεονέκτημα» ή εάν θα συζητάμε για την «αριστερή διαπλοκή»

Γράψτε το σχόλιο σας